Την ομοφοβική/προσβλητική συμπεριφορά μιας υπαλλήλου που εργάζεται για λογαριασμό εταιρείας επίγειας εξυπηρέτησης στο αεροδρόμιο «Μακεδονία» στη Θεσσαλονίκη, αντιμετώπισε ένα ομόφυλο ζευγάρι.
Σύμφωνα με τον Γ., όλα ξεκίνησαν όταν ο ίδιος και ο σύντροφός διαπίστωσαν ότι είχαν χάσει τη θήκη των ακουστικών τους, κατά τη διάρκεια μιας πτήσης τους προς τη Θεσσαλονίκη.
«Αναζητήσαμε τη θήκη στο αεροδρόμιο. Η υπάλληλος της εταιρείας είπε πως τη βλέπει στο σύστημα και έφερε μια σακούλα να ψάξει. Εκείνη τη στιγμή της είπα “για να σας βοηθήσω είναι μικρούλα, κάπου τόση”, δείχνοντας το μέγεθος με το χέρι μου με μεγάλη χαρά, γιατί θεώρησα πως την είχαμε χάσει για πάντα. Η κυρία μου απάντησε απαξιωτικά “ε αφού είναι θήκη airpods, τι θα είναι;”. Λέω οκ, ίσως έχει δύσκολη μέρα. Ωστόσο, δεν τη βρίσκει και της ζητήσαμε να βοηθήσουμε. Πράγματι, έβγαλε τη σακούλα στην πόρτα και ψάξαμε και με τον σύντροφό μου, για να δούμε μήπως έχει παραπέσει κάπου».
Στη συνέχεια και αφού η θήκη δεν βρέθηκε, το ζευγάρι αναρωτήθηκε για το αν μπορεί να γίνει κάτι, μιας και η θήκη εμφανίζεται στο σύστημα. «Τη ρώτησα “μας λέτε ότι το παραλάβατε, το καταγράψατε αλλά μετά χάθηκε από το γραφείο αυτό, επομένως τι συνέβη;”. Τότε, η υπάλληλος ζήτησε να μάθει σε ποιον ανήκουν (σε εμένα ή τον σύντροφό μου) τα ακουστικά. Της απάντησα ότι ανήκουν σε μένα, αλλά τα χρησιμοποιούμε μαζί. Ότι ανήκουν και στους δυο μας, και ότι έχουμε κοινό σπιτικό. Εκείνη, ωστόσο, επέμενε να ρωτά. Την απαντώ και πάλι ότι “είμαστε ζευγάρι, έχουμε κοινά αντικείμενα, αλλά το αγόρασα εγώ”».
Όπως αναφέρει ο Γ., μετά από αυτό η υπάλληλος άρχιζε να φωνάζει.
«Μπήκε σε ένα παραλήρημα, φωνάζοντας: “ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΑΣ, ΕΝΤΑΞΕΙ; ΔΕΝ ΣΑΣ ΡΩΤΗΣΑ ΤΙ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ”, κουνώντας το δάχτυλό της στο πρόσωπό μου. Προφανώς, θυμωμένος και αμυνόμενος πια της είπα ότι το χοντραίνει και ότι αυτό είναι απαράδεκτο και δεν θα το επιτρέψω να γίνει και μου είπε “ΜΗ ΜΕ ΑΠΕΙΛΕΙΣ ΕΜΕΝΑ” και της απάντησα “κανείς δεν σας απειλεί”. Προφανώς, όταν άρχισε να φωνάζει μπροστά σε όλον τον κόσμο ότι δεν την νοιάζει τι κάνουμε στο κρεβάτι μας, της απάντησα και ‘γω σε αντίστοιχο τόνο. Θα ήθελα να τονίσω πως ενώ κατέγραφε τα στοιχεία μου, επαναλάμβανε μόνη της “δεν μ’ ενδιαφέρει τι είστε και τι κάνετε στο κρεβάτι σας”, πράγμα που επανέλαβε πολλές φορές. Ζήτησα από τον σύντροφό μου να κάνει υπομονή και να μην της απαντήσει κάτι. Στο τέλος της ζήτησα reference number για το αίτημά μου να βρεθεί το αντικείμενο που έχει καταγραφεί πως βρέθηκε στην καμπίνα, αλλά δεν το είχε εκείνη και μου απάντησε πως δεν δίδεται κάτι τέτοιο. Μου είπε πως ξέρει τη διαδικασία που θα ακολουθήσει, γιατί το παρέλαβε η ίδια».
Τόσο ο Γ. όσο και ο σύντροφός του αποχώρησαν από το αεροδρόμιο, αναστατωμένοι. «Νιώσαμε πλήρη απαξία χωρίς πραγματικά κανένα λόγο και ιδίως για πρώτη φορά στη ζωή μας». Στη συνέχεια γνωστοποίησαν το περιστατικό στην εταιρεία και στη συνεργαζόμενη αεροπορική, χωρίς να έχουν λάβει ακόμη κάποια συγκεκριμένη απάντηση πλην του «εξετάζουμε το θέμα σας και θα σας ενημερώσουμε».
