Σήμερα μιλάμε με τον Tso και μαθαίνουμε τα πάντα γι΄αυτόν.
Από τα παιδικά του χρόνια στο Κορωπί μέχρι τη Θεσσαλονίκη και το Βερολίνο, o Tso μιλά για την προσωπική διαδρομή και για τον τρόπο που αυτή επηρεάζει την τέχνη του.
Πες μας λίγα πράγματα για σένα;
Είμαι o Tso και μεγάλωσα στο Κορωπί σε μια μεσοαστική οικογένεια – τουλάχιστον μέχρι την κρίση. Νομίζω ότι το «Κορωπί» μιλά από μόνο του, γιατί σημαίνει ότι μεγάλωσα σε μια κλειστή κοινωνία. Η οικογένειά μου έδειχνε πάντα πολύ δεμένη και αυτό ήταν ένα μοτίβο που προωθούσαν και σε εμάς (σε μένα και στον αδερφό μου). Πάντα είχα, ωστόσο ένα έντονο γυναικείο πρότυπο. Ο μπαμπάς μου, επειδή δούλευε πολύ, ήταν απών ενώ ο παππούς μου ήταν ένας ήσυχος χαρακτήρας. Από την άλλη, η γιαγιά μου ήταν πολύ ηγετική, ενώ η μαμά μου ήταν φιλόλογος, πράγμα που σημαίνει πως ήταν κάτι σαν public figure της περιοχής.
Πότε ανακάλυψες τη σεξουαλικότητά σου;
Από πολύ μικρός. Έχω αναμνήσεις από το προνήπιο που θυμάμαι να μου αρέσουν τα αγόρια. Πάντα ήμουν αρκετά fem, ενώ ακολουθούσα πολύ και τη μόδα. Θα έλεγα πως δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να αμφισβητήσω τη σεξουαλικότητά μου. Παρόλ’ αυτά, όσο ζούσα στο Κορωπί, δεν σκέφτηκα ποτέ να κάνω κάποιο coming out. Επειδή ζούσα σε μια κλειστή κοινωνία και επειδή η μαμά μου ήταν «η φιλόλογος», κάπως δεν έμπαινα στη διαδικασία να επικοινωνήσω τη σεξουαλικότητά μου, επειδή φοβόμουν ότι θα «φθείρω» τη δική της εικόνα. Μόνο όταν βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη ως φοιτητής, απελευθερώθηκα ως προς αυτό το κομμάτι. Εκεί ένιωσα πιο ελεύθερος και σταμάτησα να ζω για το «φαίνεσθαι». Ήμουν ο εαυτός μου, χωρίς όμως αυτόν τον καθωσπρεπισμό. Έτσι βγήκε ένα πιο κουήρ και πιο σέξι κομμάτι μου. Δεν είχα ζήσει και ποτέ αυτό που λέμε «εφηβικός έρωτας» και ήθελα να το ζήσω. Πίστευα ότι μέσω της σεξουαλικότητάς μου θα πετύχαινα να με ερωτευτούν και γι’ αυτό με φετιχοποιούσα επιφέροντας τα αντίθετα αποτελέσματα. Μου έστελναν μόνο για σεξ και εγώ απορούσα: «Μα καλά γιατί κανένας δε με βλέπει για σοβαρή σχέση;». Μετά, το 2022, πήγα στο Βερολίνο και άρχισα να προβληματίζομαι γύρω από ζητήματα φύλου. Ένιωθα πως για μένα το «είμαι γκέι» είναι μία δήλωση πολύ ξεπερασμένη και πλέον είχα σοβαρότερες ανησυχίες στην ψυχολογία μου. Τότε μίλησα με τη μητέρα μου και της ξεκαθάρισα το τι είμαι και τι αισθάνομαι. Ωμά.
Και πώς είναι σήμερα τα πράγματα;
Θα σου πω μόνο ότι τις προάλλες η μάνα μου έκανε ένα video call με τον αδερφό μου και φορούσε ένα πολύ έντονο μαύρο μολύβι ματιών. Όταν ο αδερφός μου τη ρώτησε γιατί φορά το μολύβι, εκείνη του απάντησε: «έτσι δεν το φορά κι ο γιος μου;», εννοώντας εμένα. Μου φάνηκε σούπερ γλυκό αν και δεν το έδειξα. Ένα βήμα είναι κι αυτό.
