La Isla Minima (Marshland / Το Μικρό Νησί)
1980, Ισπανικός νότος. Ενώ η χώρα προσπαθεί να συνέλθει από τη δικτατορία του Franco, στα βαλτοτόπια κοντά στον ποταμό Guadalquivir, δύο άκρως αντίθετοι αστυνομικοί θα κληθούν να ερευνήσουν την εξαφάνιση νεαρών κοριτσιών και την πιθανότητα ύπαρξης ενός serial killer στην περιοχή. Στην πορεία, οι έρευνες τους θα φέρουν στο φως κρυμμένα μυστικά της τοπικής κοινωνίας, ενώ είναι αρκετοί αυτοί που για διάφορους λόγους θέλουν να τους ξεφορτωθούν το συντομότερο δυνατόν… Η ταινία του Alberto Rodríguez σάρωσε στα φετινά Βραβεία Goya κερδίζοντας 10, μεταξύ των οποίων Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας και Σεναρίου. Η σκηνοθεσία και η φωτογραφία είναι συγκλονιστικές και βοηθούν τα μέγιστα να μπεις στο κλίμα, το σύνολο των ερμηνειών είναι αψεγάδιαστο, η μουσική και ηχητική επιμέλεια αρτιότατες. Η ιστορία είναι πολυεπίπεδη και ενδιαφέρουσα από την αρχή έως το τέλος. Οι λεπτομέρειες, ορισμένα σεναριακά κενά και η εύκολη καρικατουρίστικη προσέγγιση κάποιων “κακών” χαρακτήρων είναι αυτά που δεν αφήνουν την ταινία να απογειωθεί ακόμα παραπάνω. Συνολικά όμως το Μικρό Νησί αξίζει να το επισκεφθείς, η ατμόσφαιρα θα σε αιχμαλωτίσει και θα μείνει εκεί μέχρι το τέλος. (7/10)
Spy
Η Susan Cooper είναι μία φιλήσυχη αναλύτρια της CIA, που κάνει κυρίως δουλειά γραφείου, και ταυτόχρονα ο αφανής ήρωας πίσω από τις πιο επικίνδυνες αποστολές. Όταν, όμως, ο συνεργάτης της εξαφανιστεί κι ένας ακόμη κορυφαίος πράκτορας βρίσκεται επίσης σε κίνδυνο, η Susan δηλώνει εθελοντικά συμμετοχή σε μια κρίσιμη μυστική αποστολή. Τώρα, ως μυστική πράκτορας πλέον, θα χρειαστεί να εισχωρήσει στον κόσμο μίας θανάσιμης εμπόρου όπλων έτσι ώστε να αποτρέψει μια επικείμενη παγκόσμια καταστροφή… Θα τα καταφέρει; Ο Paul Feig δεν είναι άγνωστος με την κωμωδία. Αντιθέτως μάλιστα. Κι αν το εξαιρετικό Bridesmaid έκανε σκόνη και θρύψαλα όλα τα buddy movies τύπου Hangover, τότε το Spy δεν αφήνει όρθια ταινία για ταινία με κατασκόπους. Για άλλη μια φορά η συνεργασία της Melissa McCarthy με τον Feig αποδείχτηκε η χήνα με τα χρυσά αυγά και εδώ οι δυο τους πετυχαίνουν να κάνουν την την καλύτερη κωμωδία που είδαμε στην μεγάλη οθόνη μετά το Βridesmaids. Η McCarthy απλά «δίνει ρέστα» στον πιο αστείο ρόλο της καριέρας της μέχρι στιγμής και παράλληλα δείχνει το πόσο καλή είναι στο να ρίχνει και λίγο ξύλο, πάντα συνοδευμένο με πανέξυπνες ατάκες και τρομερό σπιρτόζικο χιούμορ. Ο Jude Law από την άλλη τα πάει περίφημα ως εναλλακτικός Bond –θα μπορούσε κάλλιστα να είχε πάρει τον ρόλο του Bond αν ήταν ακόμα πιο νέος– και ο Jason Statham τσαλακώνει τους ρόλους