La Danza De La Realidad (The Dance Of Reality / Ο Χορός Της Πραγματικότητας)
Ο 86χρονος Alejandro Jodorowsky παρουσιάζει την καινούργια του ταινία μετά από αποχή 23 χρόνων! Στον Χορό Της Πραγματικότητας αγκαλιάζονται οι μνήμες και τα αληθινά γεγονότα με τους συμβολισμούς και και τις σουρεαλιστικές πινελιές και στροβιλίζονται με τρόπο μοναδικό… Το αποτέλεσμα είναι μια φανταστική και απρόσμενα συγκινητική αυτοβιογραφία, που ανασυνθέτει μαγικά την απίστευτη περιπέτεια της ζωής του. Γεμάτο συναίσθημα, φαντάζει ιδανικό κλείσιμο καριέρας για έναν μεγάλο καλλιτέχνη. Τόσο προσωπικό (στην ταινία συμμετέχουν πολλοί συγγενείς σε διάφορα πόστα, ενώ στον πρωταγωνιστικό ρόλο βλέπουμε τον γιό του -Brontis- να υποδύεται τον πατέρα του, Jaime!) όσο και οικουμενικό καθώς είναι έτσι δομημένο ώστε να προκαλέσει, να ιντριγκάρει, να προβληματίσει και να ξεκινήσει συζητήσεις… (7/10)
McFarland, USA (Πρωταθλητές Με Ψυχή)
Disney και αληθινή ιστορία είναι μια καλά δοκιμασμένη συνταγή. Όπως και στο πρόσφατο Million Dollar Arm, έτσι κι εδώ ξέρεις από νωρίς τι πρόκειται να συμβεί, καθώς μιλάμε για τη πολυειπωμένη ιστορία underdogs. Κι όμως το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι τρυφερό, συγκινητικό αλλά και να μπορεί δυνητικά να εμπνεύσει κάποιους νεότερους θεατές. Η αληθινή ιστορία ενός προπονητή που βρέθηκε σε μια μικρή πόλη γεμάτη λατινοαμερικάνικης καταγωγής παιδιά που δουλεύουν όλη μέρα στα κτήματα, και είδε σε αυτά τη δυνατότητα και τις αντοχές (ψυχικές και σωματικές) να γίνουν αθλητές τρεξίματος ανώμαλου δρόμου, προσφέροντας τους ταυτόχρονα πιθανότητες διαφορετικού από το διαγεγραμμένου μέλλοντος τους. Η σκηνοθεσία της Νεοζηλανδής Niki Caro (Whale Rider, North County) είναι ανθρώπινη και καταφέρνει να σε κρατήσει, στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Kevin Costner είναι αξιοπρεπέστατος, ενώ οι νεαροί ηθοποιοί πείθουν απόλυτα. Ιδανική οικογενειακή ταινία, μπορεί να απευθύνεται κυρίως σε μικρότερες ηλικίες, αλλά θα καταφέρει να φέρει δάκρυα στα μάτια όλων όσων της δώσουν την ευκαιρία. (6/10)
The Age Of Adaline (Το Μυστικό της Άνταλαϊν)
H 29χρονη Adaline, έπειτα από ένα περίεργο ατύχημα, παθαίνει αυτό που όλοι οι άνθρωποι -και ειδικότερα οι γυναίκες- θέλουν να πάθουν. Να μην γερνάνε! Εντελώς ιντριγκαδόρικη ιδέα, που παρά την απιθανότητα της, σου εξηγείται με αρκετά πειστικό επιστημονικό τρόπο από την αρχή, ώστε να μπορέσεις να εστιάσεις στην καρδιά της ταινίας που είναι ένα καθαρόαιμο μελόδραμα, με έξυπνους και φρέσκους διαλόγους. Η πρωταγωνίστρια Blake Lively είναι ιδανική, λαμπερή και άκρως ερωτεύσιμη (κυριολεκτικά όμως… όπως θα δείτε και στην ταινία), ενώ και οι υπόλοιποι ηθοποιοί στέκονται όλοι στο ύψος τους, με την έκπληξη εδώ να ακούει στο όνομα Harrison Ford! Υπέροχα σκηνοθετικά πλάνα, καλή μουσική, ακόμα καλύτερα οι επιλογές στα τραγούδια, καλός ρυθμός, ενδιαφέρον σενάριο και όλα αυτά με καλό Χολυγουντιανό αμπαλάζ, αλλά δυστυχώς προς το τέλος, από την σκηνή της αποκάλυψης και έπειτα, γίνεται αναμενόμενο έως ρηχό, με εντελώς συμπτωματικό και γεμάτο απιθανότητες τέλος. Κρίμα, μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία… (6/10)
