Dimitris VarelasAmy (Amy: Το Κορίτσι Πίσω Από το Όνομα)
Η Amy Winehouse δεν ήταν ξεχωριστή απλά και μόνο επειδή κατάφερνε με τη μοναδική της φωνή και τους μεθυστικούς τις στίχους να μαγνητίζει τα πλήθη, αλλά επειδή η larger than life, πλην φοβερά βασανισμένη, ψυχή της δε μπορούσε με τίποτε να προσαρμοστεί και να χωρέσει σε νόρμες και κανονικότητες. Και όλο αυτό δεν προσπάθησε στιγμή να το κρύψει, ούτε και να το εκλογικεύσει. Φέτος το καλοκαίρι το αστέρι της Amy λάμπει και πάλι, αυτή τη φορά χάρη στο αφοπλιστικά ειλικρινές πορτρέτο της, μέσα από το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ Amy. Ένα από τα πιο συγκλονιστικά ντοκιμαντέρ που θα δείτε φέτος, για μια σπουδαία φωνή που σώπασε τόσο γρήγορα, τόσο άδοξα. Γεμάτο από ερασιτεχνικά βίντεο από τις περιοδείες της, αλλά και από την προσωπική τη ζωή, παρακολουθούμε το πως μια χαρισματική κοπέλα με μια χρυσή φωνή έγινε είδωλο τόσο ξαφνικά. Και ο σκηνοθέτης Asif Kapadia αποδομεί με αριστοτεχνικό τρόπο το είδωλο αυτό, δείχνοντας ένα πιο ενδιαφέρον, πιο πολύπλοκο χαρακτήρα, από ότι περιμέναμε. Ένα κορίτσι που φαίνεται να μην συμβιβάζεται με τίποτα, ένα κορίτσι δυναμικό και ταλαντούχο, αλλά και ένα κορίτσι που το μόνο που ζητούσε ήταν αγάπη και στοργή, τόσο από τους φίλους της αλλά και την οικογένειά της. Πλαισιωμένο από ένα εκπληκτικό soundtrack και γεμάτο από καταθέσεις των γονιών της, φίλων αλλά και συναδέλφων της, καθώς βλέπουμε το χαμόγελο να σβήνει σιγά-σιγά από το πρόσωπό της, καθώς προχωρά η ταινία, γνωρίζουμε την Amy Winehouse ως άνθρωπο κι όχι ως άλλη μια καρικατούρα την οποία προσπαθούσαν να πλασάρουν τα media, αλλά και την ανικανότητα εκείνων γύρω της να την βοηθήσουν να αποφύγει την κατάληξη που όλοι γνωρίζουμε πως είχε. (8/10)
– Πόσο διάσημη πιστεύετε ότι θα γίνετε;
– Δεν ξέρω. Δεν πιστεύω ότι θα γίνω καθόλου διάσημη. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να το διαχειριστώ, νομίζω θα τρελαινόμουν. Θα τρελαινόμουν!
The Little Death (Μαζί Σου Κι Ας Πεθάνω)
Κάπου σε έναν δρόμο στα προάστεια του Sydney κατοικούν 5 φαινομενικά φυσιολογικά ζευγάρια, που θα αποφασίσουν να εκπληρώσουν διαφορετικές σεξουαλικές φαντασιώσεις και να προσπαθήσουν να εξερευνήσουν τα όρια ορισμένων taboo. Ο Josh Lawson γράφει και σκηνοθετεί για πρώτη φορά και το The Little Death είναι μια ιδιαίτερη μαύρη κωμωδία που κυκλοφόρησε σε φεστιβάλ, κατακτώντας μάλιστα και το Βραβείο Κοινού στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ταινία λειτουργεί με περίπου σπονδυλωτή ροή, ενώ συνολικά βγάζει ένα κάπως hit-n-miss αποτέλεσμα, καθώς κάποια κομμάτια λειτουργούν περισσότερο από άλλα. Αναζωογονητική σίγουρα ματιά στις σεξουαλικές φαντασιώσεις, τα φετίχ και το πώς ορισμένοι άνθρωποι κρύβουν ή αποφασίζουν να τα μοιραστούν με το σύντροφό τους, αλλά και τις συνέπειες που μπορούν να προέλθουν από αυτό… Ορισμένα σημεία ενδέχεται να ξενίσουν μερίδα θεατών, αλλά το καλύτερο έρχεται στο φινάλε, καθώς τα τελευταία 20 λεπτά είναι τα καλύτερα της ταινίας. (5/10)
