Ο Μπράιαν Τζ. Σμιθ (Brian J. Smith) μίλησε στο περιοδικό Attitude για την αυτοαποδοχή και τη σεξουαλικότητά του, ενώ καλύπτει το εξώφυλλο του τεύχους Δεκεμβρίου.
Ο Σμιθ, που τον γνωρίσαμε λίγο καλύτερα ως Γουίλ Γκόρσκι, χαρακτήρα της πιο κουήρ σειράς του Netflix, που έχει γίνει ποτέ, του Sense8, ανοίγεται για το πώς μεγάλωσε μέσα στην ντουλάπα, σ’ ένα προάστιο του Τέξας τη δεκαετία του ’80, εκεί όπου δεν υπήρχαν ομάδες και οργανώσεις της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. “Ήμουν εντελώς μόνος μου” , θυμάται ο 38χρονος ηθοποιός. Περιγράφει, πώς η τέχνη του προσέφερε ένα περιβάλλον ελευθερίας και ασφάλειας, όταν στον τόπο καταγωγής του ένιωθε ξένος και καταπιεσμένος.
“Ήμουν τρομοκρατημένος. Στο σχολείο, πραγματικά δεν μπορούσα να ενταχθώ πουθενά. Δεν ήμουν ούτε δημοφιλής αθλητικός τύπος ούτε και νερντ (nerd). Και βέβαια ξεχάστε κάθε ΛΟΑΤΚΙ+ οργάνωση ή ομάδα. Δεν υπήρχε απολύτως τίποτα. Ήμουν εντελώς μόνος μου. Άκουγα συνέχεια χαρακτηρισμούς, όπως “αδελφή” , “πούστη” (pussy, faggot).”
“Δε θα μπορούσα να είμαι ποτέ αυτός που είμαι. Έπρεπε συνεχώς να τσεκάρω τον εαυτό μου και να είμαι βέβαιος, ανά πάσα στιγμή, ότι δε θα κοιτούσα κάποιον για πολλή ώρα, ή ότι δε θα έκανα κάποιον να αισθανθεί άβολα. Έπρεπε να είμαι πάρα, μα πάρα, πολύ προσεκτικός στο πώς θα μιλήσω στους άλλους για τον εαυτό μου. Κι ακόμη συμβαίνει αυτό. Ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου αφορά σε αυτό. Τα πράγματα που με κινητοποιούν ως ηθοποιό είναι εκείνα που αντηχούν αυτό που αναδύεται.”
Όμως, μέσα από όλην αυτήν την πορεία ο Σμιθ αποκαλύπτει ότι βρήκε έναν χώρο, μέσα στον οποίο μπορούσε να αποδράσει από το συναίσθημα της απομόνωσης: τη σκηνή.
“Μπροστά στο κοινό, εγώ εξαφανιζόμουν και γινόμουν κάποιος άλλος. Είχα 600 συμμαθήτριες/τές στο σχολείο, που στο σύνολό τους, πιθανόν, πίστευαν ότι ήμουν ηλίθιος, ένας νερντ (nerd). Στη σκηνή, με πρόσεχαν, έβλεπαν ότι είχα κάτι. Και τότε ήταν που δεν αισθανόμουν μόνος.”
Όσον αφορά στην οικογένειά του έδειξε περισσότερη αποδοχή από ότι περίμενε ο ίδιος, όταν τους μίλησε για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό στα 30 του.
“Έμεινα έκπληκτος. Όταν έκανα κάμινγκ άουτ (coming out) στους γονείς μου ήταν καταπληκτικοί. Μου είπαν ότι απλώς με περίμεναν να πω κάτι. Ήταν πιο προοδευτικοί, από ότι περίμενα. Νομίζω ότι τότε ήταν που αισθάνθηκα καλά με αυτό.”
Όσο για το τι θα έλεγε σε ένα παιδί δέκα ετών, που σήμερα ζει στο Τέξας και αισθάνεται χαμένο και απομονωμένο είπε:
“Απλώς θα του έκανα μία αγκαλιά και θα του έλεγα “Είναι οκέι” . Εγώ τότε δεν είχα κάποιον άνθρωπο να μου πει: “Δε χρειάζεται να είσαι κάτι άλλο από αυτό που είσαι, δε χρειάζεται να αλλάξεις το ποιος είσαι.” Αυτό που χρειαζόταν τότε, εκείνο το παιδί που ήμουν, ήταν έναν άνθρωπο να το ενθαρρύνει και να του πει: “Είσαι τέλειος όπως είσαι. Είναι οκέι” .
Πηγή: attitude
Οι καλύτερες και πιο καυτές queer ερωτικές σκηνές στο Netflix
