newsroom
Οι περισσότερες διακρίθηκαν στα διεθνή και εγχώρια φεστιβάλ, αναμένεται να πάρουν διανομή στις αίθουσες και αξίζουν την προσοχή της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Αυτές είναι οι ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε το 2023 στη μεγάλη οθόνη.
της Δήμητρας Κυρίλλου
Η Φάλαινα (The Whale)
Ο Ντάρεν Αρανόφσκι σκηνοθετεί τον Μπρένταν Φρέιζερ στο ρόλο της ζωής του, ενός υπερπαχύσαρκου μοναχικού ανθρώπου, που κάνει μια ύστατη προσπάθεια να συμφιλιωθεί με την έφηβη κόρη του και τον γκέι εαυτό του, να επιβεβαιώσει ότι έχει κάνει τουλάχιστον ένα σωστό πράγμα στη ζωή του. Από 5 Γενάρη βρίσκεται στις αίθουσες και συγκινεί. Ετοιμάστε τα μαντήλια σας…
Tar
Μετά το «Κάρολ», τι άλλο να περιμένεις από μια ιδιοφυία όπως η Κέιτ Μπλάνσετ; Η αγαπημένη μας ερμηνεύτρια έβαλε μαζί με τον ιδιοφυή σκηνοθέτη Τοντ Φιλντ τον πήχη ακόμα ψηλότερα, και επέστρεψε στο ρόλο της νευρωτικής διευθύντριας ορχήστρας Λύντια Ταρ, που ενώ φαίνεται να τα έχει όλα (διακρίσεις, φήμη, χρήμα, σχέση και παιδί με τη Νίνα Χος), πέφτει σε μια σειρά αυτοκαταστροφικά λάθη αλαζονίας και εξουσιαστικότητας που θα την γκρεμίσουν από τη θέση που είχε κατακτήσει. Μια καθηλωτική, σκληρή ταινία στη σκιά του #metoo για το παιχνίδι της ισχύος, την αντιστροφή των ρόλων, τον ρόλο της τέχνης μέσα σ’αυτά.
Close
Η στενή φιλία δυο αγοριών θα δοκιμαστεί σκληρά, όταν περνώντας στην εφηβεία και στο γυμνάσιο, η μεταξύ τους σχέση οικειότητας εκλαμβάνεται από το σχολικό περιβάλλον σαν ομοερωτική, και σαν τέτοια λοιδορείται σκληρά, με αποτέλεσμα ο ένας από τους δυο φίλους να αποστασιοποιηθεί απότομα, με στόχο την κοινωνική αποδοχή. Το τέλος της (ομοερωτικής) παιδικότητας, δοσμένο από τον Λούκας Ντοντ, ο οποίος έχει «προπονηθεί» αρκετά πάνω στη θεματική (Girl, 2018). Βραβείο Gran prix στις Κάννες.
Το Μπλε Καφτάνι
Το αγάπησε το κοινό και οι κριτικοί στις Νύχτες Πρεμιέρας (η επιτροπή το αγνόησε), μια φοβερή ιστορία αγάπης και ενσυναίσθησης από το Μαρόκο (γυρισμένη από μια δημιουργό της διασποράς), αντίδοτο σε οριενταλιστικά και άλλα στερεότυπα. Επίσημη πρόταση του Μαρόκου για Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Περισσότερα εδώ.
Joyland
Η επίσημη πρόταση του Πακιστάν για ξενόγλωσσο Όσκαρ δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις Δυτικές παραγωγές, ούτε από το Μπόλιγουντ. Δεν πρόκειται ωστόσο για τυπική εκδοχή Λόλιγουντ (η κινηματογραφική βιομηχανία της Λαχώρης), αλλά για την υπέρβασή της, μέσα από την αναπαράσταση της κρίσης που βιώνει μια παραδοσιακή Πακιστανική οικογένεια και το οδεινηρό ταξίδι ενός γκέι άνδρα προς την αυτογνωσία. Σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Περισσότερα εδώ.