En Chance Til (A Second Chance / H Δεύτερη Αλήθεια)
O Andreas και ο Simon είναι συνάδελφοι αστυνομικοί και στενοί φίλοι, παρ’ όλο που κάνουν εντελώς διαφορετική ζωή. Όταν οι δυο τους κάνουν έφοδο στο σπίτι ενός ζευγαριού τοξικομανών θα βρουν ένα μωρό κλειδωμένο σε μια ντουλάπα που κλαίει και είναι μέσα στις ακαθαρσίες. Ένα τραγικό συμβάν που θα ακολουθήσει και θα ταράξει τις ισορροπίες στην οικογένεια του Andreas, θα είναι η αφετηρία μιας αλυσίδας λανθασμένων αντιδράσεων που θα έχουν απροσδόκητη κατάληξη. Η Susanne Bier σκηνοθετεί ένα σκληρό, αν και ενίοτε κάπως υπερβολικό, κοινωνικό μελόδραμα γεμάτο ακραία περιστατικά. Προσεγγίζοντας ένα τόσο σοβαρό θέμα κάπως απλοϊκά, η Bier αποτυγχάνει από την αρχή να θέσει γέρα θεμέλια, δημιουργώντας ολοένα και περισσότερο μη πειστικές σεναριακές καταστάσεις, αδυνατώντας έτσι να χτίσει πάνω σε αυτά ένα δυνατό συναισθηματικό φινάλε. Μέσα σε όλα αυτά, ο Nikolaj Coster-Waldau είναι αυτός που ξεχωρίζει και θαμπώνει για άλλη μια φορά με τις ερμηνευτικές του ικανότητες. (5/10)
Cymbeline (Αναρχία)
Ο Κυμβελίνος είναι ο αρχηγός μιας συμμορίας μοτοσικλετιστών, εμπόρων ναρκωτικών, που βρίσκονται σε πόλεμο με μια διεφθαρμένη αστυνομία. Η παράνομη σχέση της κόρης του, της Ιμογένης, με ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του, τον Πόστουμο, θα πυροδοτήσει μια άνευ προηγουμένου τραγωδία. Άλλη μια μοντέρνα μεταφορά ενός έργου του William Shakespeare, του «Κυμβελίνου», που μοιάζει περισσότερο με ένα μεγάλο επεισόδιο της τηλεοπτικής σειράς Sons Of Anarchy με δόσεις σαιξπηρικών διαλόγων. Αποφασίζοντας να κρατήσει την αυθεντική γραφή αλλά και συνοχή του έργου, ο σκηνοθέτης Michael Almereyda μάταια προσπαθεί να δημιουργήσει ένα στιβαρό δράμα αντάξιο του πρωτότυπου υλικού. Μπορεί αυτό το εγχείρημα να πέτυχε πριν λίγα χρόνια στο Much Ado About Nothing του Joss Whedon, καθώς οι διάλογοι αλλά και το ίδιο το έργο του σπουδαίου συγγραφέα μεταφέρθηκαν σχεδόν αυτούσια στο σήμερα χωρίς να χάνουν τον δυναμισμό και την ουσία τους. Το Cymbeline όμως είναι ένα τρανό παράδειγμα για το πως όλα τα έργα του Shakespeare δεν μπορούν να χρίζουν της ίδιας αντιμετώπισης. (4/10)
La Rançon De La Gloire (The Price Of Fame / Το Τίμημα Της Δόξας)
Στα τέλη της δεκαετίας του ’70, στη μικρή Ελβετική πόλη Vevey.ο 40χρονος Eddy, που μόλις έχει αποφυλακιστεί, με το φίλο του τον Osman βρίσκονται στα όρια της φτώχιας. Τότε είναι που ανακοινώνεται ο θάνατος του Charlie Chaplin κι αποκαλύπτεται η αμύθητη περιουσία του. Ο Eddy αρχίζει να ονειρεύεται κι έχει μια τρελή ιδέα: αν έκλεβε το πτώμα και ζήταγε λύτρα; Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, ο σκηνοθέτης του αρκετά δυνατού Des Hommes Et Des Dieux (Ενώπιων Θεών Και Ανθρώπων), Xavier Beauvois, καταπιάνεται αυτή την φορά με κάτι πιο ανάλαφρο, αλλά άνευρο και βαρετό. Αν και προσπαθεί να μεταφέρει το κλίμα και την τσαχπινιά των ταινιών του Chaplin αλλά και το ταμπεραμέντο του ταλαντούχου αυτού Άγγλου ηθοποιού στους πρωταγωνιστές του, δεν καταφέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, δημιουργώντας κάτι το φλύαρο. χωρίς την μαγεία και τις κωμικές καταστάσεις που έκαναν τις ταινίες του Chaplin τόσο αγαπημένες στο κοινό. (4/10)
