Δεν τα πάω πολύ καλά με τις εισαγωγές για να πω την αλήθεια, γι αυτό ζητάω συγνώμη. Θα φανταστώ οτι μου κάνετε ερωτήσεις, αλλά απο τις καλές, όχι αυτές που ρωτάνε τα τρανς άτομα συνήθως.
Με λένε Harry Saxon και γεννήθηκα στον Πειραιά το 1982 και μένω κάπου κοντα στο Μάντσεστερ στην Αγγλία. Οι δικοί μου δεν μου έδωσαν αυτό το όνομα, είναι το όνομα που διάλεξα εγώ για τον εαυτό μου. Το βαφτιστικό μου ήταν γυναικείο όνομα, αλλά πολυ νωρίς κατάλαβα οτι δεν έκανε για εμένα. Δεδομένου όμως του οτι δεν ήξερα τίποτα γι αυτό, νόμιζα πως είχα πρόβλημα κι έτσι κρυβόμουν.
Όταν μεγάλωσα λίγο, έμαθα για τις τρανς γυναίκες (που όλοι τραβεστί τις ανέβαζαν και τραβέλια τις κατέβαζαν και νευρίαζα γιατί πάντα ήθελα να χρησιμοποιεί ο κόσμος τις λέξεις σωστά και το transvestite δεν έχει να κάνει με τις τρανς γυναίκες) κι ένιωσα κάπως καλύτερα που είδα ότι και άλλοι άνθρωποι ένιωθαν όπως εγώ, ότι γεννήθηκαν σε ένα σώμα που δεν ταιριάζει με το πως αισθάνονται. Αλλά, μιας και μεγάλωσα στην Ελλάδα, δεν ήξερα εάν υπάρχουν τρανς άνδρες, γιατί ποτέ μου δεν είχα ακόυσει γι αυτούς, ούτε είχα δει κανέναν. Και φυσικά ούτε γυναίκες είχα δει πολλές, αλλά θυμάμαι παιδάκι που ήμουν στο Χατζηκυριάκειο, υπήρχε μια κωφάλαλη κυρία που ο παππούς μου και όλοι οι άλλοι αποκαλούσαν «ο μουγκός» κι εγώ δεν καταλάβαινα γιατί, αφού ήταν κυρία.
Και μετά ήρθε το ίντερνετ. Κατά τα μέσα του ’90 εγώ ήξερα ήδη τι μου αρέσει σεξουαλικά, ποτέ δεν υπήρχε ζήτημα με την σεξουαλική μου ταυτότητα (είμαι πανσέξουαλ) ούτε με ένοιαζε ιδιαίτερα, αλλά τα του φύλου ήθελαν αρκετά χρόνια μελέτης για να πειστώ οτί δεν είχα πρόβλημα και πως είναι κατι που απλώς συμβαίνει. Στην Ελλάδα οι τρανς άνδρες είναι σαν να μην υπάρχουν. Όταν λες πως είσαι τρανς άνδρας ο κόσμος σε κοιτάει περίεργα και σκέφτεται τρανς=γυναίκα με πουλί και φυσικά ρωτάνε, κοιτώντας το στήθος, που έχεις ακόμα, «Δηλαδή, έχεις πούτσο…;». Ή νομίζουν πως είσαι πόρνη. Που φυσικά όλα αυτά είναι πολύ άσχημα για τις τρανς γυναίκες αλλά εδώ μιλάμε για τρανς άνδρες.
Πολλοι τρανς άνδρες κρύβονται και περνάνε κάποια χρόνια της ζωής τους ως λεσβίες. Και είναι οκ για μερικούς. Εγω ποτέ δεν ήμουν έτσι, κρυβόμουν επι χρόνια και έτρωγα την καταπίεση ως γυναίκα αλλά ποτέ δεν έκανα πως είμαι γυναίκα. Αυτό, φυσικά μπορεί να προκαλέσει όλων των ειδών τα προβλήματα. Όταν αποφάσισα οτι δεν παέι άλλο, άρχισα να κάνω coming out σε μερικούς φίλους και μετά το έκανα στο ίντερνετ, παντού, στο Facebook, στα blogs μου. Το έμαθαν όλοι. Ακόμα και άτομα που δεν με ήξεραν. Αλλά είχε μείνει η οικογένεια. Το είπα του αδερφού μου, ο οποίος είναι μικρότερος κατα 7 χρόνια αλλά πολύ ώριμος. Στη αρχή αστειεύτηκε σε στυλ «δεν μπορείς να γίνεις λεσβια;», μετά έψαξε επιτόπου στο Google και μου λέει «dude, αυτό κοστίζει όσο ένα αμάξι!» και μετά με ρώτησε «είσαι σίγουρος;». Του είπα ναι και αυτό ήταν. Δεν έχει αμφιβάλει ποτέ για την ταυτότητά μου. Οι γονείς μου δεν είχαν ιδέα. Δεν μπορούσα να τους το πω ακόμα, φοβόμουν.
