Eίτε στο TikTok είτε στο Instagram ο Μάνος Καμακάρης μοιράζεται τις δικές του εμπειρίες γύρω από το μακιγιάζ, προσκαλώντας μας στον viral συμπεριληπτικό του κόσμο!
Μίλα μας λίγο για τη ζωή σου.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Μήλο. Στη συνέχεια σπούδασα στην Κρήτη και μετά πήγα Erasmus, στo Sheffield της Aγγλίας. Επειδή είχα ερωτευτεί έναν τύπο εκεί, αποφάσισα μετά το τέλος του Erasmus να επιστρέψω στο Sheffield, όπου έκατσα τελικά πέντε χρόνια και δούλεψα σε ένα σχολείο. Το πρωί ήμουν δάσκαλος και τα βράδια drag queen. Στην καραντίνα κάπως δεν άντεξα άλλο, οπότε παραιτήθηκα και γύρισα πίσω στην Ελλάδα. Κι επειδή είχα πολλά καλλυντικά από τότε που έκανα drag, κάποιοι φίλοι μού πρότειναν να ασχοληθώ επαγγελματικά με το μακιγιάζ. Άρχισα να ψάχνομαι σ΄αυτό το κομμάτι. Παράλληλα γνώρισα και τη Σμαράγδα κι αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί στο «Η Γεωγραφία είναι πολύ κουλ». Και πέρσι αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα παιδικό μου όνειρο, που είναι να δημιουργήσω περιεχόμενο στα social media.
Το drag πώς το ανακάλυψες;
Αν και ήξερα πάντα πως υπήρχε το drag (λόγω του Ζαχαράτου), άρχισε να με ενδιαφέρει σαν μορφή τέχνης όταν ανακάλυψα το RuPaul’s Drag Race. Στο Sheffield λοιπόν αποφάσισα να το δοκιμάσω γιατί ήθελα να γεμίσω δημιουργικά τον χρόνο μου. Επίσης, βόλευαν και οι συγκυρίες γιατί τότε στην Αγγλία ένιωθα πιο άνετα να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο από ότι στην Ελλάδα.
Τι σημαίνει για εσένα το drag;
Δεν μου είναι ξεκάθαρο. Θα έλεγα πως το χρησιμοποίησα περισσότερο ως ένα όχημα για να εκφραστώ μέσα από το μακιγιάζ. Επίσης, το drag λειτουργούσε κάπως σαν πανοπλία για εμένα. Η μεταμόρφωση με έκανε να νιώθω πιο προστατευμένος και πιο άνετα ώστε να μπορώ να βγω στη σκηνή και να κάνω κάποιο show, κάτι που επίσης ήθελα πάντα να δοκιμάσω – μια Superman φάση δηλαδή. Το ότι μέσα από το drag διερεύνησα το κουίρνες μου και γενικά τις ταυτότητες μου ήταν μια ευχάριστη συνέπεια αλλά δεν ήταν ο σκοπός μου (συνειδητά τουλάχιστον).
Πέρα από τις συμβουλές μακιγιάζ, καταπιάνεσαι συχνά και με θέματα που αφορούν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Αναγνωρίζεις και μια πολιτική αξία στο περιεχόμενό σου;
Τα πάντα είναι πολιτική. Ωστόσο, όταν τοποθετούμαι δεν το κάνω επειδή νιώθω πως έχω κάποια ηθική υποχρέωση στο κοινό μου ή επειδή εκείνη τη στιγμή πιστεύω πως αυτό που θα πω έχει κάποια αξία. Δεν αισθάνομαι δηλαδή πως γνωρίζω κάποια μεγαλύτερη αλήθεια από τους άλλους ή πως λέω κάποια αποψάρα. Όταν μιλάω για τέτοια θέματα προκύπτει πηγαία και οργανικά και επειδή έχω την ανάγκη να ανοίξω κάποιες συζητήσεις που δεν έχει τύχει να τις δω να γίνονται στα social media. Επίσης, μου αρέσει πολύ να πατάω τα κουμπιά των ομοφοβικών. Σίγουρα πολλές φορές είναι πιθανό να λέω και βλακείες, δεν θέλω κανένα άτομο να με αντιλαμβάνεται σαν αυθεντία. Σημαντικό να πούμε πως επειδή κάποι@ μπορεί να μην τοποθετείται συχνά για ζητήματα αυτό δε σημαίνει πως το περιεχόμενο τους στα social media δεν έχει πολιτική αξία: Για παράδειγμα, όταν ένα κουίρ άτομο ανεβάζει βίντεο μέσα από τα οποία φαίνεται πως ζει μη απολογητικά την αλήθεια του, αυτό από μόνο του είναι πολιτική πράξη που έχει πολιτισμικό αντίκτυπο.
