Η αμφιφυλόφιλη ηθοποιός, Margaret Cho, είπε ότι αισθάνεται σαν «στόχος» εν μέσω της έντονης και ανησυχητικής αύξησης του αντι-ασιατικού ρατσισμού στην Αμερική.
Μιλώντας στους Monét X Change και Lady Bunny στο podcast Ebony & Irony, η Cho σχολίασε την άνοδο της βίας κατά της ασιατικής κοινότητας στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια, όπου μεγάλωσε.
Μόνο τον περασμένο μήνα, σκηνές από Ασιάτισσες μεγαλύτερης ηλικίας, που χτυπήθηκαν άγρια στο Bay Area έλαβαν χώρα πριν από τις διακοπές για το νέο σεληνιακό έτος τον περασμένο μήνα.
Η δολοφονία οκτώ ατόμων, που εργάζονται σε ιαματικά λουτρά στην Ατλάντα της Τζόρτζια, συμπεριλαμβανομένων έξι Ασιατισσών, προκάλεσε οργή, απογοήτευση και απελπισία για τη μακροχρόνια αποτυχία του έθνους να περιορίσει τα αντι-ασιατικά συναισθήματα.
Margaret Cho: «Φοβάμαι να βγω»
Η Margaret Cho μεταφέρει αυτήν την αίσθηση φόβου και αναγκαστικής επαγρύπνησης: «Φοβάμαι να βγω έξω», είπε η 52χρονη.
«Ως ηλικιωμένη γυναίκα από την Ασία, είναι πραγματικά σαν να είναι δύσκολο εκεί έξω για ανθρώπους σαν κι εμένα. Είναι σαν να είσαι ο στόχος.»
Η Cho συνέχισε να σκέφτεται, ότι αυτό το μίσος που σιγοβράζει, απέναντι στον ασιατικό λαό, ανεξάρτητα από το ποιους διαπερνά, έχει μια κοινή αιτία – τη λευκή υπεροχή.
«Ακόμα κι αν υπάρχουν περιστατικά βίας Μαύρων κατά ατόμων από την Ασία, κι αυτό ακόμη, εξακολουθεί να οφείλεται στη λευκή υπεροχή», είπε.
«Έχουμε μπει όλοι μαζί σε αυτήν την ιδέα του μύθου της μειοψηφίας του προτύπου, και αυτή η δήλωση είναι τόσο επιζήμια – να είμαστε μία μειονότητα πρότυπο – γιατί είναι σα να φαίνεται ότι οι άλλες μειονότητες δεν είναι το πρότυπο.»
Πρόσθεσε: «Μας προκαλεί τους μεν εναντίον των δε σαν να είναι η μοναδική μας αξία, η σχέση μας με τη λευκή πατριαρχία.»
Μετά τη υποψηφιότητά της για Grammy ως κωμικός είπε στο PBS News Hour Weekend πώς, για ορισμένα άτομα που είναι Ασιάτισες/ες-Αμερικανές/νοί, ο ρατσισμός είναι ένα «βαθύ πηγάδι ντροπής» που ωθεί ορισμένα άτομα στο να μην αναφέρουν τη βία που αντιμετωπίζουν στις αρχές.
«Νομίζω ότι αυτή η πρακτική υπάρχει από το τραύμα (PTSD) της εποχής του πολέμου, ξέρετε, και έχοντας όλα αυτά τα πράγματα, που συμβαίνουν στην ιστορία της οικογένειάς σου», είπε.
«Και μετά, να το φέρω εδώ αναζητώντας το αμερικανικό όνειρο, για κάποιο είδος διαφυγής από όλα τα τραύματα που βιώνουμε εκεί.
«Και μετά, να έχουν αυτό το καινούργιο, το νέο τρομερό πράγμα, τον ρατσισμό, που βίωσε η οικογένειά μου, τόσο έντονο ρατσισμό, όταν έφτασε στο Σαν Φρανσίσκο από την Κορέα το 1964, που δεν το έχουν συζητήσει ποτέ.»
«Νομίζω ότι όλα αυτά τα περιστατικά σήμερα φέρνουν τόση ντροπή, τόσο πόνο στην καρδιά, τόσο τραύμα από το παρελθόν, που είμαι βέβαιη ότι αυτό έχει μία τόσο ανεπαρκή αναφορά.»
