Η Κωνσταντίνα Λία έφυγε για μια καλύτερη ζωή στη Φινλανδία

Την Κωνσταντίνα Λία τη γνωρίσαμε μέσα από τη βραβευμένη ταινία μικρού μήκους “Madonna f64.0” του Σταύρου Μαρκουλάκη. Υποδύεται την τρανς κοπέλα που μετά την επέμβαση επαναπροσδιορισμού του φύλου της, αναζητά την αποδοχή της οικογένειάς της.

Η ταινία προβάλλεται δωρεάν εδώ μέχρι την 1η Μαΐου και με την ευκαιρία αυτή, θελήσαμε να μάθουμε περισσότερα για τον άνθρωπο που πρωταγωνιστεί σε αυτή.

Antivirus: Πότε γεννήθηκε η Κωνσταντίνα;

Κωνσταντίνα Λία: Το 2014 συστήθηκα ως Κωνσταντίνα. Στα 22, στη Νέα Ιωνία. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Περισσό. Οι γονείς μου είναι δύο ήρεμοι άνθρωποι, οικογενειάρχες. Η αλλαγή μου μας έφερε πολλά προβλήματα και τσακωμούς. Τώρα είναι χωρισμένοι, αλλά αγαπιούνται και με έχουν αποδεχτεί πλήρως. Πληρώσανε αυτοί τα έξοδα για τη φυλομετάβαση. Τα κατάφερα χάρις σε αυτούς. Η αγάπη των γονιών είναι απαραίτητη. Όταν έχεις τους γονείς σου μαζί, νιώθεις ότι μπορείς να νικήσεις τα πάντα.

AV: Γιατί έφυγες από την Αθήνα;

Κωνσταντίνα Λία: Δεν ήταν τόσο η δουλειά, όσο η γενικότερη αντίληψη. Από ένα σημείο και μετά δεν ρωτάγανε εκεί που πήγαινα να ζητήσω δουλειά. Και το έλεγα μόνη μου, ήμουν πολύ open. Τα αφεντικά δεν είχαν πρόβλημα, αλλά θεωρούσαν ότι το πελατολόγιο δεν θα το καταλάβει και δεν θέλανε να χάσουν τους πελάτες, εξαιτίας μου.

AV: Σε ποιον τομέα έψαξες για δουλειά;

Κωνσταντίνα Λία: Σπούδασα κομμώτρια στην Αθήνα, σε ΕΠΑΣ, χωρίς ενδιαφέρον, χωρίς χρηματοδότηση από το κράτος για να έχουμε υλικά, όλα τα βάζαμε από την τσέπη μας. Μαθαίναμε ό,τι να ‘ναι. Καταργήθηκε τον επόμενο χρόνο. Το διάλεξα σαν επάγγελμα γιατί είχα δεχτεί μπούλινγκ στο σχολείο και πίστευα ότι στα κομμωτήρια θα μπορώ να εκφράσω πιο ανοιχτά τη θηλυκότητά μου.

Τελικά, δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να ασχοληθώ με τις σπουδές μου. Τα χρόνια περάσανε σφαίρα με τις ορμόνες, τα σκαμπανεβάσματα στη διάθεσή μου. Δεν είχα καθόλου μυαλό για την καριέρα, όσες φορές κι αν προσπαθούσα έτρωγα ρατσισμό, τσακωμοί. Ένιωθα πάντα ότι δεν έχω κάτι να πω.

Τους ενοχλούσε ότι είμαι αλλού, είμαι αλλού γενικά, υπήρχε πρόβλημα ένταξης στο εργασιακό περιβάλλον. Με βλέπανε λίγο πιο τσαπερδόνα. Και τα αφεντικά μου και οι πελάτες. Τι σε νοιάζει τι θα πει η γειτόνισσα; Στην Ελλάδα σχολιάζουν μια κίνηση, μια κουβέντα. Εδώ δεν το σκέφτονται καν.

AV: Ποιο ήταν το πιο δυσάρεστο περιστατικό που σου συνέβη στη δουλειά;

Κωνσταντίνα Λία: Δούλευα σε ένα κομμωτήριο, ως βοηθός, στην περιοχή του ΚΑΤ. Η γυναίκα που το είχε φαινόταν στην αρχή πολύ γλυκιά και ευγενική. Το μαγαζί το είχε έναν χρόνο. Με πήρε με σύμβαση ορισμένου χρόνου τον πρώτο μήνα. Στα μέσα του μήνα, μου λέει πολύ ευγενικά, ότι δε θέλει βοηθό, γιατί δεν έχει τόση δουλειά. Και είπα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα.

