Η ομάδα Fem Tettix, μετά τη νίκη της στο Bob Theatre Festival 2019, παρουσιάζει την ολοκληρωμένη εκδοχή του έργου “Αφρική, ή Πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας” στον Κάτω Χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. H Αγγελική Γρηγοροπούλου αναλαμβάνει τον δύσκολο ρόλο να μας πει περισσότερα.
Μίλα μας λίγο για την παράσταση.
Το Νοέμβριο του ’18 ξεκινήσαμε με την Ίριδα Κατσούλα και την Κατερίνα Αγγελίτσα να γράφουμε το έργο “Αφρική ή πώς να φυτέψετε τον νεκρό αδελφό σας”. Το πρώτο test drive έγινε στο Bob Theater Festival όπου και πήραμε την πρώτη θέση παρουσιάζοντας ένα δεκαπεντάλεπτο της δουλειάς μας. Τώρα στην ομάδα έχει προστεθεί κι ο Βασίλης Ψυλλάς και πλέον το έργο μας θα παρουσιαστεί ολοκληρωμένο στον Κάτω χώρο του Θεάτρου του Νέου Κόσμου. Πρόκειται για μια μεταφυσική κωμωδία, όπως μας αρέσει να το αποκαλούμε. Διαδραματίζεται στη σύγχρονη Θήβα, την γενέτειρα του ταλαίπωρου Οίκου των Λαβδακιδών όπου μια σύγχρονη Αντιγόνη και μια σύγχρονη Ισμήνη σμίγουν ξανά μετά από χρόνια με αφορμή το θάνατο του αδερφού τους… Ορέστη. Ο αυστηρός πατέρας τους, ο Αγαμέμνων, επιθυμεί να κάνει μια μεγαλοπρεπή χριστιανική κηδεία στο γιο του για να “εξαγνιστεί” ο γιος από τις “αμαρτίες” του αλλά και για να εξιλεωθεί ο ίδιος για τη σκληρή συμπεριφορά του απέναντί του. Μόνο που ο Ορέστης είχε μια τελευταία επιθυμία: Να φυτευτεί και να γίνει ένα περήφανο μπαομπάμπ στους πρόποδες του Κιλιμάντζαρο. Η Αντιγόνη, γνωρίζοντας την επιθυμία αυτή έρχεται να εμποδίσει την κηδεία και θα κάνει τα πάντα για να εκπληρώσει την επιθυμία του αδερφού της. Εκτός από τις δύο ηρωίδες βλέπουμε και την μυστηριώδη νοσοκόμα του μπαμπά, την Οιονέλλα Κούκου καθώς κι έναν αστυνομικό από το παρελθόν, το Σάββα…
Ποια είναι η σκηνοθετική σας προσέγγιση;
Το έργο μας ακροβατεί μεταξύ τριών επιπέδων: του παρελθόντος, που έχει να κάνει με τις όποιες αναλογίες ή δυσαναλογίες με την αρχαία ελληνική τραγωδία, του παρόντος, της σύγχρονης, δηλαδή, ελληνικής πραγματικότητας κι ενός τρίτου επιπέδου, πιο μεταφυσικού, που έχει να κάνει με το θάνατο. Οπότε και η σκηνοθεσία “τριχοτομείται” κάπως, προσπαθώντας παρ΄όλα αυτά να δέσει μεταξύ τους αυτά τα φαινομενικά διαφορετικά στυλιστικά επίπεδα. Κοινός άξονας είναι το χιούμορ, ούτως ώστε ακόμα κι ένας θεατής που δεν έχει ιδέα για το ποια ήταν η “Αντιγόνη” ή ο “Αγαμέμνων” ή ο “Ορέστης” να δει μια νέα ιστορία με αρχή, μέση και τέλος, να γελάσει, να ψάξει, να προβληματιστεί και γενικώς να πάρει κάτι φεύγοντας από την παράστασή μας.
Πώς σχετίζεται με την ελληνική πραγματικότητα;
Όπως προανέφερα, το έργο διαδραματίζεται σε μια ελληνική επαρχιακή πόλη του σήμερα. Οπότε θα δεις μέσα μεγάλο μέρος της ελληνικής ”παράνοιας”. Παράδειγμα, ο πατέρας, ο στρατηγός Αγαμέμνων, ο λάτρης του αρχαίου ελληνικού πνεύματος και του.. Χριστού. Νομίζω είναι η πιο κλασική αντίφαση του σύγχρονου Έλληνα. Εμείς επιλέξαμε να μη δείξουμε τη φυσική παρουσία αυτού του πατέρα, αλλά τον αντίκτυπο της συμπεριφοράς του στις κόρες του και στον ομοφυλόφιλο γιο του. Θα δεις συμπλέγματα και ταμπού που έχουν δημιουργήσει γονείς στα παιδιά και την αδυναμία των παιδιών να απογαλακτιστούν από τους γονείς.
Πώς αντιλαμβάνεσαι τον όρο διαφορετικότητα;
Για μένα ο όρος αυτός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον όρο “μοναδικότητα”, άρα ομορφιά. Κάθε τι “διαφορετικό” με γοητεύει, το θαυμάζω και κάπως το “ερωτεύομαι”. Έκανα μεγάλη απόσταση για να το καταφέρω αυτό, καθώς μεγάλωσα σε ένα νησί με ελάχιστα ερεθίσματα και κάθε τι διαφορετικό είχε αμιγώς αρνητική χροιά. Το θέατρο με βοήθησε πολύ σε αυτή την κατάκτηση. Η ενσυναίσθηση, το να μπαίνεις στη θέση του άλλου, να τον κατανοείς σου ανοίγει νέους κόσμους.
Εσύ γιατί αισθάνεσαι διαφορετική;
Δεν ξέρω, ίσως επειδή κάθε μέρα ξυπνάω λίγο πιο διαφορετική από την προηγούμενη.
Θεωρείς ότι η τέχνη μπορεί να συμβάλλει στην καταπολέμηση των κοινωνικών
στερεοτύπων; Αν ναι, με ποιον τρόπο μπορεί να γίνει;
Θεωρώ ότι η τέχνη, μεταξύ άλλων, οφείλει να συμβάλλει στην καταπολέμηση των κοινωνικών στερεοτύπων. Και το κάνει σε ένα βαθμό, από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Το θέμα είναι αν η εκάστοτε κοινωνία είναι ανοιχτή στο να λάβει το μήνυμα. Η τέχνη μπορεί να εκπαιδεύσει, να εξοικειώσει, να συγκινήσει και να μετακινήσει, έμμεσα ή άμεσα, αργά ίσως, αλλά σταθερά.
Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να στείλεις στη ΛΟΑΤ+ κοινότητα;
Συσπείρωση, υπομονή, επιμονή, αγάπη και keep fighting!
iNFO
Θέατρο του Νέου Κόσμου, Αντισθένους 7 και Θαρύπου, Ν. Κόσμος
