O Σ. είναι από τη Γεωργία. Σε λίγες μέρες κλείνει τα 20 του χρόνια. Ήρθε τον Σεπτέμβριο του 2014, χωρίς να γνωρίζει καθόλου ελληνικά και λίγα αγγλικά. Η μητέρα του ζει και εργάζεται εδώ και δέκα χρόνια στην Αθήνα, οπότε τον ήθελε κοντά της, μόλις έγινε ο Σ. 18 χρονών και τελείωσε το σχολείο. Είναι ανοιχτά γκέι και έτσι τον γνώρισα μέσα από το Romeo. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχει χαρτιά. Ήρθε διασχίζοντας τον Έβρο, με τον κλασικό τρόπο, διακινδυνεύοντας να συλληφθεί. Δύο από τους τέσσερις που πέρασαν μαζί τα σύνορα, τους έπιασε η αστυνομία, ενώ περίμεναν με τις ώρες το λεωφορείο έξω από το Σουφλί για να πάνε στην Αθήνα.
Το γεγονός ότι η μητέρα του δουλεύει, του επιτρέπει να έχει ένα lifestyle σαν όλους τους νέους της ηλικίας του. Έχει smartphone, μπαίνει στο facebook, γελάει βλέποντας βιντεάκια στο youtube. Όταν όμως μου λέει για το ταξίδι του στην Ελλάδα, για το πώς νιώθει εδώ πέρα και για το γεγονός ότι δεν βρίσκει δουλειά ή είναι παράνομος, δακρύζει.
Θα προτιμούσε να πάει στη Γερμανία, στο Βερολίνο, πιστεύει ότι εκεί η ζωή είναι καλύτερη. Δεν είναι δεμένος με τη μάνα του, δεν την έχει ζήσει και θεωρεί λάθος το ότι μένει στην Ελλάδα χωρίς δουλειά και χωρίς δική του ζωή.
Μπορεί τα μισά από όσα μου περιγράφει να είναι αλήθεια, μπορεί να μην το εννοεί όταν λέει ότι είναι διατεθειμένος να δουλέψει σε κήπους σπιτιών, να φροντίζει ηλικιωμένους κ.λπ., αλλά κανένας δεν μπορεί να του αρνηθεί ότι θέλει να ζήσει σαν όλους τους νέους της ηλικίας του. Να ερωτευτεί, να ταξιδέψει, να γνωρίσει τον κόσμο, να μάθει ξένες γλώσσες.
Το βλέπεις στα μάτια του όταν έρχεται για πρώτη φορά στο Athens Pride. Όταν βλέπει ταινίες κινουμένων σχεδίων χωρίς υπότιτλους. Όταν σου δείχνει φωτογραφίες από την Τιφλίδα ή από τις παραλίες της Αττικής. Αυτός είναι ο Σ.
