Με το κλείσιμο των σχολείων, τις μειωμένες υπηρεσίες των ΛΟΑΤΚΙ κέντρων της κοινότητας και την έλλειψη βοήθειας που μπορεί να προσφέρει η οικογένεια, αυτά τα νεαρά άτομα στην Αμερική (σ.σ κι όχι μόνο) είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.
Το να βρει ένα ασφαλές μέρος για να ζήσει δεν είναι εύκολο για τον Nez Marquez, 23 ετών, ο οποίος είναι άστεγος εδώ και πέντε χρόνια. Γεννήθηκε στο Μεξικό και μεγάλωσε στη Νέα Υόρκη. Όπως αναφέρει, εγκατέλειψε το σπίτι του στα 18, επειδή η οικογένειά του δεν αποδέχτηκε την ταυτότητα φύλου του και τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.
Ο Marquez μένει στο «Sylvia’s Place» , ένα καταφύγιο έκτακτης ανάγκης για ΛΟΑΤΚΙ νεαρά ενήλικα άτομα, στο υπόγειο μίας εκκλησίας του Μανχάταν. Δήλωσε ότι τα καταφύγια που εξυπηρετούν ειδικά ΛΟΑΤΚΙ άτομα είναι πιο ασφαλή για εκείνον, καθώς έχει υποστεί ομοφοβικές επιθέσεις σε καταφύγια «γενικού πληθυσμού» . Πλέον, πέρα απ’ τη βία κατά των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων και τους εγγενείς κινδύνους της ζωής στο δρόμο, ο Marquez έχει κι έναν άλλο φόβο: τον κορονοϊό και τις επιπτώσεις του.
«Ανησυχούσα για το πού θα μείνω», ανέφερε στη συνέντευξη. «Αν πάψει να λειτουργεί το καταφύγιο που μένω, δε θα υπάρχουν επιλογές» .
Όχι μόνο ανησυχεί σχετικά με το «ν’ αναγκαστεί να μείνει σ’ ένα ομοφοβικό περιβάλλον» , αλλά, επίσης, έχει ένα εκ γενετής πρόβλημα στα πνευμόνια, βάζοντάς τον σ’ ένα υψηλότερο ρίσκο, μ’ αρνητικά αποτελέσματα αν κολλήσει και έχει τον κορονοϊό.
Τα νέα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, όπως ο Marquez, αποτελούν ένα δυσανάλογο αριθμό άστεγων νεαρών ατόμων, κι αυτή η ευαίσθητη πληθυσμιακή ομάδα αντιμετωπίζει εξαιρετικές δυσκολίες εν μέσω αυτής της παγκόσμιας υγειονομικής κρίσης. Με το κλείσιμο των σχολείων και των προγραμμάτων για τη νεολαία σ’ ολόκληρη την χώρα, τη μείωση των ωρών λειτουργίας στα ΛΟΑΤΚΙ κέντρα της κοινότητας και, πολλά εξ αυτών, έχοντας οικογένειες που δεν ενδιαφέρονται, αυτά τα νεαρά άτομα, αλλά κι οι φορείς που τα εξυπηρετούν αναγκάζονται να βρουν νέους τρόπους να λάβουν και, αντίστοιχα, να παρέχουν στήριξη.
Αύξηση των αναγκών – μείωση των υπηρεσιών
Τα ΛΟΑΤΚΙ ενήλικα άτομα αντιπροσωπεύουν περίπου το 4,5% του πληθυσμού των Ηνωμένων Πολιτειών, όμως πρόσφατες έρευνες βρήκαν ότι 20 – 40% των άστεγων νέων αναγνωρίζονται ως ΛΟΑΤΚΙ, κι ιδιαίτερα στις ηλικίες 18 με 25 έχουν 2,2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο να μείνουν άστεγα, σε αντίθεση με τα μη-ΛΟΑΤΚΙ συνομήλικά τους άτομα, σύμφωνα με μία νέα έρευνα απ’ το Williams Institute στη Νομική του UNCLA. Πολλ@/ές/οί απ’ τη νεολαία LGBTQ που είναι άστεγ@ βασίζονται στα περίπου 260 ΛΟΑΤΚΙ κέντρα της κοινότητας που βρίσκονται σ’ όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες για τις ζωτικές τους ανάγκες και την γενικότερη ευημερία. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ωστόσο, πολλά απ’ αυτά τα κέντρα μειώνουν τις ώρες και τις υπηρεσίες τους ή κλείνουν εντελώς τις πόρτες τους, ώστε να προστατέψουν το προσωπικό, αλλά και τα ωφελούμενα άτομα.