Λόγω της φύσης της δουλειάς μου (είμαι εικονογράφος ) όπως καταλαβαίνετε, η Κρίση δεν βοηθησε. Το 2012 ήταν η χειρότερη χρονία της ζωης μου, είχα να δουλέψω σοβαρά 3 χρόνια, ήμουν ανασφάλιστος και η κατάθλιψη που ποτέ δεν είχα φροντίσει με είχε ξεσκίσει. Με βοήθεια φίλων βρήκα μια ψυχολόγο που ήταν ειδικευμένη και καταλάβαινε τα προβλήματα που μπορεί να έχουν τα τρανς άτομα. Προσέφερε τις υπηρεσίες της δωρεάν, μέσω κοινωνικού ιατρείου.
Είχα σκεφτεί πως έτσι ίσως κατάφερνα να αρχίσω τη μετάβασή μου, αν και νομίζω στην Ελλάδα όλα ειναι κάπως θολά. Έχουμε απαρχαιωμένους νόμους που λένε οτί για να αλλάξεις το όνομά σου πρέπει να σε πετσοκόψουν πρώτα αλλά κανείς δεν έιναι απολύτως σίγουρος για το τι πρέπει να κάνεις πριν από αυτό. Τα τρανς άτομα ψαχνόμαστε μεταξύ μας στα τυφλά και ρωτάμε από ‘δω κι από ‘κει. Νομίζω το γενικώς και αορίστως αποδεκτό είναι το «πας σε ψυχολόγο για 1 με 2 χρόνια, ή όσα γουστάρει εκείνος και μετά σου δίνει χαρτί για ορμόνες οπότε πας σε ορμονολόγο». Και αν θες εγχειρήσεις υπάρχει μόνο ένας χειρούργος στην Αθήνα. Τρέχα γύρευε, για κάποιον ανασφάλιστο που δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του από την κατάθλιψη αυτά είναι βουνό.
Πάλι καλά που η ψυχολόγος με έκανε πάλι άνθρωπο και μπόρεσα να σταθώ στα πόδια μου κάπως (και επαναλαμβάνω, απολύτως δωρεάν. Είναι απίστευτοι αυτοί οι άνθρωποι, το καλό που κάνουν είναι ανυπολόγιστο) και αποφάσισα να φύγω. Αυτό που γίνεται τώρα με τις επιθέσεις κατά των ΛΟΑΤ ατόμων, είχε αρχίσει απο τότε αλλά τότε μας ένοιαζε μόνο η Χρυσή Αυγή και η Νέα Δημοκρατία οπότε ο κόσμος δεν νοιαζόταν -δεν ξέρω αν νοιάζεται τώρα καν- εγώ όμως είχα αποφασίσει πως δεν υπήρχε περίπτωση, και να μπορούσα, να αρχίσω μετάβαση σε μια τέτοια χώρα. Οπότε κουτσά στραβά κατάφερα να φύγω το Φεβρουάριο του 2013. Οι δικοί μου δεν ήξεραν τίποτα, μόνο του αδερφού μου το είπα. Έφυγα και τους έστειλα ένα πολύ μεγάλο γράμμα όπου τους τα εξηγούσα όλα. Νόμιζα πως δεν θα μου ξαναμιλούσαν αλλά με εξέπληξαν. Το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να αλλάξω το όνομά μου. Και επειδή υπάρχει πάντα στη μέση η γραφειοκρατεία και τα λεφτά κάπως άργησα αλλά τώρα χαίρομαι που μπορώ να πω οτι έκανα την πρώτη μου ένεση τεστοστερόνης πριν από ένα μήνα.
Όταν έψαχνα στο ίντερνετ για πληροφορίες είδα οτι δεν υπήρχε σχεδόν τίποτα για τρανς άνδρες στα Ελληνικά. Και επειδή άρχισα ένα blog για τη μετάβασή μου, για να γράφω για τις αλλαγές στο σώμα μου και την ψυχολογία, σκέφτηκα να το μεταφράσω και στα Ελληνικά γιατί πρέπει να υπάρχει και κάτι για αυτούς που δεν ξέρουν Αγγλικά. Πρέπει να φαινόμαστε και οι τρανς άνδρες γιατί αλλιώς δεν θα μας μάθουν ποτέ.
Κι εδώ έρχεται να βοηθήσει το Antivirus. Αυτή η στήλη έχει ως σκοπό να δώσει υλικό για σκέψη στους τρανς ανδρες που σκέφτονται να αρχίσουν την μετάβασή τους. Το ημερολόγιό μου αφορά μόνο εμένα, μιας και η τεστοστερόνη λειτουργεί διαφορετικά για τον καθένα, αλλά μπορεί να σας δώσει να καταλάβετε πώς είναι, πώς επηρρεάζει το σώμα μου, το μυαλό μου και τους άλλους γύρω μου. Και φυσικά, όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοια πράγματα, καταλαβαίνετε οτι αυτη η στήλη αναγκαστικά μερικές φορές θα είναι αρκετά αποκαλυπτική, αλλά χωρίς να γίνεται χυδαία. Και γι αυτό ζητάω την προσοχή και κατανόηση σας, μιας και θα μιλάω για το σώμα μου και ξέρετε ποιος είμαι. Χρειάζεται διακριτικότητα γιατι είναι ευαίσθητες πληροφορίες για δύσκολα ζητήματα κι εγώ θα τις βάλω όχι απλώς στο ίντερνετ, αλλά κάπου που κοιτάνε πολλά άτομα. Θέλει κουράγιο κάτι τέτοιο, αλλά κάποιος πρέπει να το κάνει.
Harry Saxon, Νοέμβρης 2014
