Ποιος έχασε σε αυτές τις ευρωεκλογές;

Από τη στιγμή που αποκτήσαμε την πρώτη εικόνα των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών, ξεκίνησαν οι αναλύσεις και οι ερμηνείες, με την κάθε παράταξη να καταλήγει στο δικό της συμπέρασμα. «Κερδίσαμε, βγήκαμε πιο ενδυναμωμένοι, τα πήγαμε καλύτερα». Σχεδόν πάντα το πρόσημο είναι θετικό, ακόμη κι αν τα νούμερα «λένε» το αντίθετο.Ποιος, επομένως, έχασε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση;

Λυπάμαι που θα σας στεναχωρήσω, αλλά εμείς. Εμείς είμαστε που χάσαμε. Και όταν λέω «εμείς», εννοώ -καταρχάς- εμάς τους ΛΟΑΤΚΙ+. Και δυστυχώς, σε αντίθεση με τις παρατάξεις, εμείς δεν μπορούμε να στρογγυλεύσουμε το αποτέλεσμα ή να δούμε το ποτήρι μισογεμάτο.

Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα ονόματα των ανθρώπων που στέλνουμε στην Ευρώπη, θα αντιληφθεί ότι αρκετά από αυτά έχουν εκφράσει ακραίο ομοφοβικό και τρανσφοβικό λόγο ή/και προέρχονται από κόμματα που έχουν εκφράζει ακραίο ομοτρανσφοβικό λόγο ή/και προέρχονται από παρατάξεις που δεν έχουν υποστηρίξει τα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα.  

Πέρα, όμως, από εμάς τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, έχασε και το κομμάτι της κοινωνίας που παλεύει για ένα καλύτερο και πιο συμπεριληπτικό αύριο.

Σημασία έχει να δούμε, ωστόσο, και ποι@ ευθύνεται γι΄αυτό. Και εδώ οι απαντήσεις είναι πολλές.

Φταίει το μεγάλο ποσοστό αποχής. Ναι, το ποσοστό αποχής και σε αυτές τις εκλογές ήταν μεγάλο και έπαιξε καθοριστικό ρόλο. Πριν, όμως, φτάσουμε στην τρομακτική αποχή, ας μιλήσουμε και για την ακόμη πιο τρομακτική έλλειψη ενσυναίσθησης. Γιατί μπορεί, πολλά από αυτά τα άτομα που δεν πήγαν να ψηφίσουν (εντός και εκτός ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας), να το έκαναν πιστεύοντας ότι οι εκλογές αυτές δεν τα αφορά (προνόμιο λέγεται αυτό) και πώς δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι, απέτυχαν ωστόσο, να συνειδητοποιήσουν το πόσο η απόφασή τους αυτή επηρέασε εμάς τους υπόλοιπους. Εμάς που έχουμε λιγότερα προνόμια, λιγότερες νομοθετικές καλύψεις και περισσότερο φόβο.

Φταίνε, όμως, και οι παρατάξεις – τουλάχιστον αυτές που «υποστηρίζουν» τα ανθρώπινα δικαιώματα. Φταίνε γιατί δεν κατάφεραν να απομονώσουν τον κακοποιητικό λόγο στους κόλπους τους. Φταίνε, γιατί αποφάσισαν -μετά την ψήφιση του γάμου- να απομακρυνθούν από καθετί ΛΟΑΤΚΙ+ από φόβο μην χάσουν συντηρητικά κοινά τους. Φταίνε και γιατί δεν έβαλαν και δεν προώθησαν ανοιχτά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. {Πιο πολύ φταίνε, όμως, που δεν αντέδρασαν συντονισμένα απέναντι σε αυτή την αντί+ ΛΟΑΤΚΙ+ ατζέντα που προωθείται έντονα τον τελευταίο καιρό. Αντιθέτως την υποδέχτηκαν και την αντιμετώπισαν ως “υγιή διάολο”.

Φταίνε, φυσικά και τα ΜΜΕ. Αχ, πόσο φταίνε κι αυτά. Που σχεδόν καθημερινά έδιναν βήμα στη Λατινοπούλου, στον Αναδιώτη και σε άλλους κανονικοποιώντας όλο το μίσος τους, βαπτίζοντάς το ως «άλλο άποψη» και διαφημίζοντάς το.

Θα ήθελα να γράψω ότι φταίμε και εμείς. Δυστυχώς, όμως, η αυτοκριτική μου (δύσκολο που είναι αυτό) δεν έχει φτάσει ως εκεί.

Vasilis Thanopoulos

Από μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης. Εξάλλου, πάντα θυμάμαι να μου λένε ότι "πετάω στα αστέρια". Λόγω όμως σχετικής υψοφοβίας αποφάσισα να αλλάξω επαγγελματικό προσανατολισμό και να γίνω δημοσιογράφος (απ' το κακό στο χειρότερο), Μπήκα στο Πάντειο (Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων & Πολιτισμού) και λίγους καφέδες αργότερα πήρα το πτυχίο μου. Έκτοτε το επαγγελματικό μου μετερίζι με έχει οδηγήσει στην πόρτα ανθρωπιστικών οργανισμών (Διεθνή Αμνηστία, Έλιξ) αλλά και πολλών έντυπων και διαδικτυακών μέσων (Esquire, Nitro, Protagon, κλπ). Η σχέση μου με το Antivirus ξεκίνησε τυχαία τον Μάρτιο του 2013. Έκτοτε έγινε λατρεία... Είτε εδώ είτε στο περιοδικό, όλο και κάπου θα με πετύχετε. Αν τώρα θέλετε να κάνετε και κάποιο σχόλιο... θα με βρείτε στο [email protected]. Cu!




Δες και αυτό!