Το ΛΟΑΤΚΙ κέντρο της κοινότητας στην πόλη της Νέας Υόρκης, εν μέσω της πανδημίας του κορονοϊού, έκλεισε στο Μανχάταν κι ανέστειλε τις πρόσωπο με πρόσωπο λειτουργίες επ’ αόριστον στις 13 Μαρτίου. Παρέχει ορισμένες υπηρεσίες εξ αποστάσεως, όπως τις ατομικές συμβουλευτικές συνεδρίες και τα κοινωνικά προγράμματα για τη νεολαία. Παρομοίως, το κέντρο στο Λος Άντζελες ακύρωσε όλες τις μη αναγκαίες συναντήσεις και περιόρισε τα προγράμματα νεολαίας, ώστε να συνεχιστεί η παροχή γεύματος κι η υποστήριξη σε κρίσιμες ανάγκες, διατηρώντας το κέντρο στέγασης ανοιχτό.
Το κέντρο Ruth Ellis του Ντιτρόιτ, το οποίο περιλαμβάνει σίτιση, μία κλινική για την υγεία κι ένα διανυκτερεύον καταφύγιο, επίσης, μείωσε μερικές απ’ τις υπηρεσίες του. Πριν απ’ την κρίση του κορονοϊού, το κέντρο προσέφερε ζεστά γεύματα και ντους καθημερινά και επαγγελματική κατάρτιση δεξιοτήτων τρεις φορές την εβδομάδα. Πλέον, είναι ανοιχτό μόνο για τη διανομή τροφίμων από το ίδιο το κέντρο. Τα μέλη του προσωπικού εξακολουθούν να διοργανώνουν τηλεοπτικές συναντήσεις για τη συμπεριφορική υγεία και την πρωτοβάθμια περίθαλψη.
«Η ανάγκη για υπηρεσίες αυξάνεται κι η διαθεσιμότητα των υπηρεσιών μειώνεται»
αναφέρει η Kate Barnhart, εκτελεστική διευθύντρια του NewAlternatives, μη κερδοσκοπικό κέντρο στη Νέα Υόρκη για την άστεγη ΛΟΑΤΚΙ νεολαία.
Η Barnhart είπε ότι η πανδημία έχει περιπλέξει κι άλλο την ήδη άστατη πρόσβαση των ασθενών της στην περίθαλψη, συγκεκριμένα σχετικά με τις ανάγκες της υγείας τους.
“Οι πελάτες μας βασίζονται στις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις για να τους παρέχουν ιατρική φροντίδα, και πολλά από αυτά τα μέρη έχουν κλείσει,” είπε, λέγοντας ότι πρόσφατα τα ψυχιατρικά φάρμακα μιας ασθενής της τελείωσαν και όλα τα σημεία ιατρικής παροχής της ήταν κλειστά λόγω της κρίσης.
Η Barnhart είπε ότι το ένα τρίτο των ασθενών της ζει με HIV, και φοβάται τι θα συμβεί εάν δεν έχουν την ικανότητα να λαμβάνουν την καθημερινή τους φαρμακευτική αγωγή.
Για την ΛΟΑΤΚΙ νεολαία και για τους νέους/νέες που μπορούν να βρουν κρεβάτια σε ένα από τα λίγα ολονύχτια κέντρα αστέγων σε όλη τη χώρα που παρέχονται σε αυτούς, υπάρχουν διαφορετικού είδους προκλήσεις και κίνδυνοι.
