NBA 2k21; Δεν ήμουν ποτέ φαν των πιο αθλητικών videogames. Άντε ναι, παίζω κανένα Mario Tennis ή Mario & Sonic at the Olympic Games, αλλά ποτέ μου δε με ενθουσίαζαν ρεαλιστικά παιχνίδια αθλητισμού, όπως μπάσκετ και ποδόσφαιρο για να πω να τα αγοράσω και να δω τον αγαπημένο μου παίκτη στη μεγάλη οθόνη.
Δεν έχω καν αγαπημένο παίκτη.
Αν μου πείτε να σας πω κάποιο όνομα από το ποδόσφαιρο θα σας πω τον Ντέμη Νικολαΐδη (λόγω της Βανδή μη νομίζεται) και τον Γκάλη από το μπάσκετ. Δεν ξέρω καν τις φάτσες τους.
Θα μου πείτε, γιατί σας το λέω αυτό. Αν περιμένετε να διαβάσετε ένα review του NBA 2k21 για το Nintendo Switch στο οποίο περιμένετε να μιλήσω για τη Νέα Σεζόν NBA, τους παίκτες, κατά πόσο το παιχνίδι είναι ρεαλιστικό με τη νέα σεζον και να συγκρίνω αυτό το παιχνίδι με το περσινό ή παλαιότερα, λυπάμαι, αλλά δε θα γίνει. Αυτό είναι ένα review από ένα άτομο νέο στον χώρο αυτού του είδους παιχνιδιών, που θα σου πει την εμπειρία του με τον συγκεκριμένο τίτλο και θα καταλήξει στο αν αυτό το παιχνίδι είναι για όλα τα νεοεισερχόμενα άτομα που το παίζουν για πρώτη φορά κι αν είναι διασκεδαστικός τίτλος για να έχεις στη συλλογή σου.
Όταν ξεκίνησα να παίζω το παιχνίδι προβληματίστηκα που δεν υπήρχε κάποιο tutorial, όπως στο PGA Tour 2k21. Αλλά ήμουν σε φάση “έλα μωρέ, πόσο δύσκολο να είναι; Με ένα κουμπί σουτάρεις, με ένα κάνεις πάσα… Θα τα βρεις στην πορεία, πόσο δύσκολο…”. Πιστέψτε με, ήταν αρκετά δύσκολο. Ξεκίνησα ένα random ματσάκι στο easy, έτσι απλά για να πάρω μια γεύση από το παιχνίδι και τα controls. Αποτυχία. Ήταν ένα ματσάκι μεταξύ Milwaukee Bucks και Los Angeles Lakers. Αν με ρωτήσετε πώς το θυμήθηκα όντας άσχετος, ήταν εξ αιτία των Αντετοκούμπο και Λεμπρόν Τζέιμς(Lebron if you read this give me a call). Ε, δε χρειάζεται να σας πω κάτι παραπάνω, τα κουμπιά δε μπορούσα να τα βρω, τη μπάλα την πετούσα και κυλούσε στο πάτωμα και δε σούταρα ούτε μια φορά. Πρέπει να είναι τόσο περίπλοκό; Δεν ξέρω… Πάλι καλά που υπάρχει το ιντερνέτ και γκούγκλαρα μετά τα κουμπιά.
Αφού έπαιξα 2-3 ματσάκια και βελτιώθηκα κάπως (καλά, όχι πολύ μην περιμένετε) είπα να δοκιμάσω το story mode, αλλά προτού το ξεκινήσω έφτιαξα τον δικό μου χαρακτήρα με – μαντέψτε πιανού φάτσα! Τη δική μου. Μέσω μια εφαρμογής που υπάρχει στο κινητό μπορείς να σκανάρεις το πρόσωπό σου και να δημιουργήσεις ένα avatar που να σου μοιάζει. Το έφτιαξα, λοιπόν, που λέτε και έπαιξα λίγο story mode. Οκ, δεν είναι κάτι που δεν περιμένετε. Είσαι ένα άτομο, που προσπαθείς να πας από τα πιο μικρά leagues στα πιο μεγάλα (δε μπόρεσα να φτάσω ποτέ για ευνόητους λόγους). Κάπου εδώ να πω ότι όσο προχωράς αναβαθμίζεις τον χαρακτήρα σου για να γίνει καλύτερο σε κάποια πράγματα και υπάρχουν και διάφορα microtransactions που δεν είμαι πολύ φαν να σκάω τα λεφτά μου σε τέτοια πράγματα, αλλά you do you.
Έπαιξα αρκετές ώρες για να πω την αλήθεια μου. Ωστόσο, όπως καταλάβατε δεν είναι το δικό μου είδος τσαγιού (Not my cup of tea). Οφείλω να ομολογήσω πάντως ότι για παιχνίδι του Switch είχε πολύ αξιοσέβαστα γραφικά. Τους δύο παίκτες που κατάφερα να αναγνωρίσω μπορώ να πω ότι μοιάζανε πάρα πολύ με την πραγματικότητα. Τα ματσάκια, επίσης, κυλούσαν πολύ smooth χωρίς να κολλάει και να πέφτουν τα frames το οποίο με εξέπληξε λίγο είναι η αλήθεια.
Ναι, όπως είπα δεν είμαι φαν αυτού του είδους παιχνιδιών, αλλά αυτό δεν πάει να πει ότι το παιχνίδι είναι χάλια. Είναι διασκεδαστικό κι αν του αφιερώσεις τον χρόνο που απαιτεί για να το μάθεις θα περάσεις και εσύ καλά. Έτσι, όμως, δε γίνεται με κάθε παιχνίδι; Εγώ λέω πάντως πως αν ψάχνεις ένα βιντεοπαιχνίδι για να παίζεις μπάσκετ αυτό είναι το καλύτερο που μπορεί να σου προσφέρει το switch. Ναι, θα παιδευτείς στην αρχή, αλλά στο τέλος θα σε ανταμείψει.
Βαθμολογία: 7/10
