Vasilis Thanopoulos
Έκανε το ντεμπούτο του μέσα από το single “Work than muscle”, δεν του αρέσει η σοκολάτα ενώ δεν μπορεί να ακούει τη φράση “δεν φαίνεσαι καθόλου gay”. Μαθαίνοντας τον Alpha Paris λίγο καλύτερα.
Ποια είναι η ιστορία σου;
Είναι αρκετά ανορθόδοξη. Τελειώνοντας το σχολείο, πέρασα στο Μετσόβιο, μου πήρε 3 ολόκληρες εβδομάδες να παραδεχτώ ότι οι συγκεκριμένες σπουδές θα ήταν εντελώς περιττές για τον σκοπό μου. Έτσι, άρχισα να δουλεύω στο ξενοδοχειακό κλάδο, ώστε να επενδύω παράλληλα στο έργο μου και τη καλλιτεχνική μου ταυτότητα. Το υλικό μου πέρασε από πάρα πολλούς παραγωγούς μέχρι να βρει το «παραγωγικό του σπίτι» στην ομάδα των Arcade, με τους οποίους συνεργάστηκα στα περισσότερα από τα κομμάτια του album μου. Όλο το project το έχω γράψει εγώ σε συμπαραγωγή με τους Arcade. Τέλος, πορεύομαι σε μία εντελώς DIY βάση, που μου δίνει την ελευθερία να μη κάνω καμία έκπτωση καλλιτεχνικά και να δρω καθαρά βάσει του τι θέλω και τι όχι. Υπάρχει τρομερή δύναμη σε αυτό.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι;
Ως gay άνδρας.
Αν κάποιος σε ρωτήσει τι είναι «queer», τι θα του απαντήσεις;
Η επόμενη διάσταση της ελευθερίας.
Έκανες το ντεμπούτο σου μέσα απο το digital single «Work that muscle». Πώς δημιουργήθηκε αυτό το κομμάτι;
Σε ανύποπτο χρόνο, όπως γράφονται όλα τα τραγούδια μου, έπαιξα στο πιάνο το riff του κομματιού και δημιούργησα μία σύνθεση εντελώς «πιανιστική», η οποία μπήκε στο «θησαυροφυλάκιο». Σε δεύτερο χρόνο, σε μία στιγμή έντονης αυτοπεποίθησης, όταν άρχισα να βλέπω πως η σκληρή δουλειά μου τελικά αρχίζει να αποδίδει, έγραψα τους στίχους του κομματιού. Σε τρίτο, εξίσου ανύποπτο, χρόνο, είχα μία αναλαμπή ότι εκείνο το riff, εάν το ηλεκτρονικοποιούσα, θα ταίριαζε με το συγκεκριμένο στίχο και εμπαικτικό ύφος. Οπότε το κομμάτι γράφτηκε σε τρεις μικρές δόσεις. Μετά πήγα το demo μου στους Arcade, τα βάλαμε στο blender και voila. Στο πρώτο άκουσμα, το κομμάτι παραπέμπει, προφανώς στοχευμένα, στη σωματική άσκηση. Και καλά κάνει. Παρόλα αυτά, εγώ αναφέρομαι στο μεταφορικό μυ, τη καλλιέργεια της ικανότητας, την επιμονή, την υπομονή και τη σκληρή δουλειά για επιτυχία.
Θα λέγαμε πως το βίντεο κλιπ κλείνει (ειρωνικά) το μάτι στα στερεότυπα που έχουμε γύρω από το πώς πρέπει να είναι ένας γκέι άνδρας. Ήταν κάτι που έγινε εσκεμμένα; Γιατί;
Ακούω πάρα πολύ συχνά τη φράση “δεν φαίνεσαι καθόλου gay” με διάθεση κομπλιμέντου. Η ωμή μετάφραση αυτού είναι: “δεv θηλυπρεπίζεις”. Και επειδή δε χάνω ευκαιρία για καυγά, εξηγώ κάθε φορά ότι αυτή η διαπίστωση προδίδει δύο πεποιθήσεις: 1. Ότι όλοι οι gay είναι θηλυπρεπείς. (Λάθος). 2. Ότι το να προσεγγίζεις τη γυναικεία αύρα σε υποβιβάζει, σαν οι γυναίκες να είναι ασθενέστερες. (Μέγα λάθος). Ορμώμενος από αυτή τη τόσο παρωχημένη και πρακτικά αναληθή ιδέα για τη gay φιγούρα, φτιάξαμε ένα concept, στο οποίο το πιο περίεργο στοιχείο θα ήμουν εγώ. Όταν στήναμε το video, είχε πέσει στο τραπέζι η ιδέα να υπάρχει μία αίσθηση ενοχής στα βλέμματα των χαρακτήρων στο intro. Ήμουν κάθετος. Δεν ήθελα να παρουσιάσω τη πραγματικότητα ως έχει. Ήθελα να παρουσιάσω μία πρόταση κανονικότητας, στην οποία ο μόνος μη κανονικός, θα ήταν ο κοινωνικά «πιο κανονικός» και ο πόλος εστίασης σε ό,τι αφορά τους υπόλοιπους χαρακτήρες θα ήταν το αδιαμφισβήτητο performance τους. Όχι τα τακούνια, όχι τα «γυναικεία» αξεσουάρ. Εκείνοι σαν καλλιτέχνες.