Ο Brad Schlaikowsky, συνιδρυτής της Courage MKE, μια οργάνωση στο Μιλγουόκι, η οποία λειτουργεί ένα σπίτι για την ΛΟΑΤΚΙ νεολαία, είπε ότι σαπούνι, αντισηπτικό και άλλα προϊόντα υγιεινής – πολλά από τα οποία είναι ζωτικής σημασίας για την πρόληψη από την συστολή του κορονοϊού – ήταν δύσκολο να έρθουν για τους ανθρώπους που κατοικούν χωρίς ασφάλεια. Εξαιτίας της μεταδοτικής φύσης του ιού, η οργάνωση του δεν δέχεται δωρεές φαγητού και ρουχισμού.
“Αυτό είναι ένα τεράστιο κόστος στον προϋπολογισμό, και πλήττει σοβαρά όλους αυτήν τη στιγμή,” είπε ο Schlaikowsky.
“Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουν οι άνθρωποι οποιαδήποτε οργάνωση, είναι μέσω χρηματικής στήριξης.”
Το Κέντρο για τον Έλεγχο και την Πρόληψη Ασθενειών προτείνει μια μείωση έξι μέτρων της φυσικής απόστασης από τους άλλους ώστε να μειωθεί η πιθανότητα να κολλήσουν τον ιό. Το Κέντρο έχει εκδώσει ενδιάμεσες κατευθυντήριες γραμμές για τα χιλιάδες κέντρα αστέγων της χώρας, σε περίπτωση που κάποιο άτομο αρρωστήσει, συμπεριλαμβανομένου και του περιορισμού συμπτωματικών ασθενών σε ατομικά δωμάτια, ή τη μετακίνηση τους αν είναι εφικτό σε εναλλακτικές εγκαταστάσεις. Ωστόσο, σε πολλά κέντρα, οι οδηγίες αυτές είναι μη εφαρμόσιμες.
“Δεν έχουμε ιδιωτικό δωμάτιο,” είπε η Wendy Kaplan, διευθύντρια του Trinity Place Shelter, ένα καταφύγιο για την ΛΟΑΤΚΙ νεολαία στη Νέα Υόρκη. “Είναι μη ρεαλιστικό, εκτός πραγματικότητας και μας κάνει να νιώθουμε ότι η κυβέρνηση δεν είναι ικανή ή προετοιμασμένη να προστατεύσει κάποια από τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας.”
“Σοβαρή επίπτωση” στην ψυχική υγεία
Σε συνδυασμό με την φυσική ευεξία των ΛΟΑΤΚΙ αστέγων και νέων, υπάρχουν επίσης ανησυχίες για τις ξεχωριστές προκλήσεις στην ψυχική υγεία που ίσως αντιμετωπίσουν.
Το Trevor Project, μια εθνική μη κερδοσκοπική οργάνωση που εστιάζει στην ΛΟΑΤΚΙ νεολαία σε κρίση, κυκλοφόρησε οδηγίες υπογραμμίζοντας τις “σοβαρές προεκτάσεις” που η κρίση του COVID-19 θα μπορούσε να έχει στην ψυχική υγεία των λεσβιών, γκέι, αμφιφιλόφυλων, τρανς και κουήρ νέων ανθρώπων. Η οργάνωση ανέφερε τη φυσική απόσταση, την οικονομική πίεση και το αυξημένο άγχος ως τα πιο ανησυχητικά προβλήματα σχετικά με την πανδημία.
“Για πολλά ΛΟΑΤΚΙ νέα άτομα, το κύριο δίκτυο υποστήριξης που έχουν, βρίσκεται στα σχολεία τους, στα κλαμπς, στα κοινοτικά κέντρα, σε φυσικούς χώρους που πλέον δεν έχουν πρόσβαση.”