Ποια ήταν τα όνειρά σου ως παιδί;
Θα έλεγα πως είχα πάντα μια ματαιοδοξία. Πάντα, βέβαια, ήμουν του καλλιτεχνικού. Τώρα που το συζητάμε, θυμήθηκα πως πριν λίγο καιρό βρήκα ένα κείμενο από τη ΣΤ’ Δημοτικού που έγραφα ότι «ήθελα να γίνω τραγουδιστής». Δεν με ενδιέφερε τόσο να γίνω γνωστός όσο να πετύχω να κάνω κάτι με το ταλέντο μου.
Και πόσο κοντά είμαστε σήμερα σε αυτό;
Νομίζω ότι έχω ξεκινήσει να εκπληρώνω το όνειρό μου. Γιατί έχω κάνει πράγματα που ούτε που μπορούσα να φανταστώ στα εφηβικά μου χρόνια. Όπως π.χ. ότι θα παίξω σε βίντεο κλιπ της Λένας Πλάτωνος. Ή όταν άκουγα το YENNA της Μαρίνας (Σάττι) δεν πίστευα ποτέ ότι θα συνεργαστώ μαζί της. Ο μικρός Tso λογικά βρίσκεται σ΄ ένα φοιτητικό δωμάτιο και ουρλιάζει αυτήν τη στιγμή. Σε αυτό το σημείο να πω, όμως, ότι όταν σου συμβαίνουν όλα αυτά και μπαίνεις σε μια ρουτίνα δισκογραφίας, δεν έχεις τον ίδιο ενθουσιασμό με αυτόν που είχες όταν ήσουν πιο μικρός. Ξεχνάς το πόσο έχεις δουλέψει, το πόσο τυχερός είσαι, το ότι αξίζεις καλά πράγματα. Όλα γίνονται μία ρουτίνα και η δημιουργία γίνεται δουλειά. Αν και γενικά πιστεύω στο κάρμα, θα έλεγα πως από πολύ μικρός ήμουν αρκετά ψαγμένος – ίσως περισσότερο και απ΄ ό,τι είμαι τώρα – ως προς την ελληνική καλλιτεχνική σκηνή. Από πολύ νωρίς κυνηγούσα τη δικτύωση και κάπως την πέτυχα. Πολύ στοχευμένα μπήκα στη σχολή μου – σπούδασα κινηματογράφο στην Καλών Τεχνών – για να μπορέσω να έρθω σε επαφή και να αποκτήσω μια δίοδο δικτύωσης με άτομα της τέχνης. Γενικά, ήταν κάπως συνειδητά τα βήματα που έκανα. Το έχτιζα από την αρχή. Φυσικά, συνέβησαν και κάποια πράγματα που βοήθησαν και ήταν εντελώς τυχαία.
Πώς προσδιορίζεσαι καλλιτεχνικά;
Ως μουσικός θα έλεγα, αν και γενικά δεν μου ταιριάζει πολύ αυτός ο όρος, γιατί νομίζω πως είμαι ένας multi – dimensional καλλιτέχνης. Έχω κάνει κινηματογράφο, έχω παίξει και στην τηλεόραση. Έχω κάνει πολλά και θα ήθελα να κάνω πολλά παραπάνω. Θα ήθελα να σκηνοθετήσω θέατρο, θα ήθελα να παίξω στο θέατρο. Θα ήθελα να τα δοκιμάσω όλα – εκτός μάλλον από τον χορό (νομίζω).
Πιστεύεις ότι είναι πιο δύσκολο για ένα ανοιχτά γκέι άτομο να πετύχει τα όνειρά του στον χώρο της τέχνης;
Υπάρχουν καλλιτέχνες που είναι γκέι αλλά διατηρούν μια αρκετά ετεροκανονική αισθητική και στην τέχνη τους, αλλά και στον τρόπο που εμφανίζονται. Για μένα, όμως, είναι πιο δύσκολο, γιατί δεν φέρω τόσο αυτήν την ετεροκανονικότητα. Κι αυτό το κάνει πιο δύσκολο. Επίσης, θέλω να υπάρχει και μια επίδραση σε αυτό που κάνω. Όπως π.χ. με το θέμα της θηλυκότητας. Γιατί βλέπεις και πολλά γκέι άτομα να έχουν θέμα με αυτό. Όταν βλέπουν π.χ. έναν feminine άνδρα, τον κράζουν γιατί μάλλον καθρεπτίζουν το δικό τους τραύμα που συνδέεται με το στερεότυπο της ταυτότητας του άνδρα και την κοινωνική σύνδεση της με την αρρενωπότητα. Έτσι πολλοί γκέι άνδρες προτιμούν να βλέπουν όλο αυτό το queerness και το sexiness από γυναίκες όπως η Φουρέιρα, η Τάμτα, η Μαρίνα κ.ο.κ. Είναι ένας είδος εσωτερικευμένης ομοφοβίας όλο αυτό. Είναι πιο εύκολο να κάνει κάτι τέτοιο μια cis straight γυναίκα παρά ένας γκέι άνδρας και δη θηλυπρεπής.
