Την προηγούμενη φορά (πριν περίπου δέκα ημέρες) αναφερθήκαμε στο θρησκογενές ομοφοβικό ξέσπασμα της Ειρήνης Μερκούρη. Αρκετά ήταν μάλιστα τα σχόλιά σας που εξέφραζαν την ίδια και μόνη απορία: “Μα γιατί καταπιάνεστε με τον καθένα και την κάθεμια που λέει το χαβά του/της;”.
Ορθή, το ομολογώ, η απορία! Όταν δίνεις αέρα σε κάτι, του δίνεις και τη δυνατότητα ν’ αναπνεύσει. Σίγουρα, λοιπόν, ο τηλεοπτικός ρατσισμός δεν είναι κάτι που θες ν΄αναπνεύσει. Οπότε καλύτερα να μην ασχοληθείς καν. Έτσι;
Δέκα μέρες (περίπου) μετά και το μάτι πέφτει στα παρακάτω:
Ο Θέμος Αναστασιάδης κάνει lifestyle ρατσιστικές ερωτήσεις με αφορμή το προσφυγικό σε όμορφη καλεσμένη του; “Τι θα έκανες αν σε βιάζαν ομαδικά κάποιοι που έχουν μπει στη χώρα, όπως είχε συμβεί στη Γερμανία. Για παράδειγμα αν ήταν Ινδοί, που το έχουν στο DNA τους τον βιασμό”. Η ανάσα κομμένη και το τηλεκοντρόλ κάτω. Θα μου πεις και πάλι τώρα, τι θες και ασχολείσαι με τον τάδε που είναι έτσι, γιουβέτσι και ξέρω ‘γω τι;
Επόμενη το πρωί και η τηλεόραση πάλι ανοιχτή (βίτσιο παιδιά, την έκλεισα μετά). Τηλεοπτικό πάνελ εν δράσει με αφορμή την κίνηση του προαναφερθέντος παρουσιαστή, ο οποίος έφτυσε τον κόρφο του, όταν ο Απόστολος Γκλέτσος τον ρώτησε πώς θα αντιδρούσε αν ο γιος του ήταν gay. Σας παραθέτω ευθύς αμέσως τον διάλογο στο πάνελ:
Καλό Πάνελ 1: Πίσω από το χιούμορ του Θέμου, αυτό που διαπιστώνουμε είναι πως έχει μία ομοφοβία.
Ομοφικό Πάνελ: Μα είναι προσωπική του άποψη να μην την πει;
Καλό Πάνελ 1: Να την πει στην παρέα του, όχι στην τηλεόραση. Δεν επιτρέπεται ένας τόσο ευφυής άνθρωπος όπως ο Θέμος, εν έτη 2016 να βγαίνει και να λέει τέτοια πράγματα, να φτύνει δηλαδή τον κόρφο του και να λέει πως το παιδί του προτιμά να γίνει ο, τιδήποτε άλλο εκτός από gay.
Καλό Πάνελ 2: Δεν είναι καραμέλα Τίνα μου, η ομοφοβία μα αν είναι δυνατόν;
Ομοφοβικό Πάνελ: Μα είπε ο άνθρωπος πώς έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους και πως δεν έχει φίλους ομοφυλόφιλους;
Καλό Πάνελ 1: Και εγώ μπορώ να βγω και να πω πώς δεν είμαι ομοφοβικός γιατί έχω φίλους γκέι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πατάτα.
Ομοφοβικό Πάνελ: Κάνε παιδί και μετά πες τα αυτά.
Καλό Πάνελ 1: Θα κάνω κι ας βγει ό, τι θέλει.
Ομοφοβικό Πάνελ: Παιδιά μην τα λέμε τώρα όλα αυτά. Μην λέμε πώς αυτό είναι και το ιδεατό. Έχεις παιδί Μαριέλλα μου; Ντορέττα έχεις παιδιά και με καταλαβαίνεις.
Καλό Πάνελ 2: Γιατί δηλαδή οι γκέι δεν έχουν παιδιά;
Καλό Πάνελ 1: Μα αυτό που κάνεις πραγματικά με εκνευρίζει. Δηλαδή όποιος δεν έχει παιδιά Τίνα μου δεν μπορεί να έχει και άποψη.
“Κάνε παιδί και μετά πες τα αυτά”, διατείνεται η κυρία με τον τίτλο “Ομοφοβικό Πάνελ” λες και όταν κάποιος γίνεται γονιός/κηδεμόνας ξεχνά κάθε άποψη υπέρ της διαφορετικότητας και μετατρέπεται σε φασιστικό πρότυπο για την ορθή διαπαιδαγώγηση των τέκνων του. Αλλά ξέρεις κάτι; Τι ασχολείσαι με μια πανελίστρια- μητέρα- υπερασπίστρια των (α)χρηστών ηθών;
Με όλον το σεβασμό αγαπητό αναγνωστικό κοινό (και είναι μεγάλος), αλλά σ΄αυτό το σημείο θα διαφωνήσω έντονα μαζί σου. Γιατί εμένα, όλο αυτό το σκηνικό με ενοχλεί κι αφού με ενοχλεί, οφείλω τουλάχιστον να το εκφράσω. Γιατί, έστω κι εκ των υστέρων, κάποιος -α οφείλει να το σχολιάσει. Και να πει αίσχος, ώστε κάποιος-α να τ’ ακούσει και ν΄αντιδράσει. Και ξέρεις και κάτι άλλο; Η άποψη ότι όλες αυτές οι ρατσιστικές, άσχημες, φάλτσες φωνές θα πάψουν, αν σταματήσουμε να ασχολούμαστε μαζί τους, δεν ισχύει. Μακάρι, αλλά δεν! Ο φόβος δεν εξαφανίζεται όταν πάψουμε να ασχολούμαστε μαζί του. Αντίθετα παύει να υπάρχει, όταν το διαχειριζόμαστε, μιλάμε γι΄αυτόν κα τον εκθέτουμε.
Μην γίνεσαι σαν εκείνα τ΄άτομα που με παρότρυναν να μην ασχολούμαι με όσους με εκφόβιζαν στο σχολείο. Που με έκαναν μ΄αυτόν τον τρόπο να συναινώ, έστω και παθητικά, στις πράξεις τους.
Γίνε σαν την κοπέλα εκείνη που τότε, απευθυνόμενη σε έμενα, είχε φωνάξει: “Εσύ φταις που δεν μιλάς. Όχι απαραίτητα σ’ αυτούς, αλλά γι΄αυτούς. Όχι μόνο σ΄αυτούς, αλλά και σ’ εμένα!”.
