Χριστίνα ΜαργιώτηΗ άνοιξη του 1860 έμελλε να φέρει ένα ανέλπιστο δώρο τόσο στην οικογένεια Σουάν, όσο και στην παγκόσμια queer κοινότητα.
Ο λόγος για το 5ο απ’ τα 13 παιδιά της. Γεννημένος σκλάβος ο Γουίλιαμ Ντόρσι Σουάν υπήρξε ο πρώτος γνωστός queer ακτιβιστής στις ΗΠΑ και ο πρώτος άνθρωπος που περιέγραψε τον εαυτό του ως “βασίλισσα του drag”. Γεννήθηκε στην κομητεία της Ουάσιγκτον. Συγκεκριμένα, γεννήθηκε στη φυτεία της Αν Μουράι. Έζησε εκεί μέχρι να φτάσουν οι στρατιώτες της Ένωσης το χειμώνα του 1862. Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, οι γονείς του μπόρεσαν να αγοράσουν ένα αγρόκτημα.
Ο Πιρς Λαφαγιέτ, γεννήθηκε σκλάβος του Αλεξάντερ Στήβενς, αντιπροέδρου των Συνομοσπονδιακών Πολιτειών της Αμερικής, περίπου την ίδια εποχή με τον Σουάν. Μία από τις πρώτες σχέσεις του ήταν εκείνη με τον Φέλιξ Χολ. Η σχέση αυτή έμεινε στην ιστορία ως η πρώτη τεκμηριωμένη ομόφυλη σχέση μεταξύ σκλάβων στις ΗΠΑ. Με την Απελευθέρωση των σκλάβων, ο Πιρς κατάφερε να αποκτήσει το διώροφο σπίτι του Στίβενς. Πιστεύεται ότι ο Πιρς είχε υψηλό κοινωνικό κύρος παρά το γεγονός πως στο πρόσωπό του συγκεντρώνονταν δύο καταδικαστέες για την εποχή ταυτότητες: εκείνη του μαύρου και του γκέι. Δεν είναι γνωστό πόσο καιρό έζησαν, πόσο καιρό ήταν ζευγάρι και πώς ο Πιρς έφτασε να γίνει ιδιοκτήτης του σπιτιού του Στίβενς. Ωστόσο, η σχέση τους φαίνεται να διακόπτεται όταν στη ζωή του Λαφαγιέτ εμφανίζεται ο ΛΟΑΤΚΙ+ ακτιβιστής Γουίλιαμ Ντόρσι Σουάν.
Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1880 και του ‘90, ο Σουάν διοργάνωσε τους πρώτους χορούς drag στην ιστορία στην Ουάσινγκτον. Πρόκειται για μυστικές συγκεντρώσεις στις οποίες επιτρεπόταν η είσοδος μόνο με πρόσκληση. Οι χοροί αυτοί δεν άργησαν να γίνουν safe place, για την μαύρη queer κοινότητα. Εκεί θα γνώριζε τον Λαφαγιέτ. Οι περισσότεροι συμμετέχοντες σε αυτές τις εκδηλώσεις ήταν πρώην σκλάβοι, που συγκεντρώθηκαν για να χορέψουν με σατέν και μεταξωτά φορέματα, ένας από αυτούς ήταν ο μελλοντικός σύντροφος του Σουάν, ο Λαφαγιέτ.
Την περίοδο εκείνη εμφανίστηκαν οι πρώτοι νόμοι για την ποινικοποίηση του drag. Οι προβλεπόμενες ποινές για τους συμμετέχοντες κυμαίνονταν από τρεις ως δέκα μήνες. Σταδιακά η αστυνομία της Ουάσιγκτον άρχισε να γίνεται όλο και πιο επιθετική απέναντι στις συγκεντρώσεις. Τα drag shows του Σουάν αντλούσαν από cakewalk και τις πορείες της βασίλισσα της Ελευθερίας, δύο παραδόσεις που εμφανίστηκαν στην μαύρη κουλτούρα μετά την Απελευθέρωση των σκλάβων. Το cakewalk αποτελούσε διαγωνισμό, που αρχικά διοργανωνόταν από σκλάβους στις φυτείες του Νότου. Τα ζευγάρια των χορευτών διαγωνίζονταν τόσο στον χορό, όσο και στην μίμηση διάφορων κοινωνικών συμπεριφορών των λευκών με έπαθλο ένα κομμάτι κέικ. Οι παρελάσεις της Βασίλισσας της Ελευθερίας, στέφονταν πραγματοποιούνταν στην Ουάσινγκτον για την Ημέρα Χειραφέτησης. Ήταν ετήσιοι εορτασμοί που πραγματοποιήθηκαν για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1866 με σκοπό τον εορτασμό της Μαύρης Απελευθέρωσης.Ιστορικά, κάθε γειτονιά αντιπροσωπευόταν από μια γυναίκα που “προσωποποιούσε την ελευθερία για τους μαύρους”, σύμφωνα με τον Τζόζεφ. Με δύο λόγια ο Σουάν αντλώντας από την μαύρη πολιτισμική παράδωση κατάφερε να δημιουργήσει αυτό που το Τζούντιθ Μπάτλερ περιέγραφε ως Μασκαράτα, μια γκροτέσκο διακομώδιση των έμφυλων νορμών. Μόνο που στην περίπτωση των ball του Σουάν πέρα από τις έμφυλες νόρμες, διακωμωδούταν και οι φυλετικές και οι ταξικές νόρμες.
