Χωρίς αμφιβολία η λέξη “σύμφωνο” κερδίσει την πρώτη θέση στο λεκτικό airplay της ελληνικής επικαιρότητας. Παπάς, πολιτικός, φτασμένος ή ξεχασμένος σελέμπριτι, η κυρά Μαρίτσα η γειτόνισσα, όλοι τοποθετούν τη λέξη αυτή στο στόμα τους και την εκτοξεύουν προς πάσα κατεύθυνση. Ο καθένας έχει και μία άποψη και αισθάνεται ότι πρέπει να την εκφράσει δημόσια, με στόμφο πανεπιστημιακού, λες και συζητάμε αν πρέπει να ξαναστείλουμε την Παπαρίζου στη Γιουροβίζιον. Νισάφι!
Αγαπητέ στρέιτ (άνθρωπε) που διαφωνείς: Κράτα τη γνώμη σου για το εαυτό σου. Ζεις σε μια κοινωνία που όλοι έχουμε δικαιώματα και υποχρεώσεις. Και αφού κανείς δεν διαπραγματεύεται τα δικά σου δικαιώματα, πάψε να διαπραγματεύεσαι και εσύ τα δικά μου! Αλλιώς μετά το σύμφωνο, να συζητήσουμε το δικαίωμα του να ζεις ακόμη με τη μάνα σου.
Αγαπητέ ΛΟΑΤ που διαφωνείς: Καμία διάκριση δεν μπορεί να καταπολεμηθεί, θέτοντας σε λειτουργία μια άλλη διάκριση. Ακόμα κι αν πιστεύεις ότι το δικαίωμα στον γάμο θίγει την κουίρ φιλοσοφία σου και θέτει την (ομο/μπάι/τρανς)μοναδικότητα μας σε τροχιά ετεροκανονικότητας, μην εναντιώνεσαι σε αυτό. Γιατί έτσι καταντάς πιο ετεροκανονικός από εμένα! Αν τώρα διαφωνείς, γιατί απλά δεν είσαι ευχαριστημένος με όλο αυτό και θες περισσότερα, μαζί σου. Αλλά ας αφήσουμε τις διαφωνίες κι ας δούμε πως μπορούμε να πάμε παρακάτω.
Αγαπητέ (ότι άνθρωπε) που συμφωνείς: Πάψε να μιλάς για αυτά που έγιναν και ξεκίνα να σκέφτεσαι για αυτά που πρέπει να γίνουν. Γιατί όσο το συζητάς, έστω και θετικά, εξακολουθείς να θέτεις το όλο θέμα υπό δημόσια διαβούλευση. Νομίζω πως το ζήσαμε αυτό την περασμένη σεζόν.
Αγαπητέ σελέμπριτι που διαφωνείς (εσύ που συμφωνείς, διάβασε παραπάνω): Κανένας μαϊντανός σε καμία χώρα όλου του κόσμου, δεν μπορεί να έχει άποψη για το πως πρέπει να γίνονται τα γεμιστά!
Αγαπητέ εκκλησιαστικέ κοτζαμπάση: “Πάτερ ἄφες αὐτοῖς· οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι”
Αγαπητή γειτόνισσα (Μαρίτσα): Είσαι η μόνη που αντί να μου πεις τη γνώμη σου, με κέρασες γλυκό, μου έδωσες μια σφιχτή αγκαλιά και μου ψιθύρισες στ΄αυτί: “Και στα δικά σου”. Σε ευχαριστώ!