Παίρνει ένα χαρτί Α4 να γράψω ότι θα δεχτώ να με πληρώσει όσο έχω δουλέψει και να το υπογράψω.

Εγώ το έκανα. Πήγα σπίτι και η μάνα μου μου είπε ότι δικαιούμαι αποζημίωση, εφόσον είχα σύμβαση για έναν μήνα. Και τελικά αποφάσισα να μείνω ως ορισμένου χρόνου. Εμφανίζομαι την άλλη μέρα στο κομμωτήριο, νιώθει ότι απειλείται και μεταμορφώνεται. Της είπα ότι θέλω να δουλέψω για όλο τον υπόλοιπο μήνα. Έκατσα στη μέση του κομμωτηρίου, και της έλεγα αν δε θέλει, να με απολύσει και να με αποζημιώσει. Να με κοιτάνε όλες οι πελάτισσες, δεν με ένοιαζε καθόλου.

Έρχεται κι ο άντρας της. Μου έλεγε η μάνα μου στο τηλέφωνο να μην βρίσω. Άρχισε να με βρίζει αυτή, έφερε την αστυνομία. Με έπιασε ο άντρας της και μου είπε πόσα θέλω και μου έδωσε τα λεφτά κι έφυγα.

AV: Το έκανε καθαρά επειδή είσαι τρανς;

Κωνσταντίνα Λία: Εννοείται ότι ήταν ρατσιστικό το κίνητρο. Γιατί άρχισα να ανοίγομαι, την ενοχλούσε, γιατί οι “νεόπλουτες” πελάτισσες ρωτάγανε. Προτίμησε να ξεφτιλιστεί στα μάτια μου, παρά να χάσει πελατεία φυσικά.

Είχα, όμως, και μια πολύ καλή εργοδότρια, μετά από το ΚΑΤ, στον Άλιμο, που ήταν ψυχάρα. Μου είπε “στα αρχίδια μου τι είσαι”. Έχει 4-5 μαγαζιά. Θέλω να την αναφέρω, τη λένε Ελισάβετ Μακρή και έχει το Queens Teens, μεταξύ άλλων, στο Καλαμάκι. Μου έδωσε δουλειά παρόλο που δεν είχα εμπειρία, είναι ο μόνος εργοδότης που ήταν ανθρώπινος εργοδότης. Η επιτυχία της το λέει, το αποδεικνύει. Σκίζεται στη δουλειά πιο πολύ αυτή από το προσωπικό. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να μείνω γιατί έκανα τρεις ώρες να πάω και να έρθω από το σπίτι μου.

AV: Τώρα είσαι στη Φινλανδία. Με τι ασχολείσαι; Δούλεψες ως κομμώτρια;

Κωνσταντίνα Λία: Είχα ταλέντο και πολλή τρέλα, είμαι γενικότερα καλλιτεχνική φύση, ζωγραφίζω, ασχολούμαι με την κηπουρική κ.ά. Πλέον δεν με ενδιαφέρει η κομμωτική καθόλου. Τώρα είμαι άνεργη. Στο twitch ασχολούμαι με το broadcast gaming εδώ και 12 χρόνια. Αλλά δεν ζω από αυτό. Ζούμε με το αγόρι μου, τον Ντάνιελ, με μία βοήθεια από το κράτος. Σε μία επαρχιακή πόλη της Φινλανδίας με 7.000 κατοίκους.

AV: Πώς γνωριστήκατε με το αγόρι σου;

Κ.Λ.: Γνωριστήκαμε στη Νορβηγία, εκεί που δούλευα σε ένα κομμωτήριο κι εκείνος δούλευε ως σεφ. Αποφασίσαμε να πάμε στη Φινλανδία, για να είναι μόνο ο ένας από μας μετανάστης. Τον Απρίλιο του 2020 εγκατασταθήκαμε στο Ελσίνκι, αλλά δεν μπορέσαμε να βρούμε δουλειά, γιατί ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού και η πόλη του Ελσίνκι μπήκε σε καραντίνα. Ο φίλος μου βρήκε, όμως, δουλειά ως σεφ στην μικρή πόλη που είμαστε τώρα, σε ένα μπιστρό. Κι εδώ, βέβαια, έφτασε κάποια στιγμή ο κορωνοϊός κι έχουν μειωθεί κατά πολύ οι βάρδιες, αλλά τουλάχιστον δεν έχασε τη δουλειά του.

