Την αφορμή μου την έδωσε στενός φίλος, ο οποίος την τελευταία φορά που χρειάστηκα παρέα να πάω στο νοσοκομείο για κάτι εξετάσεις, με βοήθησε με προθυμία και γενικότερα μου έχει σταθεί. Μιλώντας, όμως, σήμερα στο τηλέφωνο μαζί του, μου είπε κάτι που δεν θα το συγχωρούσα σε κανέναν, πόσο μάλλον σε ανθρώπους που έχω επιλέξει να είναι φίλοι μου: Χρησιμοποίησε την έκφραση “ΑΜΕΑ στο μυαλό”, με ιδιαίτερα αρνητική χροιά για κάποια άτομα, τα οποία ούτε είχαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, ούτε είναι καλύτερα από οποιοδήποτε Ατομο με Ειδικές Δεξιότητες είτε στο μυαλό, είτε στη μόρφωση, είτε στις επιλογές και τις αποφάσεις της ζωής.
Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες να πω πώς κατέληξε η κουβέντα εκεί, αλλά όταν χρησιμοποιείς τον όρο “ΑΜΕΑ” για να υποβιβάσεις κάποιον ή μια ομάδα ανθρώπων, κατά κύριο λόγο προσβάλεις τα ίδια τα Ατομα με Ειδικές Δεξιότητες, τα οποία με τις ειδικές τους ικανότητες μπορεί να ξεπερνούν σε δύναμη, θέληση και δυνατότητες ακόμα και τον πιο αρτιμελή άνθρωπο.
Η συζήτηση άρχισε να ξεφεύγει όταν μου μίλησε περί πολιτικής ορθότητας και του δικαιώματός μου να μιλάω περί αυτού, αφού στη ζωή μου ποτέ δεν ήμουν ολοκληρωτικά πολιτικά ορθός. Και βέβαια, πώς να είμαι, όταν έχω δηλώσει ευθαρσώς ότι είμαι ρατσιστής με τους ρατσιστές, τους ομοφοβικούς, τους θρησκόληπτους φανατικούς και όποιους άλλους επιλέγω να αντιστέκομαι για τις επιλογές τους.