των ταινιών που έχει παίξει και είναι απλά απολαυστικός. Το μόνο αρνητικό είναι πως οι κακοί της υπόθεσης δεν είναι εξίσου δυνατοί και αστείοι χαρακτήρες. Οι Rose Byrne και Bobby Cannavale είναι απλά διεκπεραιωτικοί στους ρόλους τους χωρίς αρκετές αστείες ατάκες, οι οποίες μοιάζουν περισσότερο ως ανούσιες προσβολές. Αν και μπορεί να μη δούμε ποτέ κάποια γυναίκα σε ρόλο Bond, το Spy μπορεί να αποδειχθεί ένα ακόμα δυνατό franchise με την McCarthy και τον Feig να κάνουν άνετα τον Bond να τρέχει για τα λεφτά του. (7/10)
Playing it Cool (Σφυρίζοντας Από Έρωτα)
Ο Me αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο την ιστορία του πως γνώρισε την Her… Σεναριογράφος του Hollywood που πιέζεται να γράψει μια ρομαντική κομεντί – είδος που ο ίδιος απεχθάνεται καθώς δεν πιστεύει στον πραγματικό έρωτα… Σε ένα φιλανθρωπικό δείπνο θα γνωρίσει αυτήν… που φαίνεται πως έχει κάτι διαφορετικό… Παρόλο που είναι αρραβωνιασμένη και οι φίλου του διαφωνούν για τον πρέπει ή όχι να την κυνηγήσει, ο ίδιος τη βλέπει σε κάθε ήρωα που φαντάζεται για την ιστορία του και του γίνεται έμμονη ιδέα. Οι σεναριογράφοι της ταινίας προσπαθούν απεγνωσμένα να της δώσουν ένα ύφος αντι-ρομαντικής κομεντί και να κάνουν ένα σχόλιο για τον έρωτα στις μέρες μας, αλλά και να εξερευνήσουν λίγο το τι συμβαίνει στο μυαλό ενός συγγραφέα. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Ναι μεν είναι εμφανές από την αρχή το που θα καταλήξει η ιστορία, αλλά από την άλλη το μονοπάτι που ακολουθεί δεν είναι το συμβατικό του είδους. Με σημεία κυνικά αλλά και διαφορετικά, επιστρατεύοντας και πολλαπλούς ρόλους για το πρωταγωνιστικό ζευγάρι καταφέρνοντας να διαφοροποιηθεί και να εντάξει γνήσια χαριτωμένα σημεία. Οι πρωταγωνιστές Chris Evans και Michelle Monaghan έχουν χημεία, ενώ σε δεύτερους ρόλους συναντάμε τους Topher Grace, Aubrey Plaza, Anthony Mackie, Luke Wilson, Martin Starr και Ioan Gruffudd. (5/10)
The Rewrite (Καθηγητής Με Το Ζόρι)
Μια φορά κι έναν καιρό, ο σεναριογράφος Keith Michaels τα είχε όλα: μία Χρυσή Σφαίρα, μια τεράστια κινηματογραφική επιτυχία με την υπογραφή του κι ανεξάντλητα αποθέματα Βρετανικού χιούμορ και γοητείας. Αυτό ήταν δεκαπέντε χρόνια πριν: τώρα είναι χωρισμένος, πλησιάζει τα πενήντα, δεν έχει γράψει τίποτα καλό εδώ και χρόνια κι έχει χρεοκοπήσει. Ευτυχώς η ατζέντης του του βρήκε κάτι, που δυστυχώς είναι αρκετά μακριά από το Hollywood. Ένα πανεπιστήμιο σε μια μικρή πόλη της Νέας Υόρκης ψάχνει καθηγητές σεναρίου, και με άδειες πια τις τσέπες του, ο Keith δε μπορεί να αρνηθεί. Εκεί ανακαλύπτει όμως ότι το άστρο του δεν έχει ξεφτίσει τελείως, κι αποφασισμένος να γράψει