Mr. Holmes (Ο κος Χολμς)
Το 1947, ένας ηλικιωμένος πλέον Sherlock Holmes, επιστρέφει από ένα ταξίδι στην Ιαπωνία στο απομακρυσμένο παραθαλάσσιο σπίτι του, που περνάει το τέλος των ημερών του φροντίζοντας τις μέλισσες του. Μόνη του συντροφιά η οικονόμος και ο νεαρός γιος της. Παλεύοντας με τις δυνάμεις του μυαλού του που τον εγκαταλείπουν, ο Holmes βασίζεται στο νεαρό αγόρι για να επαναφέρει τις αναμνήσεις της τελευταίας του υπόθεσης που τον έκαναν να παραιτηθεί. Αναζητεί απαντήσεις στα μυστήρια της ζωής και της αγάπης, πριν να είναι αργά. Παραδόξως η ταινία του Bill Condon δεν είναι βασισμένη σε κάποια από τα πολλά, και αγαπημένα, βιβλία μυστηρίου του Sir Arthur Conan Doyle αλλά βασίζεται πάνω στο μυθιστόρημα του Mitch Cullin “A Slight Trick Of The Mind”. Αν κάποιος περιμένει να δει ένα δυνατό μυστήριο, αντάξιο της φήμης του μεγάλου αυτού ντετέκτιβ, τότε ίσως απογοητευτεί λίγο με την ταινία, μιας και επικεντρώνεται περισσότερο στον χαρακτήρα και στις εμμονές του. Δεν είναι ο Sherlock Holmes που γνωρίζαμε… Έχει βαρεθεί την δουλειά του και δεν σταματά να απομυθοποιεί με κάθε του λέξη, με κάθε χαρακτηρισμό, τον ίδιο και τη φήμη του. Ο Ian McKellen είναι πραγματικά εξαιρετικός και μας προσφέρει μια φρέσκια πτυχή ενός υπερβολικά γνώριμου χαρακτήρα και ίσως τον πιο «ανθρώπινο» και το πιο προσεγγίσιμο Holmes που έχουμε δει ποτέ στην οθόνη. O Condon προσπαθώντας να δέσει τρεις ιστορίες μαζί, κάνει την ταινία να χάνει λίγο από την δυναμική της, ενώ το μικρό μυστήριο που υπάρχει (τόσο όσο για να διασκεδάσει τους φανς του) δεν είναι κάτι το σπουδαίο, και το σενάριο παραμένει ας ασφαλή επίπεδα, χωρίς να απογειώνεται ποτέ. Ευχάριστη έκπληξη ήταν πάντως η παρουσία του Nicholas Rowe να ξαναερμηνεύει τον ρόλο του Holmes σε ταινία μέσα στην ταινία, πολλά χρόνια μετά από το Young Sherlock Holmes του 1985. (7/10)
La Chambre Blue (Το Μπλε Δωμάτιο)
Ο Julien και η Esther συναντιούνται κάθε Πέμπτη στο Μπλε Δωμάτιο και μοιράζονται ώρες έντονου έρωτα, παρότι είναι και οι δυο παντρεμένοι. Οι κουβέντες τους στο κρεβάτι θα γεννήσουν ανείπωτους πόθους και επιθυμίες. Τι θα γινόταν αν ήταν και οι δυο ελεύθεροι; Ξαφνικά ο Julien βρίσκεται στο αστυνομικό τμήμα… Για τι ακριβώς κατηγορείται και πως φτάσαμε σε αυτό το σημείο; Ο ταλαντούχος ηθοποιός Mathieu Amalric σκηνοθετεί την τέταρτή του ταινία που είναι βασισμένη στο αστυνομικό διήγημα του διάσημου συγγραφέα Georges Simenon. Επιλέγει όμως να εστιάσει στο προσωπικό κομμάτι των δυο πρωταγωνιστών και με περίτεχνο μοντάζ και μπρος-πίσω στο χρόνο καταφέρνει να με μπλέξει σε έναν ιστό που μοιάζει να μην έχει διέξοδο. Η ταινία είναι αισθητικά όμορφη, με ταιριαστή φωτογραφία και μουσική, καταφέρνοντας να βγάζει κάτι ελκυστικό και μεθυστικό. Οι ερμηνείες (Mathieu Amalric, Stéphanie Cléau, Léa Drucker) είναι ιδανικές, και παρά τη μόλις 76 λεπτών διάρκειά του, το La Chambre Blue επιτυγχάνει να παρουσιάσει ορισμένα συγκλονιστικά στιγμιότυπα μιας αγάπης που πήρε λάθος δρόμο ενώ ταυτόχρονα αποδομεί το είδος του μυστηρίου με πρωτότυπο και ευφυέστατο τρόπο. (6/10)
A Little Chaos (Ένα Μικρό Χάος)
