Τους βλέπουμε παντού και κυρίως στα γυμναστήρια. Άνδρες που μοιάζουν με υπερήρωες, λες και μόλις το έσκασαν από κάποιο κόμικ.
Βασικός κανόνας; Να σηκώνουν περισσότερα βάρη απ΄όσα μπορούν. Είναι καθημερινοί gay άνδρες που προσπαθούν να αποκτήσουν σώμα Έλληνα θεού.
Συνηθίζουμε να λέμε στον εαυτό μας, ότι ένα κανονικό σώμα είναι πάντα όμορφο. Παρόλα αυτά αισθανόμαστε περίεργα κάθε φορά που πιάνουμε τις κοιλιές μας.
Δεν ήξερα πολλά για τα στεροειδή, μέχρι που άκουσα κάποιους φίλους μου να μιλούν ανοιχτά για τη χρήση τους. Πολύ γρήγορα συνειδητοποίησα ότι πολλοί άνθρωποι τα έχουν χρησιμοποιήσει σε κάποια στιγμή της ζωής τους.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι οι gay άνδρες χρησιμοποιούν αυτές τις χημικές μεθόδους, όταν ζούμε σε μια κοινότητα που έχει εμμονή με την εικόνα της. Σε μια κουλτούρα που απαιτεί και κυρίως επαινεί σώματα με τέλειους κοιλιακούς.
Μια κουλτούρα στην οποία όλοι μας (άμεσα ή έμμεσα) μετέχουμε, έστω και με το να θαυμάζουμε απλά ένα τέτοιο σώμα. Την ίδια στιγμή όμως που ένα τέτοιο ψεύτικο σώμα δημιουργεί προβληματισμούς, όταν σχετίζεται με την αποδοχή τους δικού μας εαυτού.
Ένα κομμάτι μας θέλει να συντηρήσει την ιδεολογία, ότι το να έχει κάποιος ένα στερεοτυπικά τέλειο σώμα δεν είναι κάτι σημαντικό, μιας κι η πραγματική αξία ενός ανθρώπου έχει να κάνει με την καρδιά και τις πράξεις του. Το θέμα είναι όμως δύσκολο να το προσεγγίσεις ή καλύτερα να το αποδεχθείς.
Κάθε φορά που πηγαίνεις σε κάποιο pride ή σε κάποιο gay πάρτι, κάθε φορά που μπαίνεις στο internet καταλήγεις στο ίδιο οπτικό αποτέλεσμα. Σε σώματα πλατιά, με μύες και φλέβες να πετάγονται. Τόσο πολύ που ακόμη κι αν είναι ψεύτικα, καταντούν πραγματικά, καθημερινά.
Ακόμα κι έτσι όμως, γιατί οι gay άνδρες πιέζονται τόσο πολύ για να γίνουν “κορμιά” και κάνουν τα πάντα για να το καταφέρουν; Γιατί πολύ απλά δεν προσπαθούμε να παραμένουμε υγιείς; Η υγεία, εξάλλου, είναι κάτι που βγαίνει σε διάφορα καλούπια και δεν προϋποθέτει κοιλιακούς.
Υποθέτουμε ότι οι μυώδεις άνδρες είναι χαρούμενοι με το σώμα τους. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Γιατί πολύ συχνά, ακόμη κι αυτοί που έχουν αυτό το κορμί για το οποίο μιλάμε, κοιτούν τον καθρέπτη και το μόνο που βλέπουν είναι ατέλειες.
Είναι λες κι όσο όμορφοι κι αν είμαστε, ποτέ δεν φτάνουμε στο σημείο να αισθανθούμε ικανοποιημένοι. Κι αυτό μας αφήνει με ένα αίσθημα μίσους προς το κορμί μας. Με ένα αίσθημα ντροπής.
Αν λοιπόν αισθάνεσαι άσχημα με το σώμα σου, μη θεωρήσεις τη χρήση ουσιών την καλύτερη λύση. Γιατί πιθανότατα οι ανασφάλειες σου δεν θα εξαφανισθούν, απλά θα παραμείνουν. Τουλάχιστον μέχρι να ασχοληθείς εσωτερικά μαζί τους. Κι τέτοιες χημικές ουσίες δε θα σε βοηθήσουν σ΄αυτό. Αντ΄αυτού προσπάθησε να μιλήσεις γι΄αυτό, να εκφράσεις τα όποια συναισθήματα έχεις και ίσως καλό θα ήταν να ζητήσεις βοήθεια.
Να θυμάσαι, ότι πρέπει πάντα ν΄αγαπάς τον εαυτό σου. Και κυρίως μην ασχολείσαι μ΄αυτά που ίσως ακούσεις.
Να θυμάσαι, τέλος, ότι δεν είναι το σώμα σου που προσδιορίζει το ποιος είσαι, αλλά εσύ.
πηγή: starobserver
