Ήταν η πρόθεση του δημιουργού να πατήσει στο απόλυτα ομοφοβικό στερεότυπο της εποχής – ότι ένας γκέι άνδρας είναι γκέι, μέχρι να γνωρίσει την κατάλληλη γυναίκα ή η ανάγκη του να μας δείξει ότι η σεξουαλικότητα δεν είναι απαραιτήτως κάτι το συμπαγές, αλλά ρευστή;
Λίγες μέρες μετά τον θάνατο της Ντίνας Κώνστα το Μega αποφάσισε να προβάλλει και πάλι τη σειρά του Αλέξανδρου Ρήγα και του Δημήτρη Αποστόλου, “Δύο Ξένοι”. Δεν σας κρύβω πως κάθε φορά που βλέπω αυτή τη σειρά κολλάω με τον ρόλο του Τόλη, του ανοιχτά γκέι κολλητού της Μαρίνας. Ένας χαρακτήρας που απομακρυνόταν αρκετά από τη νόρμα της γκέι καρικατούρας, που η τότε ελληνική τηλεοπτική μυθοπλασία είχε επιβάλλει και που έπαιζε σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης.
Και ίσως να μιλούσαμε για έναν εξαιρετικά πρωτοποριακό -για την εποχή- ρόλο, αν οι δημιουργοί της σειράς είχαν ενσωματώσει και κάποιες σκηνές ομόφυλης συντροφικότητας. Γιατί ενώ βλέπαμε τον Τόλη να ερωτεύεται, να φλερτάρει και να κλαίει για έναν άλλο άνδρα (σαξοφωνίστας), δεν τον είδαμε ποτέ να φιλιέται, να αγκαλιάζεται ή έστω να περπατά χέρι χέρι με κάποιον. Φυσικά, μιλάμε και για μια εποχή που το ΕΣΡ μοίραζε πρόστιμα σε τηλεοπτικά γκέι φιλιά και όχι μόνο, αλλά και πάλι ήταν κάτι που (μου) έλειπε.
Ίσως και γι΄αυτό να θορυβήθηκα αρκετά, όταν στη 2η σεζόν της σειράς είδαμε τον Τόλη να ερωτεύεται τη Χαρούλα (Δέσποινα Βανδή), με τις (light) ερωτικές σκηνές, μάλιστα, να ακολουθούν η μία την άλλη. Ήταν η πρόθεση του δημιουργού να πατήσει στο απόλυτα ομοφοβικό στερεότυπο της εποχής, ότι ένας γκέι άνδρας είναι γκέι, μέχρι να γνωρίσει την κατάλληλη γυναίκα ή η ανάγκη του να μας δείξει ότι η σεξουαλικότητα δεν είναι απαραιτήτως κάτι το συμπαγές, αλλά ρευστή;
Πριν λίγα χρόνια έτυχε να συναντήσω τον Αλέξανδρο Ρήγα, στο πλαίσιο μιας συνέντευξης. Η ερώτηση μου για τον Τόλη επιβεβλημένη. Ορίστε, τι μου απάντησε:
«Η απάντηση που θα σου δώσω είναι συνέχεια αυτού που σου είπα πριν. Γιατί για εμένα- αυτό που θα σου πω δεν είναι προτροπή ή διδαχή, απλά η άποψή μου – από τη στιγμή που άρχισε να συγκροτείται η κοινωνία και να υπάρχει αρχηγός και αγέλη σταμάτησε και η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου. Από εκείνη τη στιγμή λοιπόν που σταμάτησε και η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου, άρχισαν και οι ορμές του να μπαίνουν σε κουτάκια. Για εμένα η πραγματική ελευθερία του ανθρώπου είναι ο πανσεξουαλισμός. Όχι με την έννοια του άναρχου. Ο πανσεξουαλισμός εμπεριέχει και την αγάπη, εμπεριέχει όλες τις μορφές ηδονής που μπορεί να προσφέρει ένα σώμα σ ένα άλλο. Το ξαναλέω για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι προτροπή, δεν είναι διδαχή, δεν είναι κήρυγμα. Απλώς είναι η αίσθησή μου, ότι ο άνθρωπος γεννιέται με ορμές που τον φέρνουν στο να ζήσει, να φάει, να πιει, να μεγαλώσει το σώμα του, να επιβιώσει και να αναπαράγει το είδος του, μέσα από την ηδονή που προσφέρει η σεξουαλική πράξη. Αυτή τη σεξουαλική πράξη είναι ευλογημένη είτε πρόκειται για μια πράξη ανάμεσα σ΄έναν άνδρα και μια γυναίκα είτε ανάμεσα σ έναν άνδρα ή ανάμεσα σε μια γυναίκα και μια γυναίκα. Για εμένα ο άνθρωπος έρχεται πολύ κοντά στη φύση του όταν είναι ελεύθερος να δοκιμάζει. Να κάνει αυτό που πραγματικά θέλει το σώμα του, όταν πρόκειται φυσικά για μια πράξη ενηλίκων και με απόλυτη συναίνεση μεταξύ τους. Δεν το έχουμε καταφέρει. Άρα ο Τόλης ήταν φτιαγμένος σ΄εκείνη τη λογική.»
Για την ιστορία, πάντως, μετά τη Χαρούλα, ο Τόλης συνεχίζε να συνευρίσκεται με άλλους άνδρες, με την ίδια να αποτελεί μια ανάμνηση.
Υ.Γ. Ο Αλέξανδρος Ρήγας είχε γράψει μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σ΄έναν αξιωματικό έναν στρατιώτη και την αδερφή του. Αλλά αυτά θα τα πούμε μια άλλη φορά.
Έxtra: Η Δέσποινα Βανδή για τον ρόλο της Χαρούλας
«Ήμουν φαν των «Δύο Ξένων», οπότε όταν ήρθε ο Αλέξανδρος και μου το πρότεινε, επειδή μου ήταν και οικείο, μπήκα εύκολα μέσα σ΄αυτό. Εννοώ στο να το δεχθώ. Γιατί τα γυρίσματα δεν ήταν και τόσο εύκολα. Ντρεπόμουν πάρα πολύ με όλους αυτούς τους ηθοποιούς γύρω. Ήταν μια υπέροχη εμπειρία και πραγματικά θα ήθελα να το ξανακάνω.»
