Η τέχνη του στιγματισμού και άλλες ματσό-ξεφτιλισμένες ιστορίες

Σήμερα είναι 1η Δεκέμβρη. Όλοι και όλες θυμούνται τον HIV και το AIDS και αναφέρονται στην ημέρα, έστω και εθιμοτυπικά. Τα κανάλια βάζουν το κόκκινο κορδελάκι δίπλα στα λογότυπά τους, οι διάφορες εκπομπές γεμίζουν με ρεπορτάζ (συνήθως δακρύβρεχτα και όσο μπορούν συγκινητικά) και ο ημερήσιος τύπος αναφέρει κάτι για τον HIV στη πρώτη του σελίδα. Με τα περισσότερα δημοσιεύματα προσωπικά διαφωνώ, γιατί συνήθως τα βρίσκω στερεοτυπικά από τη ματιά που παρουσιάζονται. Φέτος όμως υπήρξε κάτι που έσπασε το κοντέρ της ανοησίας και της ξεφτίλας.

Η εφημερίδα Sport Day έβαλε ένα red ribbon δίπλα στο λογότυπό της και από κάτω έγραφε κάτι για το AIDS. Κοιτάω καλύτερα και μένω άφωνος.

Προσπαθώντας να κατηγορήσει μια ομάδα, την παρουσιάζει σαν να “δείχνει να έχει AIDS: αδύναμο ανοσοποιητικό μέσα και έξω από το γήπεδο”.

Όπα παιδιά, πάμε πάλι!

Πόσο ανόητος μπορεί να είσαι για να παρουσιάζεις τέτοιο εξώφυλλο γενικά, πόσο δε μάλλον την 1η Δεκέμβρη; Και αναρωτιέμαι τόσα ζευγάρια μάτια που το είδαν πριν δημοσιευτεί, από αρθρογράφους μέχρι τον εκδότη σκέφτηκαν “α ένα ωραίο εξώφυλλο”;

Πόσο στο κόσμο σας είστε γαμώ το κερατάκι μου;

Εκεί έξω, ξέρεις, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν με τον HIV. Αλλά ζουν και με το στίγμα του HIV. Το στίγμα που δημιουργούν, καλλιεργούν και συντηρούν ηλίθιοι και ανενημέρωτοι άνθρωποι...

Ο HIV δεν είναι βία.

Το AIDS δεν είναι τιμωρία.

Δεν είναι μάστιγα.

Δεν είναι συμφορά.

Δεν είναι υγειονομική βόμβα.

Τα οροθετικά άτομα δε σας παρέχουμε τις ζωές μας, τις ταυτότητές μας, τις σχέσεις μας και τις οικογένειές μας για να πουλήσετε εσείς.

Και στην εν λόγω εφημερίδα, αμφιβάλω αν μπορούν να το καταλάβουν, αφού η έννοια στιγματισμού ολόκληρης κοινότητας ανθρώπων, παίζει να είναι και εντελώς άγνωστη.

Η αρχισυνταξία και η διεύθυνση της εφημερίδας χρωστάει τουλάχιστον μια συγνώμη σε κάθε οροθετικό άτομο, σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη και πολίτισσα, σε κάθε ανθρωπιστή και ανθρωπίστρια αυτής της χώρας.

Τέλης Ράπτης