Υπάρχει κόστος το να μιλάς γι΄αυτά τα θέματα ενώ διατηρείς και εμπορικές συνεργασίες;
Έχω σκεφτεί ότι μπορεί να υπάρξει κάποιο κόστος, αλλά κάπως επειδή ξεκίνησα με αυτό, οι εταιρείες με έχουν γνωρίσει έτσι, με εμπιστεύονται και με στηρίζουν. Προς το παρόν δεν μου έχει τύχει να χάσω κάποια συνεργασία. Στο τέλος της ημέρας, ό,τι και να λέω προσπαθώ να το στηρίζω με επιχειρήματα και δε μιλάω ποτέ αρνητικά για άτομα που ανήκουν σε λιγότερο προνομιούχες πληθυσμιακές ομάδες.
Θεωρείς ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα τοξικό περιβάλλον για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα;
Νομίζω πως πολλά πράγματα μπορεί να είναι αλήθεια ταυτόχρονα. Από τη μια σίγουρα υπάρχει πολλή τοξικότητα στα social media (όπως και στη ζωή εκτός social media) και άπλετος μισογυνισμός, ομοφοβία, θηλυκοφοβία, κτλ, που πίσω από την ανωνυμία που προσφέρει το πληκτρολόγιο γίνεται απροκάλυπτα και ανεξέλεγκτα. Από την άλλη πολλά κουίρ άτομα βλέπω πως βρίσκουν και κοινότητες και safe spaces στα social media που μπορεί να μην τα έχουν στο περιβάλλον τους. Εγώ βρίσκομαι σε μια προνομιακή θέση επειδή μπήκα στα social media σε πιο μεγάλη ηλικία, με πιο θωρακισμένη και διαμορφωμένη προσωπικότητα, έχοντας ήδη γερό support system γύρω μου, με αποτέλεσμα η τοξικότητα που λαμβάνω να μη με επηρεάζει τόσο. Επίσης, επειδή η εικόνα μου και η επιτέλεσή μου δεν είναι τόσο θηλυκή για gay αγόρι που βάφεται, έχω καταλάβει πως συμπεριφορικά και οπτικά είμαι πολύ πιο «εύπεπτος» στο ευρύ κοινό. Για αυτό και να λαμβάνω λιγότερη τοξικότητα από άλλα κουίρ άτομα και μου ανοίγονται και πιο εύκολα πόρτες – κάτι που εννοείται είναι άδικο και μιλάω όσο πιο συχνά μπορώ για αυτό.
Όλη αυτή η έκθεση, ωστόσο, δεν έχει κάποια φθορά για σένα;
Εννοείται πως έχει. Επειδή ανεβάζω -κατά κύριο λόγο- βίντεο με μακιγιάζ, έχω πάρα πολλές συνεργασίες και είναι πολύ εύκολο να μπω σε ένα τρυπάκι «ότι τώρα για να το συντηρήσω αυτό το πράγμα πρέπει να είμαι λίγο πιο κομιλφό και λίγο πιο “ουδέτερος” πολιτικά». Πρέπει να διαπραγματεύομαι συχνά, αν με ενδιαφέρει να μένω πιστός στον εαυτό μου και σε αυτά που πιστεύω – και όταν δεν το κάνω νιώθω πως με προδίδω και έχω τύψεις. Ένα άλλο κόστος είναι ο χρόνος. Όλο αυτό για να πετύχει απαιτεί μια δικτύωση. Το ότι πρέπει να αφιερώνεις πάρα πολύ χρόνο σε όλο αυτό και όχι σε άλλα πράγματα, όπως οι φίλοι σου, σε φθείρει πολύ. Ταυτόχρονα, μιλάμε και για ένα επάγγελμα με αδιανόητα προνόμια. Θα ήταν ψέμα αν έλεγα το αντίθετο.