Tracers (Η Συμμορία Του Παρκούρ)
Ο Cam είναι ένας νεαρός που εργάζεται ως μεταφορέας πακέτων με ποδήλατο στη Νέα Υόρκη, ενώ χρωστά χρήματα στη Κινέζικη μαφία. Μια γνωριμία με μια κοπέλα θα τον οδηγήσει στον κόσμο του parkour, αλλά ταυτόχρονα και σε κάτι πιο μπλεγμένο… Νεανική περιπέτεια δράσης, προβλέψιμη πριν καν μπεις στην αίθουσα, με το καλό, τίμιο και ηθικό παλικάρι, την μυστηριώδη κοπέλα, την αποδοχή σε μια ομάδα και το κόλπο που στραβώνει.Παρόλα αυτά παραδίδει αυτά που υπόσχεται καθώς διαθέτει ορισμένες δυνατές σκηνές δράσης είτε με parkour, είτε με ποδήλατο. Η σκηνοθεσία του Daniel Benmayor έχει καλές στιγμές, χωρίς να αποφεύγει τη μάστιγα της κουνημένες κάμερας ανά σημεία, ούτε και τα αναμενόμενα slow motion. Πρωταγωνιστεί ο Taylor Lautner σε ένα ρόλο που του ταιριάζει, ενώ δίπλα του είναι η Ελληνικής καταγωγής Καναδέζα Marie Avgeropoulos. (4/10)
Jiao You (Stray Dogs / Αδέσποτα Σκυλιά)
Μια μοναχική γυναίκα και ένας αλκοολικός άντρας με δυο παιδιά, τα οποία συντηρεί με μεγάλη δυσκολία, συναντιούνται στη σύγχρονη Ταϊπέι. Το αυστηρά σινεφίλ-φεστιβαλικό σινεμά του auteur Ming-liang Tsai είναι και εδώ παρόν στην, φημολογούμενη, τελευταία ταινία της καριέρας του. Αργός ρυθμός, ελάχιστοι διάλογοι, στημένα πλάνα, απουσία μουσικής. Συγκλονιστική η (τριπλή) σκηνή του ανθρώπου-πινακίδα, θα δοκιμάσει την υπομονή σου η τελική σκηνή (στην ουσία η αφίσα της ταινίας) που κρατάει περίπου 30 λεπτά με μία μόνο αλλαγή πλάνου. Όσοι έχετε αγαπήσει προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη σπεύσατε, οι υπόλοιποι ούτε απ’ έξω… (3/10)
Παραμονεύοντας (Lurk)
H Ann μαζί με τον πλούσιο γιατρό σύζυγό της Andrew μένουν στην βίλα τους, η οποία βρίσκεται στην μέση του πουθενά. Ένα βράδυ, όταν ο σύζυγος της απουσιάζει στη δουλειά και είναι μόνη, κάποιος άγνωστος εισβάλλει στο σπίτι τους και ο εφιάλτης ξεκινά. Ο Βασίλης Κατσίκης προσπαθεί να κάνει μια ταινία τρόμου με έντονες επιρροές από ταινίες του Roman Polanksi και του Alfred Hitchcock. Το αποτέλεσμα όμως είναι ένα αποτρόπαιο υβριδικό παραπέτασμα που φλερτάρει με την camp υπερβολή και παρωδία ενώ καταλήγει να προκαλεί περισσότερο γέλιο παρά τρόμο ή έστω αγωνία. Γυρισμένο στην Ελλάδα του σήμερα, αλλά με αγγλικούς διαλόγους (μάλλον ελπίζοντας και σε κάποια πορεία κι εκτός συνόρων) το Lurk είναι μια χαμένη ευκαιρία για να αποδείξει ο Κατσίκης ότι ακόμα και στην Ελλάδα μπορούν να γυρίζονται καλές ταινίες τρόμου. Οι καλές προθέσεις μπορεί να υπήρχαν, όμως το αποτέλεσμα τις αδίκει. (1/10)
Qui Vive (Σε Επιφυλακή)
Ο Chérif είναι ένας τριαντάρης φύλακας σε εμπορικό κέντρο που διαβάζει για να γίνει νοσοκόμος. Θέλοντας να αφήσει το παρελθόν πίσω, βρίσκεται πάντα σε επιφυλακή, αλλά αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα κληθεί να πάρει ορισμένες δύσκολες αποφάσεις. Πρώτη σκηνοθετική απόπειρα της Marianne Tardieu που έχει την τύχη να διαθέτει τον Reda Kateb (Un Prophete, Zero Dark Thirty και πρόσφατα Loin Des Hommes) στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την Adèle Exarchopoulos σε δεύτερο ρόλο.
Συντάκτες: Δημήτρης Βαρελάς, Χρήστος Μπακατσέλος
