Πριν κάποιο καιρό είχα ακούσει τη συνέντευξη του σχεδιαστή μόδας, Άγγελου Μπράτη, στο dot, όπου σε κάποιο σημείο κλήθηκε να απαντήσει στο αν φοβόταν πως εξαιτίας της προβολής του μέσω του reality GNTM, έχανε την ιδιωτικότητά του όσον αφορά στα «προσωπικά» του. Ο ίδιος έδωσε μια απάντηση που με έβαλε σε σκέψεις.
«Επειδή είμαι άντρας και είμαι γκέι, δεν ενδιαφέρονται τα μίντια για μένα.»
Συνέχισε λέγοντας, «Αν ήμουνα στρέιτ θα είχαν βρει την κοπέλα μου και αν ήμουν γυναίκα θα είχαν βρει τα πάντα. […] Φοβούνται μήπως χάσουν κανένα πελατάκι, αντί να κάνουν ένα βήμα μπροστά, και να πουν ότι, ξέρεις, ο κόσμος έχει προχωρήσει, ο καθένας αυτοπροσδιορίζεται όπως θέλει, και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει στην προσωπική του ζωή».
Συχνά βλέπουμε μια τάση των δημοσιογράφων να μιλούν για ένα συγκεκριμένο θέμα χωρίς να γίνεται μια ειλικρινή προσπάθεια να το προσεγγίσουν σωστά. Σαν να κρύβονται πίσω από τις λέξεις, σαν να προσπαθούν να το φέρουν όσο πιο ομαλά γίνεται σε ένα κατά βάση στρέιτ ετεροκανονικό κοινό. Αυτό που εννοώ είναι ότι πολλές φορές γίνεται αναφορά σε γκέι άτομα χωρίς τη λέξη «γκέι», χωρίς να δηλώνεται ξεκάθαρα ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός και για μένα αυτό είναι κάτι που βλάπτει την ορατότητα των ταυτοτήτων μας στην κοινωνία.
Η μόνη φορά που πολλοί δημοσιογράφοι ίσως αναφέρουν τη λέξη γκέι, ή παλιότερα τη λέξη γραμμένη «g@y», σαν να είναι βρισιά, είναι όταν θέλουν να αποκαλύψουν κάποιο «μεγάλο μυστικό» που θα κάνει τις θαυμάστριες ενός άνδρα δημόσιου προσώπου να πέσουν απ’ τα σύννεφα. Η σεξουαλικότητα, λοιπόν, αντιμετωπίζεται σαν σκάνδαλο, που ενίοτε φέρνει αναταραχές στη φήμη του προσώπου, και περαιτέρω κάπως «κατεβάζει» το πρόσωπο από το βάθρο, στο οποίο το είχαν τοποθετήσει τόσο καιρό, ένα βάθρο από το οποίο μπορούσαν να το ετερο-σεξουαλικοποιούν ελεύθερα. Εφόσον δε μπορούν πια να το κάνουν αυτό, έρχεται και η πτώση της φήμης του.
Τι γίνεται όμως τώρα όταν το άτομο είναι ανοιχτά γκέι; Όσον αφορά στην Ελλάδα, δεν είμαι σίγουρος πως έχω δει φωτογραφίες ανοιχτά γκέι διάσημων με τους συντρόφους τους αγκαλιά, τραβηγμένες από αδιάκριτους παπαράτσι κρυμμένους σε θάμνους. Αυτό το βλέπεις, όπως είπε και ο Άγγελος Μπράτης, σε στρέιτ άντρες και ειδικότερα γυναίκες. Εκεί πολλοί δημοσιογράφοι εκστασιάζονται, θέλουν να αποκαλύψουν κάθε λεπτομέρεια της «κρυφής» ζωής του ατόμου. Άμα ο άλλος όμως είναι ανοιχτά γκέι, τότε μούγκα! Φοβούνται μήπως χάσουν θεαματικότητα; Δεν είναι αρκετά πιασάρικο το θέμα της ομοφυλοφιλίας, όταν αυτή δεν «ξεσκεπάζεται»; Μήπως χάνει το ενδιαφέρον της όταν μας δίνεται στο πιάτο;
Υπάρχει μια αντικειμενοποίηση της σεξουαλικότητας μας που δυστυχώς ακόμη δεν μας έχει αφήσει, και αυτό φαίνεται στον Τύπο, στην ενημέρωση που λαμβάνουμε. Οι ταυτότητές μας συχνά γίνονται το «φετίχ» κάποιου δημοσιογράφου που «την βρίσκει» με το να τις αντιμετωπίζει σαν απαγορευμένο έδαφος, σαν ταμπού, και θέλει να γίνεται εκείνος ο εκστασιασμένος εξερευνητής που τις ανακαλύπτει και τις φέρνει στην φόρα, χωρίς να σέβεται την ανάγκη του κάθε queer ατόμου να μιλήσει στην ώρα του.
Όμως δε ζούμε στην εποχή που ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι σκάνδαλο στο κουτσομπολίστικο περιοδικό της εβδομάδας, ούτε υπογραμμίζεται με μεγάλα κόκκινα γράμματα και σύμβολα όπως παπάκια και διέσεις ανάμεσα σε κάθε γράμμα. Ο καθένας μας είτε θέλει να το πει, είτε δε θέλει. Οι παπαράτσι και οι δημοσιογράφοι μπορούσαν πάντοτε να γίνουν αδιάκριτοι, και πολλές φορές χρησιμοποιούν ακριβώς αυτό σαν όπλο: την αδιακρισία τους για να έρθουν όσο πιο κοντά μπορούν στα «προσωπικά» του άλλου, στην πτυχή του ατόμου που κρύβεται στις σκιές, όταν κλείνει η τηλεόραση και πέφτουν οι προβολείς.
Όμως ακόμα και τότε, υπάρχουν πράγματα που απλά δε θέλουμε να ξεπεράσουμε σαν κοινωνία. Θέλουμε να είμαστε κομμάτι της συζήτησης κάθε Ιούνιο, και να βάλουμε το σημαιάκι του Pride στο μέτωπο, αλλά δε μας ενδιαφέρει ουσιαστικά να ανοίξει η συζήτηση, να μάθουμε να συνηθίζουμε την ορατότητα των ταυτοτήτων μας. Παρά μόνο μας νοιάζει να την ξεσκεπάσουμε λες και είναι δα κάποιο μεγάλο μυστικό. Αν δεν είναι μυστικό, απλά το αφήνουμε να περάσει και ψάχνουμε το επόμενο «καυτό», κρυφό και «απαγορευμένο» θέμα.
