«Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μια διάκριση “βιολογικού” και “κοινωνικού” φύλου, η οποία προωθείται από διάφορα κέντρα.»
του Θεοδόση Γκελτή
Αυτή η ακραιφνώς ακδροδεξιά διαπίστωση δε βρίσκεται σε παραθρησκευτικό φυλλάδιο, δεν ακούστηκε σε ομιλία του Βελόπουλου, δεν ειπώθηκε σε καφενείο ορεινού χωριού από μπαϊλτσισμένο με την «πολιτική ορθότητα» συνταξιούχο φιλόλογο.
Όχι, η φράση αυτή είναι εντοιχισμένη σε άρθρο του Μιχάλη Στούκα, μαθηματικού και επαγγελματία κατασκευαστή σταυρολέξων, στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα».
Ο αρθρογράφος στην πρώτη παράγραφο μας λέει ποια είναι η δύναμη που τον κίνησε να γράψει το άρθρο (το προηγούμενο άρθρο, λέει, περί συμπεριληπτικής γλώσσα «είχε τεράστια απήχηση και σχεδόν 340 σχόλια»). Στην τελευταία παράγραφο αποκαλύπτει και τις πηγές του, που περιορίζονται το λεξικό της νεοελληνικής λογοτεχνίας του Πατάκη (2007)!
Πάντως, μη με παρεξηγείτε. Δε θέλω να κάνω ακαδημαϊκή ή λογοτεχνική κριτική στο άρθρο του, αλλά απλώς πολιτική.
Πώς χώρεσε σε αυτή την επιδερμική ανάγνωση των gender studies το ότι η διάκριση «βιολογικού» και «κοινωνικού φύλου» προωθείται από διάφορα κέντρα; Και ποια είναι αυτά τα κέντρα, βρε παιδιά; Λίγη συνωμοσιολογία, λίγη άγνοια, λίγη θωπεία του ακροδεξιού κοινού, μερικές αναφορές από Wikipedia, ένα σκονισμένο βιβλίο και έτοιμο το άρθρο!
Και διαβάζουμε και το έτερο διαμαντάκι: «Men’s studies: η προσπάθεια δαιμονοποίησης της αρρενωπότητας». Η φράση αυτή συμπυκνωμένη και τιθέμενη στην αρχή του άρθρου, εν είδει, υπότιτλου δεν συνδέεται με το υπόλοιπο άρθρο. Είναι λες και πρέπει να μπει εκεί, να πέσει το μάτι του αναγνώστη, να δημιουργήσει μια λάθος εντύπωση, να τροφοδοτήσει την άγνοια και τον φόβο.
Εύκολα θα σκεφτεί κανείς πως ίσως πρόκειται για 2 συγγραφείς. Έναν που έγραψε το κυρίως κείμενο που είναι μια απλουστευμένη περίληψη των σπουδών φύλου και έναν που σφήνωσε τις δυο αυτές αναφορές. Ή τον ίδιον άνθρωπο που πατάει σε δυο διαφορετικές βάρκες.
Άγνοια ή δόλος αδιάφορο. Στη συνωμοσιολογία «περί κέντρων που προωθούν τα ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας» απαιτούνται καθαρές απαντήσεις. Στην επίθεση στο φεμινισμό που τάχα στήνει στη γωνία τον άνδρα απαιτούνται επίσης καθαρές απαντήσεις.
Τίποτα αναπάντητο, τίποτα δε θα περνάει έτσι. Ο αρθρογράφος πρέπει είτε να ανακαλέσει είτε να τεκμηριώσει τα περί κέντρων και δαιμονοποίησης της ανδρικής ταυτότητας.
