“Πήρα μαζί μου το δίχρονο παιδί μου στο Drag Con και τώρα κοιμάται κάθε βράδυ, και μου λέει, ότι θα ονειρευτεί drag queens. Αυτός είναι ο νέος ορισμός του Pride. Έχω έναν σύζυγο, τρία παιδιά, δύο σκύλους και ζω στην εξοχή. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι ζούμε σχεδόν μία “κανονική” ζωή. Ακούω συχνά μια κραυγή για «ομαλοποίηση» των ΛΟΑΤΚΙ+ γονέων , αλλά, όπως είπε κι η αγαπητή μου φίλη, Lotte Jeffs, μια λεσβία μαμά «κανείς δεν σκέφτεται ότι είσαι γκέι, όταν αλλάζεις πάνες» .
Το να είσαι γονέας είναι πάντα κανονικό, βαρετό και πολύ συχνά κοσμικό, γιατί λοιπόν να προσπαθούμε να είμαστε «κανονικοί» όταν έχουν τεθεί τα θεμέλια για να είμαστε υπέροχα μοναδικά κουήρ γονείς;
Ήταν το καλοκαίρι του 2018, όταν ήρθαν τα παιδιά μας για πρώτη φορά στο σπίτι. Μέρος της διαδικασία τεκνοθεσίας περιλαμβάνει την αυτο-απομόνωση (πριν γίνει μόδα!), για να επιτρέψουμε στα παιδιά να συνδεθούν και να προσκολληθούν συναισθηματικά μαζί μας.
Αυτό σήμαινε ότι θα χάναμε το Pride, κάτι που ήταν μεγάλο πλήγμα για τον άντρα μου και για μένα, καθώς είχαμε συναντηθεί στο Brighton Pride δώδεκα χρόνια πριν. Έτσι, για να αναπληρώσουμε το κενό, τα ντύσαμε με μπλουζάκια Pride, που συχνά χρησιμοποιούσαμε ως πιτζάμες και κάναμε τη δική μας γιορτή στο σπίτι.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Τον επόμενο χρόνο βρεθήκαμε στο London Pride. Τότε, βλέποντας τον γιο μου να κυματίζει μια σημαία ουράνιου τόξου μαζί με τη μαμά μου ήταν μια ακόμη μεγάλη στιγμή για μένα.
Από τους μπαμπάδες που είναι drag queen έως τις single λεσβίες μητέρες και τις οικογένειες με τρία άτομα-γονείς, όλες τους ανοίγουν τον δρόμο για τις κουήρ οικογένειες προς έναν ευτυχισμένο, χωρίς αποκλεισμούς γονεϊκό κόσμο, στον οποίο είμαι περήφανος που βλέπω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν.
Οι γενιές πριν από εμάς, έχτισαν μια πλούσια και συμπεριληπτική κουλτούρα ομοφυλόφιλων και ανυπομονώ να δω τα παιδιά μου και τα παιδιά τους να γιορτάζουν και να κυματίζουν σημαίες στο Pride… και να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από κανονικά.”