Η εφημερίδα Washington Critic τον Ιανουάριο του 1887, αστυνομικοί που έκαναν έφοδο σε ένα από τα balls του Σουάν συνάντησαν «έκπληκτοι» έξι μαύρους άνδρες “ντυμένους με κομψές γυναικείες ενδυμασίες”, όπως “κορσέδες, μπούστα, μακριά καλσόν και παντόφλες”. Τον επόμενο Απρίλιο, αστυνομικό ρεπορτάζ της Evening Star ανέφερε επιδρομή που είχε ως στόχο άνδρες με “πολύχρωμη γυναικεία ενδυμασία”, καθώς και “φανταχτερά κοστούμια από μετάξι και σατέν”. Και στις δύο περιπτώσεις, οι αρχές συνέλαβαν τους καλεσμένους του πάρτι και τους απήγγειλαν κατηγορίες για “ύποπτους χαρακτήρες”.
Στις 13 Απριλίου 1888, η Washington Post δημοσίευσε ένα άρθρο στο οποίο περιγράφονται λεπτομερώς τα γεγονότα μιας αστυνομικής επιδρομής, κατά την οποία ο Σουάν και 12 άλλοι συνελήφθησαν. Σύμφωνα με μαρτυρίες ο Σουάν in drag, ως «Queen”, δηλαδή, εμφανίστηκε με το σατέν της φόρεμα και προσπαθώντας εμποδίσει την είσοδο των αστυνομικών στον χορό, άρχισε να φωνάζει σε ένα από τα όργανα της τάξεως «Μα, δεν είστε καθόλου τζέντλεμαν».
Οι συλλήψεις και η αντίσταση του Σουάν συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια. Στα τέλη του 1895, οι αρχές συνέλαβαν τον Σουαν για λειτουργία χώρου σεξεργασίας. Όπως ανέφερε η Evening Star στις 13 Ιανουαρίου 1896, “ένας αριθμός ανδρών, λευκών και έγχρωμων, βρέθηκαν σε αυτό το μέρος, το οποίο ο δικαστής της υπόθεσης χαρακτήρισε ως “κόλαση της ανομίας””. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε φυλάκιση 300 ημερών. Αφού εξέτισε τρεις μήνες από την ποινή του, καταδικάστηκε στην πραγματικότητα για τη διεξαγωγή χορών, αλλά με την πρόφαση την ψευδή κατηγορία της λειτουργίας οίκου ανοχής. Στα Εθνικά Αρχεία, όπου φυλάσσεται αντίγραφο της αίτησης, διαφαίνεται πως σε ένδειξη υποστήριξης, 30 φίλοι του υπέγραψαν το έγγραφο. Ο Σουάν ζήτησε έτσι χάρη από τον πρόεδρο Γκρούβερ Κλίβλαντ για τη την απαλλαγή του από την κατηγορία. ο Κλίβελαντ απέρριψε την αίτηση.
Η ανεπιτυχής προσπάθεια του Σουάν ωστόσο, αποτελεί το πρώτο καταγεγραμμένο παράδειγμα αμερικανικού ακτιβιστή που λαμβάνει συγκεκριμένα νομικά και πολιτικά μέτρα για να υπερασπιστεί το δικαίωμα της queer κοινότητας να συγκεντρώνεται χωρίς την απειλή ποινικοποίησης, καταστολής ή αστυνομικής βίας.
Το 1900, αποσύρθηκε από τη drag σκηνή, αλλά ο νεότερος αδελφός του συνέχισε την κληρονομιά του στην Ουάσινγκτον ράβοντας κοστούμια για τους χορούς. Μεγάλο μέρος της κληρονομιάς του έχει διατηρηθεί καθώς οι χοροί εξακολουθούν να περιλαμβάνουν διαγωνιστικό τμήμα με πασαρέλα και χορευτικές επιδείξεις και η κοινότητα των drag queens εξακολουθεί να οργανώνεται γύρω από οικογενειακές ομάδες με “μητέρες”. Ο Σουάν επέστρεψε στο σπίτι του στο Χάνκοκ, όπου πέθανε τον Δεκέμβριο του 1925.
