Του αναλογεί μία από τα πιο σουρεαλιστικές σειρές κόμικ. Ο λόγος για τον κομίστα (σ.σ. δάσκαλο και μουσικό) Αντώνη Βαβαγιάννη, ο οποίος κάνει τον κόσμο να γελά ενώ τον βάζει στη διαδικασία να αναρωτηθεί για το “τι είναι πια αυτά τα Κουραφέλκυθρα“;
Τι πρέπει να γνωρίζουμε για εσένα;
ΤΑ ΠΑΝΤΑ! (γέλια) Δεν ξέρω. Ίσως το γεγονός ότι γράφω τη λέξη «γέλια» σε παρένθεση σε συνεντεύξεις, ενώ δεν γέλασε κανένας στην πραγματικότητα γιατί η συνέντευξη είναι γραπτή;
Τα Κουραφέλκυθρα δεν είναι καν λέξη; Τι είναι τότε;
Ένα μάτσο από σαχλαμάρες, κασκαρίκες, χωρατά και τσιριμόνιες! Όλα αυτά γιατί είναι λέξεις δηλαδή;
Πώς και γιατί ξεκίνησαν Κουραφέλκυθρα;
Η απάντηση και στα δύο είναι ότι ξεκίνησαν για καθαρά εγωιστικούς λόγους προσωπικής έκφρασης. Τα κόμικς πάντα ήταν ένας από τους αγαπημένους μου τρόπους δημιουργίας (μαζί με τη μουσική) και εκεί πάντα έβρισκα μια διέξοδο να διοχετεύσω το περίεργο χιούμορ μου, το οποίο ενώ σε συζητήσεις συνήθως αντιμετωπιζόταν με μπερδεμένα βλέμματα λύπησης, μέσω των κόμικς μπορούσε να βρει το κοινό που θα το αγαπούσε.
Ποια είναι η αγαπημένη σου σειρά από αυτές που έχεις δημιουργήσει;
Αν εννοείς από τα διαφορετικά κόμικς που έχω κάνει κατά καιρούς, σαφώς τα Κουραφέλκυθρα είναι το αγαπημένο μου, γιατί είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ζωής μου και είναι 100% δικό μου, είμαι εγώ. Τώρα αν εννοείς από τις σειρές που εμφανίζονται μέσα στα Κουραφέλκυθρα, είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω μία (ήταν όλες τους παιδιά μου) οπότε θα σου πω ότι αυτή την εποχή η αγαπημένη μου είναι το «καλή ιδέα αφεντικό!» γιατί με ενθουσιάζει να βρίσκω κενά λογικής σε πράγματα που θεωρούμε δεδομένα.
Πώς αυτοπροσδιορίζεσαι;
Είμαι απλά ένας τύπος που του αρέσει να δημιουργεί. Πέρα από αυτό, είμαι μεγάλος υποστηρικτής της ελευθερίας, της ισότητας και της διαφορετικότητας κι αυτό σημαίνει ότι βλέπω τον εαυτό μου ως σύμμαχο σε όλες τις ομάδες που διεκδικούν ίσα δικαιώματα με εμένα. Κι από αυτή την αφετηρία όλοι μαζί θα απαιτήσουμε ακόμα περισσότερα. Δεν λέω ότι η ζωή μου είναι ένα παιχνιδάκι, αλλά πρέπει να μην έχεις καμία ενσυναίσθηση για να μην καταλάβεις ότι υπάρχουν άνθρωποι δίπλα σου που εξ αιτίας διαφορετικού φύλου, σεξουαλικού προσανατολισμού, κοινωνικής τάξης, ιθαγένειας κ.α. ξεκινούν από μια πιο δύσκολη αφετηρία.
Ποια είναι η σχέση σου με την πολιτική ορθότητα;
Τις περισσότερες φορές βρίσκω τον εαυτό μου σύμφωνο με αυτά που εκφράζει κι αυτούς που την υποστηρίζουν. Εντάξει, κάποιες φορές μπορεί να γίνονται και υπερβολές στο όνομά της, αλλά θεωρώ θετική εξέλιξη ότι επιτέλους ασκείται κριτική σε αυτούς που από προνομιούχο θέση επιτίθενται σε εκείνους που διεκδικούν.
Στην Ελλάδα έχουμε συνηθίσει να κάνουμε αστεία εις βάρος κάποιων κοινωνικών ομάδων; Εσύ τι πιστεύεις για αυτό;
Είμαι θερμός υποστηρικτής της θεωρίας ότι η σάτιρα πρέπει πάντα να στοχεύει προς τα πάνω. Το λεγόμενο punching up. Εγώ προσπαθώ να ακολουθώ αυτή την αρχή, αν και στο παρελθόν υπήρξαν (ελάχιστες ευτυχώς) φορές που θεωρώ ότι, από άγνοια κυρίως, δεν το έκανα.
Ποιο είναι το πιο κακό αστείο που έχεις ακούσει;
Ω θεέ μου, είναι άπειρα. Με έχουν κουράσει πάρα πολύ όλα αυτά τα «αστεία» που είναι απλά ένας συνδυασμός δύο λέξεων, του τύπου βαρκούδα, μπανάνα Μούσχουρη, κατσαβείδη υγιεινής, βρακόμελο, κοχύλια οχτακόσια εικοσιένα (βλέπεις πόσο εύκολο είναι;) Και νομίζω ότι ο λόγος που με ενοχλούν είναι ότι νιώθω πως είμαι προσωπικά υπεύθυνος (εν μέρει βέβαια) για τη διάδοση αυτών των αστείων, γιατί κυκλοφορεί αυτή η ιστορική φωτογραφία μου από τις απόκριες που είμαι ντυμένος Γκάλης Κούπερ. Και εξ αιτίας αυτού παίρνω καθημερινά προτάσεις για κόμικ που είναι του τύπου «έι φίλε βάλε μια παγίδα και μια κατσαρόλα και γράψε από κάτω παγίδα βραστή». ΠΑΙΔΙΑ ΞΕΠΕΡΑΣΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΠΟΚΡΙΑΤΙΚΟ ΠΑΡΤΙ ΗΤΑΝ ΤΟ 2007.
Τα μελλοντικά σου σχέδια;
Σαφέστατα θα συνεχίσω τα Κουραφέλκυθρα. Οι καιροί είναι λίγο δύσκολοι για νέες κυκλοφορίες (έντυπες) οπότε δεν περιμένω να γίνει κάτι άμεσα. Επίσης μετά από καιρό απουσίας, έχω ξαναρχίσει να γράφω μουσική. Πολύ πρόσφατα μπήκα και στο στούντιο, προς το παρόν για τον εαυτό μου, αλλά ίσως κάποια μέρα να κυκλοφορήσει και κάτι.
Εκτός αυτού, απολαμβάνω τις διακοπές μου και περιμένω τη νέα σχολική χρονιά, που θα διδάξω στην Δ’ δημοτικού (αυτή είναι η δουλειά μου). Οι συνθήκες δύσκολες και πρωτόγνωρες (λόγω πανδημίας) και η πολιτική ηγεσία φροντίζει να τις κάνει ακόμα χειρότερες με κάθε τρόπο, οπότε είμαστε σε αναμονή. Σε κάθε περίπτωση, κάποια τεταρτάκια θα μάθουν πολλά και θα περάσουν πολύ ωραία του χρόνου.
κεντρική φωτογραφία: Νίκος Κατσαρός