“Οι ΛΟΑΤΚΙ νέοι άνθρωποι…έχουν ήδη τον κίνδυνο των διακρίσεων και της απομόνωσης, το οποίο μπορεί να έχει αντίκτυπο στην ψυχική τους υγεία,” είπε ο Amit Paley, διευθυντής της οργάνωσης, σε μια συνέντευξη με το MSNBC. “Για πολλά ΛΟΑΤΚΙ νέα άτομα, το κύριο δίκτυο υποστήριξης που έχουν, βρίσκεται στα σχολεία τους, στα κλαμπς, σε κέντρα της κοινότητας, σε φυσικούς χώρους που πλέον δεν έχουν πρόσβαση…Το να μην μπορείς να συνδεθείς με κάποιες από αυτές τις πολύ σημαντικές θετικές επιρροές στη ζωή σου, μπορεί να αποβεί εξαιρετικά δύσκολο για την ΛΟΑΤΚΙ νεολαία αυτήν την στιγμή.”
Ο Paley είπε ότι το Trevor Project, το οποίο λειτουργεί μια εικοσιτετράωρη γραμμή υποστήριξης, είχε μια απότομη αύξηση στον αριθμό των ΛΟΑΤΚΙ νέων ατόμων που επικοινώνησαν.
“Είδαμε σχεδόν το διπλάσιο αριθμό νέων ατόμων να έρχονται σε επαφή μαζί μας, και ξέρουμε ότι αυτή η πανδημία έχει ένα αντίκτυπο, για το οποίο οι νέοι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι που να στραφούν για να βρουν υποστήριξη,” είπε.
“Το πιο σημαντικό είναι να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες, μόνοι, μόν@”
Τοπικές και εθνικές οργανώσεις που εξυπηρετούν τα ΛΟΑΤΚΙ άστεγα νέα άτομα, εργάζονται για να εγκλιματιστούν στη νέα κανονικότητα, αναπτύσσοντας καινοτόμες διόδους για να φιλοξενήσουν τις μεταβαλλόμενες και επεκτεινόμενες ανάγκες αυτού του ευάλωτου πληθυσμού.
Η Lilianna Angel Reyes, διευθύντρια της υπηρεσίας συμβουλευτικής του κέντρου Ruth Ellis, είπε ότι οι υπάλληλοι στην εγκατάσταση του Detroit “δεν περιμένουν οι άνθρωποι να βρουν λύση.”
Με τα σχολεία κλειστά, οι υπάλληλοι του υπνωτηρίου του κέντρου (Ruth’s House), έχουν αναπτύξει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους κατοίκους ηλικιών από 12 έως 17 ετών. Και στο κέντρο, το οποίο απευθύνεται τυπικά σε έφηβες/εφήβους και νέες/νέους ενήλικες ηλικιών από 13 έως 30 ετών, οι υπάλληλοι έχουν μετατρέψει το μεγάλο ανοιχτό χώρο σε μια αυτοσχέδια σχολική τάξη για τους κατοίκους του υπνωτηρίου.
Η Reyes δήλωσε ότι η δομή Ruth Ellis Center, είναι ένας ασφαλής χώρος που μπορεί να δημιουργηθεί οπουδήποτε, συμπεριλαμβανομένου του διαδικτύου, όπου η δομή αυτή έχει αυξήσει την παρουσία της. Οι υπάλληλοι προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες χρησιμοποιώντας βιντεοπλατφόρμες, όπως το κόψιμο του καπνίσματος για τρανς γυναίκες. Οι ωφελούμενες/νοι μπορούν να επικοινωνήσουν με υπαλλήλους μέσω του Facebook Messenger και του Snapchat. Η Reyes δήλωσε ότι η ανάγκη να ξεπεράσουν εμπόδια και η έλλειψη πόρων δεν είναι κάτι καινούργιο για τη ΛΟΑΤΚΙ νεολαία την οποία εξυπηρετεί η δομή Ruth Ellis, και ότι αυτό ίσως τελικά τους βοηθήσει να επιβιώσουν την πανδημία και τις συνέπειές της. «Τα περισσότερα άτομα από τη νεολαία μας έχουν μακροχρόνιες τραυματικές εμπειρίες και είναι εξαιρετικά δυνατά» , είπε.