Dark Places (Σκοτεινός Τόπος)
Όταν η Libby Day ήταν 7 ετών είδα σχεδόν ολόκληρη την οικογένεια της να δολοφονείται και τον μοναδικό αδελφό της να πηγαίνει στη φυλακή ως βασικός ύποπτος. 25 χρόνια μετά μια ομάδα ερευνητών άλυτων μυστηρίων την προσεγγίζουν με σκοπό να ανακαλύψουν αν υπάρχει κάτι άλλο πέρα από όσα είχαν παρουσιαστεί τότε και το παιχνίδι ξεκινά… Το Dark Places βασίζεται σε βιβλίο της Gillian Flynn (που πέρυσι έγινε παγκοσμίως γνωστή όταν ο David Fincher μετέφερε το Gone Girl στη μεγάλη οθόνη). Εδώ όμως όχι μόνο το υλικό είναι πιο αδύναμο κι αδιάφορο, αλλά και ο Gilles Paquet-Brenner δεν καταφέρνει να το ανυψώσει με την σκηνοθεσία του. Ναι μεν υπάρχει μια ελαφριά ένταση και αγωνία σε μια ταινία που ισορροπεί μεταξύ δράματος και thriller μυστηρίου, το whodunit σε κρατάει στο πρώτο μισό της της, καθώς και συμπαθητικές ερμηνείες από ένα πολυπρόσωπο cast (Charlize Theron, Nicholas Hoult, Corey Stoll, Tye Sheridan, Chloë Grace Moretz), αλλά συμπερασματικά οι χαρακτήρες είναι ρηχοί, κάποιες επιμέρους ιστορίες δεν οδηγούν πουθενά και η ροή της ιστορίας είναι ανά στιγμές προβληματική. (5/10)
Magic Mike XXL
Το Magic Mike XXL ξαναβρίσκει τον Mike τρία χρόνια αφότου εγκατέλειψε την καριέρα του στρίπερ, ενώ βρίσκονταν στο απόγειο της. Μόνο που αυτή τη φορά, οι υπόλοιποι «Βασιλιάδες» έχουν αποφασίσει ότι έχει έρθει η ώρα να εγκαταλείψουν και εκείνοι την ενεργό δράση, αλλά με στυλ: κάνοντας μια τελευταία παράσταση στο Myrtle Beach με επικεφαλής τον θρυλικό Magic Mike! Στον δρόμο για την τελευταία τους αυλαία, μεταξύ Jacksonville και Savanna, μεταξύ νέων φίλων και παλιών γνώριμων, ο Mike και η υπόλοιπη παρέα θα μάθουν μερικές νέες φιγούρες αλλά και καινούργιους τρόπους για να απαλλαγούν από το παρελθόν. H συνέχεια του Magic Mike αφήνει στην άκρη το όποιο δράμα, και τις όποιες φιλοσοφίες για ζωή που προσπαθούσε να έχει η πρώτη ταινία του Steven Soderbergh και το γυρίζει στην πλήρη, χωρίς ενοχές, διασκέδαση. Ο σκηνοθέτης Gregory Jacobs από την αρχή φαίνεται να μην παίρνει τον εαυτό του τόσο σοβαρά, δεν ασχολείται καθόλου με τους χαρακτήρες του (και γιατί άλλωστε), το σενάριο είναι απλοϊκό, χωρίς να ποντάρει στην ιστορία, αλλά ούτε στις ερμηνείες. Αντ’ αυτών το ρίχνει στον χορό, στην σάρκα και στον αισθησιασμό. Και καλά κάνει εδώ που τα λέμε, αν αναλογιστεί κανείς ότι ίσως αυτό χρειαζόμαστε στις δύσκολες μέρες που περνάμε – λίγη απενοχοποιήμενη, χωρίς όρια, διασκέδαση. (5/10)
Συντάκτες: Δημήτρης Βαρελάς, Χρήστος Μπακατσέλος