Peter von Kant
Bρισκόμαστε στην Κολωνία του 1972 και ο εγωπαθής κινηματογραφιστής Πέτερ φον Καντ ταλαιπωρεί τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν με πρώτο και καλύτερο τον βοηθό του Καρλ, όταν μέσω της παλιάς ερωμένης του σταρ Σιντονί (Ιζαμπέλ Αντζανί) γνωρίζει και ερωτεύεται τον νεαρό πεντάμορφο Αμίρ, και θα πληρώσει ακριβά γι’αυτό. Ο Φρανσουά Οζόν αποτείει φόρο τιμής στον Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ, διασκευάζοντας το έργο του τρομερού παιδιού «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ», με ένα twist στο φύλο, μια και η σχεδιάστρια μόδας Πέτρα γίνεται ο σκηνοθέτης Πέτερ, ή μήπως τελικά πρόκειται για τον ίδιο τον Φασμπίντερ;
Όλη η ομορφιά και η αιματοχυσία
Χρυσός λέοντας στη Βενετία (κάτι σπάνιο για ντοκιμαντέρ) Από τη Λόρα Πόιτρας (Citizen Four), η συγκλονιστικό ιστορία της φωτογράφου και ακτιβίστριας φωτογράφου Ναν Γκόλντιν, που με τον επίμονο αγώνα της κατάφερε να σταματήσει την κολοσσαία φαρμακευτική Purdue Pharma της δυναστείας Σάκλερ, υπεύθυνη για την επιδημία οπιοειδών OxyContin η οποία στοίχισε τη ζωή σε μισό εκατομμύριο ανθρώπους.
Ο Άρχοντας των μυρμηγκιών
Ο Τζιάνι Αμέλιο, ο Ιταλός κινηματογραφιστής που πρόσφατα έκανε coming out ως γκέι, μας συστήνει τον Άλντο Μπραϊμπάντι, Ιταλό ποιητή, θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη, ο οποίος καταδικάστηκε για τη σχέση του με έναν κατά πολύ νεότερό του άντρα στην Ιταλία του ’60. Στον Ιταλικό ποινικό κώδικα η ομοφυλοφιλία δεν υπήρξε ποτέ παράνομη, αφού (όπως εξηγεί ένας δημοσιογράφος με καταλυτική παρουσία στην εξέλιξη της πλοκής) η καταδίκη της από την επίσημη εξουσία θα αναγνώριζε την ύπαρξή της (!), ωστόσο αυτό δεν εμπόδισε ποτέ την εξουσία να επινοήσει άλλους τρόπους να επιβληθεί και να καταπνίξει τη διαφορετικότητα. Έτσι, το «έγκλημα» του Μπραϊμπάντι ήταν αυτό της «plagia», της έμμεσης επιρροής και παραβίασης της προσωπικότητας ενός άλλου ανθρώπου…
Μπάσταρδα / Bastards
https://www.youtube.com/watch?v=Uku254v9WxI&ab_channel=GreekMoviesDatabase
Η ιστορία της ταινίας ακολουθεί μια παρέα δέκα παιδιών γύρω στα 20, που αποφασίζει να αφήσει την πόλη και να ζήσει σε ένα απομονωμένο σπίτι στην επαρχία, με θέα στην θάλασσα. Πέντε αγόρια και πέντε κορίτσια, κάποιοι γνωστοί μεταξύ τους, άλλοι καινούργιοι στην παρέα, μακριά από τους κανόνες της μικροαστικής κοινωνίας, προσπαθούν να φτιάξουν μια άλλη, κομμένη, αλλά κυρίως ραμμένη στα δικά τους μέτρα. Κάνουν κατάληψη σε ένα μεγάλο σπίτι και αποφασίζουν να ζήσουν εκεί, με ότι έχουν ως εφόδια, παρακολουθώντας σε βάρδιες αν κάποιος ξένος πλησιάσει και διαταράξει το εγχείρημα.
Blue Jean
Την ξεχωρίσαμε στο 63ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, από το οποίο έφυγε με βραβείο γυναικείας ερμηνείας, το «Blue Jean» είναι η ιστορία της λεσβίας καθηγήτριας Tζιν, που ζει στην επαρχιακή Βρετανία των ‘80s, υπό την απειλή της παραγράφου (clause) 28, ενός νόμου που είχε περάσει η κυβέρνηση Θάτσερ, με τον οποίο προσπάθησε να επιβάλει αυστηρό έλεγχο στα σχολεία, ώστε “να μην προβάλλονται οι ομοερωτικές συμπεριφορές σαν κάτι το αποδεκτό”. Έτσι η θλιμμένη (blue) Τζιν ζει μια διπλή ζωή, μέχρι τη στιγμή που μια απροσδόκητη συνάντηση θα ανατρέψει τις λεπτές ισορροπίες. Βραβείο ερμηνείας για την Ρόζι Μακ Γιούεν για τη συγκλονιστική ενσάρκωση της Τζιν. Μια συζήτηση με τη δημιουργό εδώ.
