Το 2021 η Erica Chandra, μια τρανς γυναίκα, βρέθηκε δολοφονημένη στην περιοχή Westlands του Ναϊρόμπι. Την ίδια χρονιά, ο Joash Mosoti, ένας γκέι άνδρας, βρέθηκε βασανισμένος και στραγγαλισμένος μέχρι θανάτου στη Μομπάσα.
Τον Μάιο του 2022, η Rose Mbesa, ένα ιντερσεξ άτομο, βιάστηκε και σκοτώθηκε. Τον Ιανουάριο, η δολοφονία του LGBTQ+ ακτιβιστή Edwin Chiloba έγινε διεθνής είδηση.
Η κακοποίηση των LGBTQI+ ατόμων στην Κένυα είναι ευρέως διαδεδομένη και καλά τεκμηριωμένη, συμπεριλαμβανομένης της σωματικής βίας, των απειλών για θάνατο, της παρενόχλησης από κρατικούς αξιωματούχους, του στιγματισμού, της αποβολής από εκπαιδευτικά ιδρύματα, του εκβιασμού, του βιασμού και της δολοφονίας.
Σήμερα, μια νέα κοινή έκθεση από την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Γκέι και Λεσβιών και τη Διεθνή Αμνηστία καταγράφει την ίδια φρίκη που αντιμετωπίζουν οι πρόσφυγες στην Κένυα που διαφεύγουν σε γειτονικές χώρες, όπως η Ουγκάντα.
«Η Κένυα είναι η μόνη χώρα στην Ανατολή και στο Κέρας της Αφρικής που προσφέρει άσυλο σε άτομα που αναζητούν προστασία λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού, της ταυτότητας φύλου ή/και της έκφρασης και των χαρακτηριστικών του φύλου», αναφέρει η έκθεση. «Ωστόσο, η εθνική νομοθεσία στην Κένυα ποινικοποιεί τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου και η καταπάτηση των δικαιωμάτων των LGBTI ατόμων είναι ευρέως διαδεδομένη».
Πουθενά αυτή η κακοποίηση δεν είναι πιο διαδεδομένη όσο στον περιβόητο προσφυγικό καταυλισμό Kakuma στα βορειοδυτικά της Κένυας, μόλις μίλια από τα σύνορα με την Ουγκάντα.
Η έκθεση καταγράφει εκατοντάδες βίαια περιστατικά στον εκτεταμένο καταυλισμό από το 2018 μέχρι και το 2023, μέσα από περιγραφές προσφυγισσών και προσφύγων σε συνεντεύξεις με μέλη της ερευνητικής ομάδας.
Αφηγήθηκαν μια εμπρηστική επίθεση τον Μάρτιο του 2021, όταν οι επιτιθέμενοι εκτόξευσαν βόμβα βενζίνης σε καταφύγια σε ένα τετράγωνο που φιλοξενούσε LGBTQΙ+ άτομα.
Η Isabel, μια τρανς γυναίκα, είπε στους ερευνητές ότι ξύπνησε εκείνο το βράδυ από κραυγές άλλων μελών της LGBTQ+ κοινότητας που ζουν στο μπλοκ της. Όταν βγήκε έξω, είδε τον φίλο της τον Chriton να τρέχει μακριά τυλιγμένος στις φλόγες, ενώ ούρλιαζε για βοήθεια. Η Diana είπε στους ερευνητές ότι κοιμόταν έξω και ξύπνησε ουρλιάζοντας: είχε τραυματιστεί στο αριστερό της πόδι. Ένας επιζών από τον εμπρησμό είχε ουλές από εγκαύματα πάνω από το 50% του σώματός του.
Η Sharon, μια τρανς γυναίκα, εξέφρασε την έλλειψη εμπιστοσύνης της στην αστυνομία όταν περιέγραψε μερικά από τα πολλά επεισόδια βίας και εκφοβισμού που έχει υποστεί σε διάφορες στιγμές.
«Ένα πρωί πήγαινα από τον καταυλισμό Kakuma στην πόλη με έναν άλλο τρανς πρόσφυγα που συνάντησα στον καταυλισμό», θυμάται η Sharon. «Τέσσερα άτομα μας πλησίασαν και μας είπαν να φιληθούμε μπροστά τους απειλώντας μας να μας χτυπήσουν. Μια άλλη μέρα, τρία άτομα με βρήκαν να περπατάω στον καταυλισμό και άρχισαν να με χτυπούν στο πρόσωπο και να με κλωτσάνε, λέγοντας ότι είμαι κατάρα για το Kakuma. Με χτύπησαν».
Περισσότερα από 40 LGBTQ+ άτομα προσφύγισσες/πρόσφυγες ανέφεραν ότι έγιναν στόχος δύο ομοφοβικών επιθέσεων στον καταυλισμό Kakuma τον Δεκέμβριο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020. Τον Απρίλιο του 2020, μια λεσβία πρόσφυγας ξυλοκοπήθηκε και βιάστηκε από μια συμμορία οκτώ ανδρών που ζήτησαν να μάθουν «γιατί» ήταν λεσβία.
Ένα βίντεο του Ιουνίου 2020 έδειχνε ένα πλήθος ανθρώπων να επιτίθεται σε LGBTQ+ άτομα με πέτρες και ξύλα.
«Ήρθα στην Κένυα, γιατί δεν είχα ελευθερία και ασφάλεια στη χώρα μου», είπε η Mercy, μια λεσβία κοπέλα. «Η κουλτούρα και ο νόμος εκεί δεν μου επέτρεψαν να μείνω. Δέχτηκα πολλές φορές επίθεση και η ζωή μου κινδύνευε, οπότε έφυγα. Η μαμά μου είναι αυτή που με βοήθησε να ξεφύγω. Νόμιζα ότι θα ήμουν ελεύθερη εδώ, αλλά δεν βρήκα καμία λύση. Θέλω απλώς να είμαι ασφαλής».