Κάνουμε μία πολύ ήσυχη ζωή, δεν στερούμαστε τίποτα. Πληρώνουμε και πολύ φτηνό νοίκι, βρήκαμε πολύ εύκολα σπίτι. Εδώ ο κόσμος δεν ρωτάει, κρατάει αποστάσεις, οι πληρωμές γίνονται στην ώρα τους. Στην Ελλάδα έχουν αυτό το «ε, μωρέ» και είτε σε πληρώνουν λιγότερο είτε αργότερα.

Το θέμα της υγείας μου τη σπάει εδώ πάρα πολύ. Δεν έχεις αμεσότητα με τον γιατρό. Το σύστημά τους είναι πολύ γραφειοκρατικό.

Επίσης, μου λείπει πάρα πολύ η οικογένειά μου και οι φίλοι μου.

AV: Δεν είχες σκεφτεί ποτέ να γίνεις ηθοποιός;

Κ.Λ.: Η γιαγιά μου μου είχε πει ότι εσύ πρέπει να γίνεις ηθοποιός. Κι η θεία μου ήταν ηθοποιός, πριν πάθει ένα ατύχημα. Είχε παίξει στο Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα, τη δεκαετία του ’80. Όλο αυτό που έγινε με την ταινία του Σταύρου Μαρκουλάκη, μου τη θύμισε. Η γιαγιά μου ήταν βασίλισσα όλων, μαγείρευε και τραγούδαγε, ήταν η πρώτη μου που μου είχε πει: “Κορίτσι μου, εγώ καταλαβαίνω”.

Εγώ πάντα όταν έβλεπα κινηματογραφική ταινία ζήλευα. Αλλά δεν το είχα ξαναδοκιμάσει ούτε το επεδίωξα.

AV: Πώς σε προσέγγισε ο Σταύρος;

Κ.Λ.: Είχα κάνει πασαρέλα σε κάποιο event για νέους σχεδιαστές για έναν φίλο μου και με είχε δει ο Σταύρος, ήθελε κάποια πρωταγωνίστρια για την ταινία του και συναντηθήκαμε και μου είπε ότι είμαι αυτό που θέλει.

Γενικότερα, θα μου άρεσε πάρα πολύ να είμαι ηθοποιός, είτε σε τρανς ρόλους είτε όχι. Ευχαριστώ πολύ τον Σταύρο. Ήταν ένα «κλειδί» για να ασχοληθώ με την ηθοποιία. Κυρίως με ενδιαφέρει ο κινηματογράφος. Ήδη υπάρχουν προτάσεις και σκέψεις από μένα να το εξελίξω, αλλά τώρα εν μέσω κορωνοϊού είναι όλα σε αναμονή.

AV: Ποιοι άνθρωποι σου έχουν σταθεί περισσότερο;

Κ.Λ.: Οι γονείς μου και μερικοί φίλοι μου, που ενίοτε χάνονται και βρίσκονται.

AV: Τι θέλεις να σου συμβεί στο μέλλον;

Κ.Λ.: Αυτό που θέλω για μένα στο μέλλον είναι να έχω τα απλά. Δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα λούσα, ούτε τα χρυσαφικά. Θέλω να έχω όμορφα γεράματα. Να μην έχω προβλήματα υγείας στο μέλλον. Κι αυτό το λέω γιατί η φυλομετάβαση είναι μια τραυματική εμπειρία για το σώμα. Το έχω ταλαιπωρήσει πολύ, για να ταιριάξει με το μέσα μου. Ταλαιπωρείς ένα σώμα για να χαμογελάσει μια ψυχή.

AV: Η Κωνσταντίνα έχει χαμογελάσει;

Κ.Λ.: Έχω χαμογελάσει, πολύ περισσότερες φορές από πριν. Κι έχω βγάλει πιο πολλά αρχίδια. Παλιά ήμουν πάντα πίσω, δεν ακουγόμουν, τώρα βγαίνω μπροστά. Παλιά έκραζα τον εαυτό μου. Συμφωνούσα με το μπούλινγκ. Τώρα δεν τολμούν να μου κάνουν μπούλινγκ. Τώρα έχω μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Αυτό με επηρέασε θετικά.