Ανακοινώθηκαν χθες τα ευρωψηφοδέλτια της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ενώ τα ονόματα που διαβάζουμε είναι πολλά και διαφορετικά φαίνεται ο «κοινωνικός σχολιασμός» να αναλώνεται σε αυτά των γυναικών και συγκεκριμένα σ΄αυτά που έχουν κάνει καριέρα στην τηλεόραση.
Ας πάρουμε το παράδειγμα της Ελεονώρας Μελέτη, η οποία από χθες φιγουράρει στα trends του X (πρώην Twitter). Και κάπου εδώ είναι που για ακόμη μια φορά χρειάζεται να αναμετρηθούμε με τον σεξισμό μας, μιας και το πλήθος των σχολίων επικεντρώνονται όχι στον δημόσιο λόγο της αλλά στο γεγονός ότι είναι «γυναίκα», «ξανθιά», «παρουσιάστρια» και «σελέμπριτι». Αυτό το τελευταίο ας το κρατήσουμε στην σκέψη μας λίγο περισσότερο μιας και έχουμε την τάση να αναγνωρίζουμε ως «σελέμπριτι υποψηφιότητες» μόνο αυτές που αναφέρονται σε παρουσιάστριες, τραγουδίστριες ή ό,τι και όχι σε αυτές που αναφέρονται π.χ. σε ποδοσφαιριστές, γνωστούς επιχειρηματίες κλπ.
Όλα αυτά τα γράφω όχι για να υποστηρίξω (ή να ξεπλύνω) την Ελεονώρα Μελέτη. Πώς θα μπορούσα άλλωστε, όταν όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεται στην τηλεόραση έχει φιλοξενήσει συνεντεύξεις χρυσαυγιτών, σεξιστών και ομοφοβικών με τη δικαιολογία ότι «όλες οι απόψεις είναι σεβαστές». Ακριβώς όπως δεν υποστηρίζω άλλες υποψηφιότητες (κι άλλων κομμάτων) που έχουν μιλήσει για «λουλούδες» στον πολιτικό κόσμο, έχουν φωτογραφηθεί με (καταδικασμένους) ομοφοβικούς παπάδες ή υποστηρίζουν τους δολοφόνους του Ζακ.
Πιο πολύ τα γράφω για να τονίσω ότι η κριτική μας και ο -αναγκαίος- σχολιασμός μας πρέπει να επικεντρώνεται στις πολιτικές επιλογές καθώς και στον δημόσιο λόγο και έργο του κάθε υποψήφιου ατόμου και όχι στην έμφυλη ταυτότητα, τη σεξουαλικότητά ή την εμφάνιση που έχει (κυρίως όταν διαφοροποιούνται από το κυρίαρχο αφήγημα).
