Μετά από μία πενταετής νομική μάχη στην Κροατία, το δικαστήριο αποφάσισε ότι πρέπει να επιτρέψει σε ομόφυλο ζευγάρι να τεκνοθετήσει.
Ο Ivo Šegota, ένας μοριακός βιολόγος και ο Mladen Kožić, κοινωνιολόγος, έγιναν οι πρώτοι ανάδοχοι ομόφυλοι γονείς στην Κροατία το 2020, έχοντας ξεκινήσει μια νομική μάχη μετά την αρχική απόρριψη της αίτησής τους το 2017.
Η απόφαση που τους επέτρεψε να τεκνοθετήσουν τώρα άνοιξε το δρόμο για την τεκνοθεσία για όλα τα γκέι ζευγάρια στην Κροατία.
Σύμφωνα με το Openly, στις 21 Απριλίου το διοικητικό δικαστήριο του Ζάγκρεμπ έκρινε ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δεν πρέπει να υφίστανται διακρίσεις κατά την τεκνοθεσία από το κράτος.
Η κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να ασκήσει έφεση κατά της απόφασης εντός 15 ημερών από την παραλαβή της απόφασης, αλλά αυτό φαίνεται απίθανο, όπως δήλωσε εκπρόσωπος του Openly.
Ο δικηγόρος των Šegota και Kožić είπε: «Υπάρχουν παιδιά που χρειάζονται την προσοχή τους, την αγάπη τους. Δώστε στους πελάτες μου αυτό το δικαίωμα και δώστε στα παιδιά αυτό το δικαίωμα να είναι σε μια οικογένεια που θέλουν.»
Ο Daniel Martinovic, επικεφαλής της Rainbow Families Association (RFA) της Κροατίας, δήλωσε: «Αισθάνομαι πραγματικά ανακουφισμένος που αυτή η οδύσσεια, που διήρκεσε τόσα χρόνια, τελικά έφτασε στο τέλος της».
Το ζευγάρι είναι καταγεγραμμένο ως σύντροφοι ζωής, που σημαίνει ότι έχουν πολλά -αλλά όχι όλα- από τα δικαιώματα με τα ετεροφυλόφιλα ζευγάρια.
Ενώ η Κροατία εισήγαγε τα ομόφυλα ζευγάρια «στις συντροφικές σχέσεις» το 2014, η καθολική εκκλησία παραμένει μια ισχυρή δύναμη στη χώρα.
Πέρυσι, όταν το δικαστήριο επέτρεψε στους Šegota και Kožić να γίνουν ανάδοχοι γονείς, το 64% των Κροατών αντιτάχθηκαν στην απόφαση. Μάλιστα, κάποιοι έφτιαξαν ένα ομοίωμα ενός γκέι ζευγαριού, που κρατά ένα παιδί και του έβαλαν φωτιά, μπροστά σε ένα πλήθος που ζητωκραύγαζε.
Το ζευγάρι είπε εκείνη τη στιγμή ότι, δημοσιοποιώντας την ιστορία τους, ήλπιζαν να δείξουν στην Κροατία ότι τα ομόφυλα ζευγάρια δεν είναι «κάποιου είδους τέρατα, εξωγήινοι που εισάγονται από τη Δύση».
Πρόσθεσαν: «Έγινε για εμάς, για την πολιτική, για τα στερεότυπα, για τα στίγμα. Αλλά, δεν είναι για εμάς. Πρόκειται για εκείνα, για τα παιδιά που αξίζουν μια καλύτερη φροντίδα και, λόγω της κακής λειτουργίας των ιδρυμάτων, χάνουν το μέλλον τους.»