Μου ανέφερες προηγουμένως ότι δέχεσαι πολλά θετικά μηνύματα. Να μιλήσουμε λίγο γι΄αυτά;
Συνήθως, είναι κάπως γενικά του τύπου «Μάνο σ΄αγαπάμε», «μου αρέσει πολύ αυτό που κάνεις» κ.α. που με κάνουν να νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη και το εκτιμώ βαθιά που άτομα μπαίνουν στον κόπο να μου στείλουν κάτι τέτοιο. Κάτι όμως που με έχει συγκινήσει και το έχω ακούσει κυρίως από γυναίκες (το μεγαλύτερο κοινό μου είναι γυναίκες) είναι όταν μου λένε – είτε στον δρόμο είτε σε μηνύματα – πως ο λογαριασμός μου αποτελεί ένα safe space για εκείνες. Τέτοια σχόλια με αυτοπραγματώνουν και μπορώ να συνδεθώ με αυτά επειδή και για εμένα ο λογαριασμός μου αποτελεί safe space.
Μίλησε μου λίγο και για το μέλλον. Τι όνειρα έχεις;
Κοίτα, η αλήθεια είναι – είναι και πυρηνικό μου χαρακτηριστικό αυτό- αποφεύγω να κοιτάω πάρα πολύ μακριά γιατί μετά δημιουργώ προσδοκίες που με χαώνουν και με αγχώνουν. Αν μιλάμε δηλαδή για κάποιο καπιταλιστικό όνειρο που θα ήθελα να πραγματοποιήσω δεν έχω καν να σου πω κάτι ακραίο – θα ήθελα απλώς να έχω τη δυνατότητα να νοικιάσω ένα σπίτι που να έχει 2 υπνοδωμάτια ώστε το ένα να το κάνω studio. Αλλά και να μη γίνει αυτό και να συνεχίσω να μένω στα 30 τετραγωνικά θα είμαι ΟΚ. Πιο πολύ θέλω τα πράγματα με το tiktok να συνεχίσουν να πηγαίνουν έτσι όπως πηγαίνουν και να είμαι σωματικά και ψυχικά υγιής και να βρω τις ισορροπίες μου ώστε να μπορώ να απολαμβάνω αυτό το υπέροχο πράγμα που ζω και να αφιερώνω περισσότερο χρόνο στους φίλους μου.
Μοιράσου και μαζί μας ένα αγαπημένο σου beauty tip.
Το αγαπημένο μου beauty tip είναι να κάνετε ό,τι θέλετε. Αλήθεια.
Πώς θα ήθελες να κλείσουμε αυτήν τη συνέντευξη;
Θα ήθελα να μη λαμβάνετε κανέναν σαν αυθεντία, ούτε εμένα, ούτε κανέναν. Και γενικότερα, επειδή είμαι πάρα πολύ υπέρ του να λειτουργούμε συλλογικά, να μην κάνουμε ανθρώπους σύμβολα. Κι όποιος έχει κάτι να πει να το λέει. Οι ακροδεξιοί είναι καταπληκτικοί στο να δημιουργούν εύπεπτο περιεχόμενο στα social media, γι΄αυτό και είναι σημαντικό κι εμείς να μοιραζόμαστε την άποψή μας δημόσια και να καταλαμβάνουμε όσο περισσότερο χώρο γίνεται. Κι ας μην τα λέμε όλα τέλεια.
