Ένα μεγάλο ευτύχημα σχετικά με τα ελληνικά κόμικς και φανζίν είναι το πόσο απλές και καθημερινές είναι κάποιες φορές οι ιστορίες που έχουν να διηγηθούν. Ζευγάρια στο σπίτι, άνθρωποι στην πόλη, παρέες σε πάρτυ, εφηβικοί έρωτες και περιστατικά που θα μπορούσαν να συμβούν στον καθένα. Στην ίδια λογική και η Σμαράγδα Μάγκου ή απλά Σμαρ, έφτιαξε το ‘Μαλάκα Λεσβίες’, ένα κόμικ που μιλά για το πώς είναι να είσαι λεσβία στην Ελλάδα σήμερα. Η ίδια η φράση του τίτλου είναι ατάκα που άκουσε η Σμαρ από έναν ενθουσιασμένο έφηβο, όταν την είδε να φιλιέται με την κοπέλα της στο δρόμο. «Είναι νομίζω ό,τι πιο αστείο μου έχει συμβεί σε αυτό τον τομέα. Το χιούμορ είναι σίγουρα ένας καλός τρόπος να θέσεις κάποια θέματα», μου εξηγεί, «δεν ξέρω, όμως, αν είναι το καλύτερο όπλο κατά της ομοφοβίας και σίγουρα δεν είναι το μόνο που χρειάζεται».
Η Σμαράγδα έχει διαβάσει όλα τα κλασικά εικονογραφημένα, από Μίκι Μάους μέχρι Μικρή Λουλού. Με κάποια μάλιστα έχει συνδεθεί συναισθηματικά μέσα στα χρόνια. «Θυμάμαι ένα τεύχος Μεγάλο Μίνι που είχα ξεχάσει σε κάτι διακοπές και ακόμα το νιώθω σαν απώλεια, παρόλο που δε θυμάμαι καθόλου τις ιστορίες που είχε μέσα. Το περιοδικό του Γκάρφιλντ ήταν από τα πολύ αγαπημένα μου. Όπως και τα Σαΐνια! Πρόσφατα ξαναβρήκα τη Ναταλία τη Φευγάτη που αγαπούσα τότε και μου αρέσει ακόμα, όπως και την Οικογένεια Σμαλα», εξηγεί με ενθουσιασμό.
Άραγε αναρωτιέμαι, πώς θα ήταν αν η Μικρή Λουλού σε κάποια ιστορία τα έφτιαχνε με την Ναταλία τη Φευγάτη, τι θα άλλαζε για την Σμαρ αν είχε μεγαλώσει με τέτοια ερεθίσματα; «Όταν ξεκίνησα να κάνω το Μαλάκα Λεσβίες είχα στο μυαλό μου πόσο θα χαιρόμουν αν το πετύχαινα στην εφηβεία μου! Έψαχνα συνέχεια κάτι τέτοιο: βιβλία, ταινίες, άρθρα, οτιδήποτε στο οποίο θα μπορούσα να βρω κάτι για να ταυτιστώ. Είναι πολύ σημαντικό το να βλέπεις χαρακτήρες που έχουν κάτι τέτοιο κοινό με σένα. Νιώθεις λιγότερο εξωγήινη, ή τουλάχιστον, ότι υπάρχουν κι άλλοι εξωγήινοι εκεί έξω! Όταν είσαι μικρό κορίτσι δεν ξέρεις ότι υπάρχουν ενήλικες λεσβίες/μπάι που είναι καλά. Είσαι η εξαίρεση και δεν ξέρεις πώς έχουν διαχειριστεί το ίδιο ζήτημα με εσένα άλλοι άνθρωποι. Γι’αυτό η ορατότητα είναι σημαντική. Για μένα ένα έργο που με βοήθησε να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα ήταν το the L word που έπαιζε όταν ήμουν έφηβη. Ήταν μία σειρά με πολλές πρωταγωνίστριες λεσβίες και μπάι και ενθουσιάστηκα πολύ όταν το ανακάλυψα. Δεν είναι ακριβώς ότι θα δεις κάτι τέτοιο και θα εξαφανιστεί η ομοφοβία που έχεις εσωτερικεύσει, αλλά σίγουρα βοηθάει. Ευτυχώς σήμερα με το ίντερνετ έχεις την δυνατότητα να βρεις πολλά αντίστοιχα ερεθίσματα».
Όταν ρωτάω την Σμαρ για το πόσο φιλελεύθερη είναι κατά τη γνώμη της η ελληνική κοινωνία μου εξηγεί ότι θα μπορούσε να μιλάει για μέρες γι’ αυτό το ζήτημα. «Όταν η μεγαλύτερη (αλλά και πιο συχνή) προσβολή που μπορείς να πεις σε έναν άντρα είναι ότι είναι αδερφή ή με οποιονδήποτε τρόπο γυναίκα, είναι προφανές ότι υπάρχει πρόβλημα με τις αδερφές και τις γυναίκες. Δεν είναι θέμα της Ελλάδας μόνο και ούτε είναι όλα ρόδινα στο εξωτερικό, αλλά ζούμε σε μία πολύ σεξιστική και ομοφοβική κοινωνία. Ταυτόχρονα για κάποιο λόγο έχουμε μάθει ότι αυτές οι λέξεις σημαίνουν κάτι κακό, με αποτέλεσμα να υπάρχει κόσμος που κάνει τα χειρότερα σεξιστικά ή ομοφοβικά σχόλια, χωρίς να θεωρεί τον εαυτό του σεξιστή ή ομοφοβικά αντίστοιχα. Προφανώς έχουν γίνει βήματα προς το καλύτερο, μπορείς να ζήσεις καλά και να βρεις κύκλο ανθρώπων που να σε υποστηρίζουν, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι έχει τελειώσει η ομοφοβία».
Όταν την ρωτώ για την δύναμη του κόμικ να αλλάξει τα πράγματα, εκείνη δείχνει συγκρατημένη. Το χιούμορ έχει την δύναμη να περάσει κάποια μηνύματα και τα κόμικς ως μέσο είναι απολύτως προσβάσιμα μιας και είναι ό,τι πιο εύκολο μπορεί κανείς να διαβάσει, ακόμα και αν βαριέται το διάβασμα. «Ιδανικά είναι διασκεδαστικά, έχουν ωραία χρωματιστά καραγκιοζάκια και σε ξεκουράζουν», λέει χαρακτηριστικά. «Φαντάζομαι ότι αν είχα κάνει διάλεξη για τα ίδια θέματα που αναφέρω στο κόμικ θα είχε πολύ διαφορετική απήχηση».
πηγή: grekamag.gr