Μίλα μου λίγο και για το τραγούδι σου «KITANAMI». Πρόσφατα είδαμε και το βίντεο κλιπ του κομματιού.
Θα έλεγα πως είναι ένα πιο ελαφρύ κομμάτι. Κάναμε ένα βίντεο κλιπ, με το οποίο θέλουμε κάπως να θίξουμε όλη αυτή την κουλτούρα του κραξίματος που υπάρχει στο TikTok. Nα δείξουμε ότι υπάρχουν αυτοί που από τη μία σε κυνηγούν και σου στέλνουν και από την άλλη σε κράζουν για την εμφάνιση, τα κιλά σου κλπ… Αλλά και πως τελικά έχουμε εμείς το πάνω χέρι απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Μιλάει για αυτόν τον bully που κρυφά τα βράδια σου στέλνει μήνυμα ενδιαφέροντος. Μόνο εχέμυθα, όμως. Στο κλιπ δηλώνω πως φτάνει πια με όλες τις κρυφές και με το να τρέχουμε από πίσω τους. Εμείς ξέρουμε την αλήθεια μας. Ας μας κυνηγήσουν (ερωτικά πάντα) αυτοί. Ας εκδηλωθούν επιτέλους.
Τα ζητήματα με τα οποία ασχολείσαι στα τραγούδια σου σχετίζονται πολύ (και) με την ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Αυτό δεν είναι κουήρ τέχνη;
Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω ως προς αυτό. Εγώ αισθάνομαι κουήρ. Αλλά δεν μπορώ να το οικειοποιηθώ ανοιχτά. Δεν σου κρύβω πως υπήρξε κι ένα άτομο στο φιλικό μου κύκλο που με έχει κατηγορήσει μέχρι και για queerbaiting επειδή και καλά στην καθημερινότητά μου ντύνομαι πιο απλά από τον Tso. Ο όρος «κουήρ», πάντως, δεν έχει να κάνει μόνο με την αισθητική και με το τι φοράς. Έχει να κάνει με το βίωμά σου, αλλά μάλλον πολλοί μπερδεύονται. Γι αυτό και θα προτιμήσω να πω ότι είμαι ένας γκέι ποπ καλλιτέχνης. Κουήρ, πάντως, νιώθω.
Να περιμένουμε κάποιο νέο τραγούδι;
Εκτός από το “IPNOS” με τη Μαρίνα Σάττι που κυκλοφόρησε πρόσφατα, ετοιμάζω έναν δίσκο που θα βγει στις αρχές του 2026. Είμαι πολύ ενθουσιασμένος γι΄ αυτό το εγχείρημα, γιατί θεωρώ ότι θα είναι κάτι που δεν θα το περιμένει ο κόσμος. Όχι τόσο εμπορικός Tso, δηλαδή. Πιο art κομμάτια που εστιάζουν στο identity μου ως καλλιτέχνης.
Σε ποιο είδος μουσικής αισθάνεσαι μεγαλύτερη ασφάλεια;
Τώρα στην πειραματική ποπ. Γενικά, έχω περάσει φάσεις. Και θα συνεχίσω να περνάω. Δεν ξέρω. Ίσως σ’ έναν χρόνο να κάνω trap. Πάω όπου με πάει το ένστικτό μου και μ’ αρέσει να εξερευνώ. Αρκεί το αποτέλεσμα να είναι οργανικό και να αντικατοπτρίζει το ποιος πραγματικά είμαι. Αν η τέχνη είναι αληθινή τότε δε σε νοιάζει αν υπάρχει ανταπόκριση. Την κάνεις για τον εαυτό σου, όχι για τους άλλους.
Πώς θες να κλείσουμε;
Θα ήθελα να πω στους αναγνώστες πως πρέπει να συνεχίσουμε τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε σαν να είμαστε στον πάτο της κοινωνικής πυραμίδας. Να αποποιηθούμε τα προνόμιά μας και να διεκδικούμε δικαιώματα για τον πάτο του “βαρελιού”.