Μια κηπουρός – αρχιτέκτονας εξωτερικών χώρων, η Sabine De Barra αναλαμβάνει να κατασκευάσει τους εντυπωσιακούς τεράστιους κήπους του παλατιού των Βερσαλλιών, μια πολύ υπεύθυνη και σημαντική ανάθεση, που θα τη φέρει στο κέντρο των εξελίξεων του παλατιού, επί βασιλείας του Λουδοβίκου 14ου. Απέναντί της, άσπονδος εχθρός της που βρίσκεται εκεί για να κάνει το έργο της όσο το δυνατόν πιο δύσκολο, στέκεται ο Andre Le Notre. Στη δεύτερη σκηνοθετική απόπειρα μετά το The Winter Guest του 1997, ο Alan Rickman αποφασίζει να γυρίσει μια ταινία εποχής στην οποία ρίχνει περισσότερο βάρος στις ερμηνείες παρά στο σενάριο και τη σκηνοθεσία. Όλο το καστ, από την Winslet μέχρι και την Helen McCrory παίζουν υπέροχα και κρατούν την ταινία σε ένα κάποιο επίπεδο. Αλλά ο Rickman, τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά, κρατά μια τάξη χωρίς να αφήνει όρια έστω και για λίγο χάος που ίσως θα χρειαζόταν για να κάνει το φιλμ του κάπως πιο ενδιαφέρον. (5/10)
Ted 2
Πρωταγωνιστής και πάλι ο Mark Wahlberg στο ρόλο ενός αιώνιου έφηβου, ο οποίος, αυτή τη φορά, προσπαθεί να βοηθήσει το λούτρινο «κεραυνοκολλητό» του όχι μόνο να παντρευτεί την σέξι «καλή» του, αλλά και να γίνει πατέρας. Μόνο που αυτό απαιτεί την αναγνώριση από το κράτος του Ted ως ατόμου με δικαιώματα. Ένα ντελιριακό «παραμύθι» που συνδυάζει μοναδικά live action και CGI, αφιερωμένο εξαιρετικά σε όλους όσοι αρνούνται να αποχωριστούν το σκανδαλιάρικο παιδί μέσα τους! Δεν νομίζω πως υπήρχε λόγος να υπάρχει συνέχεια στο πρώτο Ted, το οποίο ήταν διασκεδαστικό, αλλά από ότι φαίνεται ο Seth McFarlane πιστεύει πως αυτό το franchise έχει ακόμα πολλά να δώσει. Η συνέχειά του όμως μοιάζει λίγο «μια από τα ίδια» – καφρίλες, βρισιές και ατάκες που φαίνεται να έχουν μια εμμονή με το πέος. Λιγότερο αστείο από το προηγούμενο, αλλά έχει και τις στιγμές του, όπως η σκηνή στο stand up comedy club, ο ΜcFarlane για άλλη μια φορά γεμίζει την ταινία του με αναφορές από την ποπ κουλτούρα χωρίς να αφήσει τίποτα και κανέναν όρθιο. Όμως και εδώ τα αστεία του τις περισσότερες φορές είναι αρκετά κρύα ενώ φλερτάρουν με τα όρια του να χαρακτηριστούν ρατσιστικά και μισογυνιστικά. (4/10)
How To Make Love Like An Englishman (Πως Να Κάνετε Έρωτα Σαν Εγγλέζος)
Αξιοσέβαστος κι έξυπνος καθηγητής στο Cambridge που διδάσκει τους Ρομαντικούς ποιητές, προτιμά να αλλάζει τις φοιτήτριές του σαν τα πουκάμισα… Όταν μια αμερικανίδα του ανακοινώσει πως είναι έγκυος θα αποφασίσει να αλλάξει πλεύση και να αφιερωθεί στην πατρότητα. Έλα όμως που δεν είναι πραγματικά ερωτευμένος… Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο με τον ερχομό της ετεροθαλούς αδελφής της συζύγου του που θα τους αναταράξει τη ζωή… Μια ρομαντική κομεντί ακριβώς όπως νομίζεις ότι θα είναι, χωρίς εκπλήξεις ή κάτι διαφορετικό. Διαθέτει κάποιες αστείες στιγμές και ο Pierce Brosnan επιλέχθηκε για τη γοητεία του, αλλά σε γενικές γραμμές η ιστορία είναι συμβατική, οι απιθανότητες του σεναρίου εξυπηρετούν μόνο τη συνέχιση της ιστορίας και μέρος των διαλόγων είναι πραγματικά εξωφρενικό. Ίσως για κάτι χαλαρό σε ένα θερινό κινηματογράφο, αλλά από την άλλη μάλλον υπάρχουν καλύτερες επιλογές… (3/10)
Συντάκτες: Δημήτρης Βαρελάς, Χρήστος Μπακατσέλος
