Το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ κέρδισε το «No Other Land», μια ταινία που αναδεικνύει την καταστροφή των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, καθώς και τη συμμαχία που αναπτύσσεται μεταξύ του Παλαιστινίου ακτιβιστή Basel Adra και του Ισραηλινού δημοσιογράφου Yuval Abraham.
Η ταινία, η οποία δημιουργήθηκε από μια παλαιστινιακή-ισραηλινή ομάδα ατόμων, κέρδισε το βραβείο από τα «Black Box Diaries», «Porcelain War» και «Sugarcane».
Το «No Other Land» έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου πέρυσι, όπου κέρδισε το βραβείο ντοκιμαντέρ της Berlinale. Η ταινία γυρίστηκε μεταξύ 2019 και 2023 και επικεντρώνεται στον συνεχή αναγκαστικό εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τα σπίτια τους στο Masafer Yatta, μια περιοχή στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη που βρίσκεται στο στόχαστρο των ισραηλινών δυνάμεων.
Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που μια ταινία με έντονο πολιτικό περιεχόμενο νικάει στα Όσκαρ, ήταν η πρώτη φορά όμως για μια ταινία που ασχολείται με τη συνεχιζόμενη βίαιη, κατοχή της παλαιστινιακής γης από το ισραηλινό κράτος. Ήταν επίσης η πρώτη φορά που ως χώρα προέλευσης της ταινίας δηλώθηκε η Παλαιστίνη.
Μιλώντας υπό το χειροκρότημα των παρευρισκομένων, οι δημιουργοί της ταινίας ευχαρίστησαν την Ακαδημία, με τον ένα εκ των σκηνοθετών, τον Παλαιστίνιο Basel Adra, να λέει ότι έγινε πρόσφατα πατέρας. Αυτό που ευχήθηκε για τη ζωή του παιδιού του είναι να μην είναι σαν τη δική του – «πάντα υπό τον φόβο της βίας των εποίκων, τις κατεδαφίσεις σπιτιών και τον αναγκαστικό εκτοπισμό».
Συνέχισε λέγοντας ότι η ταινία του αντικατοπτρίζει «τη σκληρή πραγματικότητα» που οι συμπατριώτες του βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια.
«Καλούμε τον κόσμο να αναλάβει σοβαρή δράση για να σταματήσει η αδικία και να σταματήσει η εθνοκάθαρση του παλαιστινιακού λαού».
Ο σκηνοθέτης Yuval Abraham τόνισε ότι Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί έκαναν την ταινία μαζί «επειδή μαζί οι φωνές μας είναι ισχυρότερες. Βλέπουμε ο ένας τον άλλον, η αποτρόπαια καταστροφή της Γάζας και του λαού της πρέπει να τελειώσει.
«Όταν κοιτάζω τον Basel, βλέπω τον αδελφό μου, αλλά είμαστε άνισοι. Ζούμε σε ένα καθεστώς όπου εγώ είμαι ελεύθερος κάτω από το αστικό δίκαιο, αλλά ο Basel πρέπει να ζει κάτω από στρατιωτικούς νόμους που καταστρέφουν τη ζωή του».
Συνέχισε: «Υπάρχει ένας διαφορετικός δρόμος. Μια πολιτική λύση. Χωρίς εθνική υπεροχή, με εθνικά δικαιώματα και για τους δύο λαούς μας. Και πρέπει να πω, καθώς βρίσκομαι εδώ, ότι η εξωτερική πολιτική αυτής της χώρας συμβάλλει στο να μπλοκαριστεί αυτός ο δρόμος.
«Γιατί; Δεν μπορείτε να δείτε ότι συνδεόμαστε; Ότι ο λαός μου μπορεί να είναι πραγματικά ασφαλής μόνο αν ο λαός του Basel είναι πραγματικά ελεύθερος και ασφαλής. Υπάρχει άλλος τρόπος. Δεν είναι πολύ αργά για τη ζωή».