Σε μια άλλη συνέντευξή σου δήλωσες πως η οικογένειά σου σε «όπλισε με μία ακλόνητη αυτοπεποίθηση» στο να μη θεωρείς «το σεξουαλικό μου προσανατολισμό ως αδυναμία». Θέλεις να μας μιλήσεις περισσότερο γι΄ αυτό;
Σαφώς πέρασα τη ψυχολογική βαρβαρότητα του εφήβου που νιώθει διαφορετικά από το κοινωνικώς αναμενόμενο. Σαφώς υπέφερα να με αποδεχτώ, σαφώς αμφιταλαντεύτηκα, σαφώς είπα ψέματα. Το ευτυχές είναι ότι ταλαιπώρησα μόνο εγώ τον εαυτό μου. Κανείς άλλος. Μεγάλωσα με δύο εξαιρετικά δυναμικές και ευφυείς γυναίκες, τη μητέρα μου και την αδερφή μου, που ανέκαθεν αξιολογούσαν το άτομο βάσει ήθους και εγκεφάλου. Τίποτα άλλο. Με έπεισαν ότι τα μόνα κριτήρια αξιολόγησής μου στη ζωή θα είναι το μυαλό μου, η ικανότητα μου, το ήθος και η πυγμή μου. Η οικογένεια μου αντιμετώπισε την όχι και τόσο μεγάλη αποκάλυψη -καθώς ήδη γνώριζε- με φανταστική αδιαφορία. Και επαναλαμβάνω τον όρο, γιατί είναι ακριβής. Ό,τι ίσχυε πριν, ίσχυε και μετά. Όσο απεριόριστα με αγαπούσαν πριν, τόσο με αγαπούσαν και μετά. Δεν άλλαξε απολύτως τίποτα. Συνέχισα σε μία κανονικότητα, απλά όντας πιο αληθινός, πιο ελεύθερος και πιο δυναμικός. Έχοντας μία θεμελιώδη συναισθηματική ασφάλεια, δεν θα με άγγιζε η γνώμη κανενός. Επένδυσα στα όπλα μου. Δυστυχώς, παρόμοιες «ομαλές» ιστορίες ακούγονται εξαιρετικά σπάνια. Και έχω πλήρη επίγνωση του πόσο τυχερός είμαι. Βίωσα κάτι προκλητικά κανονικό και μακάρι όλη η νεολαία να βίωνε αυτή τη διαδικασία εξίσου αναίμακτα. Η ελευθερία που νιώθω και με την οποία δρω πολλά χρόνια τώρα αποδίδεται 100% στην υποδειγματική οικογένεια μου.
Πιστεύεις ότι η ελληνική κοινωνία παραμένει ομοφοβική;
Ναι, παραμένει. Κυρίως σε συγκεκριμένες αισθητικές και εικόνες, που αφορούν τη θηλυπρέπεια. Θα έλεγα ότι είναι λίγο λιγότερο ομοφοβική πλέον, αλλά σταθερά τρσανσφοβική. Ωστόσο, έχουν γίνει άλματα στις αντιλήψεις της κοινωνίας και οφείλουμε να τα αναγνωρίσουμε. Η πολιτική ορθότητα αποδίδει, καθώς έχει βάλει πολλά φρένα και έχει θωρακίσει αρκετά τη ψυχολογία πολλών ομάδων, καθιστώντας συγκεκριμένες συμπεριφορές και αντιλήψεις ως απαγορευμένες επιτέλους. Η δυναμική του φοβερισμού δηλαδή έχει ανατραπεί πλέον. Το εντοπίζω και στις δικές μου συναναστροφές. Άτομα, που πριν 10 χρόνια, είχαν εξαιρετικά φοβικές απόψεις απέναντι στη κοινότητα, καθώς και μία τοξική ευκολία στο «αθώο», αλλά όχι και τόσο αθώο αστείο, 10 χρόνια μετά , έχουν απαλλαχθεί από αυτές και αποτελούν ενεργούς υποστηρικτές. Επ’ ουδενί, δεν είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε. Προσμένω την εποχή που θα καταρριφθεί ο όρος «σεξουαλική επιλογή», καθώς προδίδει την άγνοια, την εποχή που το σχολείο θα καλλιεργεί μία αντίληψη κανονικότητας, την εποχή που ο εργαζόμενος θα προσλαμβάνεται αυστηρά βάσει ικανοτήτων χωρίς περίσσιους φραγμούς, την εποχή που τα ομόφυλα ζευγάρια θα μπορούν να χτίζουν μία οικογένεια με παιδιά εύκολα και νόμιμα. Θα έρθει. Η πορεία θεωρώ ότι ρέπει σταθερά προς τη θετική κατεύθυνση και νιώθω πως δε θα ανατραπεί. Η παγίωση της αλλαγής θα κριθεί από τη δράση των straight ανδρών. Εκεί εντοπίζεται κυρίως ο αναχρονισμός.
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για σένα;
Απεχθάνομαι τη σοκολάτα.
Καλλιτεχνικά σχέδια που θες να μοιραστείς μαζί μας;
Τα λέμε από φθινόπωρο. Σταθερά και επιθετικά.
Βρείτε τον Alpha Paris
