Τις τελευταίες ημέρες όλοι/ες φαίνεται να σχολιάζουν τις πρόσφατες (προβληματικές) δηλώσεις του Στέφανου Κασσελάκη, σχετικά με την πρόθεσή του να κάνει οικογένεια, τον τρόπο αλλά και τα περιθώρια επιλογής ως προς το «φύλο» των παιδιών. Που απευθύνονται, ωστόσο, τα σχόλια αυτά και σε τι πραγματικά αναφέρονται;
Πριν απαντήσουμε, όμως, και προσπαθώντας να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας (δύσκολο, όταν εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα) ας παρατηρήσουμε κάποια πράγματα. Όπως για παράδειγμα πόσο εύκολα η κριτική στις δηλώσεις του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ μεταφράζεται σε κριτική του δικαιώματός των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων να κάνουν οικογένεια.
Αν ρίξετε μια ματιά στα σχόλια που γίνονται θα διαπιστώσετε και εσείς ότι τα περισσότερα επιτίθενται στο δικαίωμά ενός ΛΟΑΤΚΙ+ να γίνει γονιός. Γίνεται δηλαδή μια ομοφοβική γενίκευση που δεν συνδέεται με την κριτική (στις δηλώσεις του Κασσελάκη) αλλά με τις ομοφοβικές απόψεις του ατόμου που την εκφράζει. Κοινώς, δεν σχολιάζουν το άτομο που έκανε τις δηλώσεις, αλλά την ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα που φέρει. Ίσως, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Θάνος Πλεύρης, που κατέληξε να τα βάλει με τις ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες, τη στιγμή μάλιστα που το κόμμα στο οποίο ανήκει έχει την ευθύνη να αναγνωρίσει την ισότητα στον γάμο και την τεκνοθεσία (και που την περασμένη σεζόν, μιλούσε συνέχεια για την προώθηση της Εθνικής Στρατηγικής για τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα). Αν υποθέσουμε ότι ήταν ο Πρωθυπουργός που έκανε κάποια τέτοια – τηρουμένων των αναλογιών – δήλωση. Θα υπήρχαν πολιτικοί, δημοσιογράφοι ή ό,τι που θα διαπραγματευόντουσαν το δικαίωμα των ετερόφυλων ζευγαριών να κάνουν παιδί; Δεν νομίζω. Και εδώ ανακαλύπτουμε και πάλι την ομοφοβία.
Από την άλλη διαβάζω και ακούω απόψεις, σχετικά με το πόσο ο Στέφανος Κασσελάκης κάνει καλό ή κακό στις ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεις. Δεν σας κρύβω πώς προβληματίζομαι αρκετά με αυτές τις απόψεις. Αφενός, γιατί ως γκέι άτομο δεν ταυτίζομαι με κάθε γκέι άτομο εκεί έξω (κλασικό στερεότυπο) αφετέρου γιατί δεν καταλαβαίνω γιατί οι ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεις και να η αναγνώρισή τους πρέπει να συνδέονται με ένα συγκεκριμένα ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπο. Η ανάδειξη του Στέφανου Κασσελάκη στη θέση του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ είναι σημαντική σε επίπεδο ορατότητας. Αυτό είναι σαφές. Από εκεί και πέρα η ορατότητα δεν σημαίνει απαραιτήτως εκπροσώπηση και δεν σημαίνει απαραιτήτως πολιτική δράση. Και να το πω κι αυτό πιο απλά: Θέλουμε να αναγνωριστούν οι σχέσεις μας, οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας γιατί το δικαιούμαστε και όχι γιατί συμφωνείτε ή διαφωνείτε με κάποιον από εμάς.
Και τώρα το πιο σημαντικό. Οι ΛΟΑΤΚΙ+ οικογένειες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ανεξάρτητα από το οτιδήποτε. Είναι, λοιπόν, εντελώς ηλίθιο να βγαίνουν πολιτικοί και να μιλούν για «υποθετικά ή ακαδημαϊκά σενάρια» ή να τρομοκρατούν κάνοντας ανόητες δηλώσεις για το μέλλον των παιδιών. Πιο μέλλον, για το παρόν μιλάμε!
Α και κάτι άλλο, η έννοια της ταυτότητας φύλου μας αποδεικνύει περίτρανα ότι κανείς δεν μπορεί να «επιλέξει» τίποτα! Μην ξεχνάμε τα βασικά, παιδιά!