ένα νέο σενάριο, καταβάλει την ελάχιστη προσπάθεια στη νέα του δουλειά. Άλλη μια προβλέψιμη και στερεοτυπική ρομαντική κομεντί, άλλη μια ταινία με τον Hugh Grant να παίζει πάλι τον ίδιο ρόλο σε ένα είδος των ταινιών που ο Grant μοιάζει να είναι αρκετά εξοικειωμένος μαζί τους. Ακόμα κι εδώ, στη γεμάτη κλισέ συστατικά που θα έκαναν, ίσως παλιότερα, μια τέτοια είδους ταινία επιτυχία, καταφέρνει να είναι αστείος ανά στιγμές και γεμάτος ενέργεια. Αλλά τίποτα άλλο σε αυτήν την ταινία δεν συναρπάζει, τίποτα δεν εκπλήσσει ευχάριστα τον θεατή και το απαραίτητο χιούμορ απουσιάζει. Είναι πραγματικά περίεργο πως μια ταινία με θέμα την συγγραφή σεναρίου δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί μετά από τόσα χρόνια οι ρομαντικές κομεντί έχουν παραμείνει τόσο στάσιμες και βαρετές. (4/10)
Entourage (Κουστωδία)
Ο αστέρας του κινηματογράφου Vincent Chase μαζί με όλη την κουστωδία, τον Eric, τον Turtle και τον Johnny επιστρέφουν, έχοντας πάντα στο πλάι τους τον ατζέντη του Vince, Ari Gold. Με την πάροδο του χρόνου, οι φιλοδοξίες και οι στόχοι έχουν εν μέρει αλλάξει, αλλά ο δεσμός που τους συνδέει παραμένει ισχυρός, καθώς κινούνται μέσα στον ιδιαίτερο και ενίοτε αδυσώπητο κόσμο του Hollywood. Άλλη μια άκρως πετυχημένη σειρά του HBO, μετά το Sex And The City, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Και όπως και το Sex And The City πριν από αυτό, αποτυγχάνει παταγωδώς να μεταφέρει ό,τι επιτυχημένο και ενδιαφέρον της σειράς στην κινηματογραφική μεταφορά του. Κρύα αστεία, ακόμα πιο σεξιστικά σχόλια και φουλ στην κακογουστιά, το Entourage δεν λειτουργεί ούτε σαν κωμωδία αλλά ούτε ως καυστικό σχόλιο στην βιομηχανία του θεάματος. Μόνο τον Jeremy Piven αξίζει να τον βλέπεις καθώς πετάει βιτριολικές του ατάκες, ο οποίος για τον ρόλο του στην σειρά έχει κερδίσει 3 βραβεία Emmy και μια Χρυσή Σφαίρα. Και στην τελική, ποιος τους είπε ότι όλη την ώρα οι straight άντρες προσφωνούν τους φίλους τους ως “bro”; (2/10)
Λύσσα Κακιά
Η νέα ταινία του Νίκου Ζερβού θέλει να είναι κάτι ανάμεσα σε ανάλαφρη κωμωδία και ρομαντική κομεντί. Φοιτητές δραματικών σχολών, φίλοι, σχέσεις, bar, προβλήματα… Δεν καταφέρνει να έχει θετικό πρόσημο σε κανέναν τομέα, καθώς το σενάριο δρα σπασμωδικά, με παντελή έλλειψη ροής, οι πλειοψηφία των ερμηνειών είναι κακές (ξεχωρίζει μόνο η Βίκυ Κουλιανού ως bitch διευθύντρια της σχολής), η μουσική επαναλαμβανόμενη και βαρετή, ενώ και η σκηνοθεσία δεν έχει να προσφέρει κάτι αξιοσημείωτο, εκτός από κάποιους random τίτλους που εμφανίζονται στην οθόνη προσφέροντας γέλιο άλλου είδους. (1/10)
Συντάκτες: Δημήτρης Βαρελάς, Χρήστος Μπακατσέλος