O ξενώνας Trinity Place Shelter, ο οποίος φροντίζει ΛΟΑΤΚΙ άτομα της Νέας Υόρκης ηλικιών 18-24, συνήθως είναι ανοιχτός μόνο αργά το απόγευμα και όλο το βράδυ, αλλά εν μέσω της πανδημίας λειτουργεί όλο το 24ωρο. Οι παραπάνω ώρες προσφέρουν στους 10 κατοίκους του ένα μέρος για την απαραίτητη κοινωνική αποστασιοποίηση, 3 γεύματα την ημέρα και κάπου να πλύνουν τα χέρια τους. «Όσο λιγότερο βρίσκονται στο μετρό, και έξω που αλληλεπιδρούν με κόσμο, τόσο πιο ασφαλείς είναι» , είπε σε μια συνέντευξη η επικεφαλής του ξενώνα, Heidi Neumark. Η Neumark, η οποία είναι πάστορας στη Λουθηρανική Εκκλησία Trinity που στεγάζει τον ξενώνα, δήλωσε ότι αυτή τη στιγμή είναι «πολύ σημαντικό να προσφέρουμε παραπάνω επιβεβαίωση» . «Τα περισσότερα νέα άτομα βρίσκονται εδώ, επειδή τα έχουν διώξει οι οικογένειες τους και δεν έχουν την υποστήριξη και την παρηγοριά στις οποίες βασίζονται κάποια άτομα» , δήλωσε.
Ενώ τα σχολεία του Milwaukee, και τα περισσότερα προγράμματα νέων της πόλης έχουν σταματήσει, το Courage MKE έχει τριπλασιάσει τους υπαλλήλους του στον ξενώνα του Courage House, τον μοναδικό ξενώνα για τη ΛΟΑΤΚΙ νεολαία στο Wisconsin. Αυτή η αύξηση γίνεται για να είναι σίγουρο ότι τα ωφελούμενα άτομα του οργανισμού λαμβάνουν την έξτρα στήριξη που χρειάζονται εν μέσω της πανδημίας, κρατώντας παράλληλα τα επίπεδα εξάντλησης του προσωπικού χαμηλά, και το ηθικό υψηλό.
«Θα λειτουργούμε όλο το 24ωρο για τις επόμενες 30 μέρες και δε θα είναι εύκολα, οπότε θέλουμε να προστατέψουμε και εκείνες/ους/@»
δήλωσε για το προσωπικό του ο Schlaikowsky, ο συνιδρυτής του Courage House. Δήλωσε επίσης ότι οι υπάλληλοι του Courage MKE προσπαθούν να δείξουν γενναιότητα για τα νέα άτομα τα οποία εξυπηρετούν. «Αν δείξουμε ότι φοβόμαστε, αυτό θα επηρεάσει τα παιδιά, και θα αυξηθεί ακόμα παραπάνω το άγχος τους» , είπε. Εκτός του ότι λαμβάνουν βοήθεια, τα ωφελούμενα άτομα του Courage MKE βοηθάνε και άλλους, ετοιμάζοντας σάντουιτς για άτομα στην κοινότητα που έχουν ανάγκη από φαγητό. Ο Schlaikowsky είπε ότι το να φτιάχνουν 300 σάντουιτς με φυστικοβούτυρο και μαρμελάδα, είναι αποτελεσματικός περισπασμός για τα ωφελούμενα άτομα του οργανισμού. Είπε επίσης ότι το να ταΐζουν άλλα πρόσωπα είναι ένας καλός τρόπος να ευχαριστήσουν την ευρύτερη κοινότητα για την υποστήριξη που έχει δώσει σε αυτόν τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό από την αρχή της λειτουργίας του το 2015.
Σε συνέντευξή του στο MSNBC, ο Paley από το Trevor Project, μιλώντας άμεσα στη ΛΟΑΤΚΙ νεολαία, τούς είπε ότι αξίζουν αγάπη και σεβασμό και ότι δεν είναι μόνες/οι/@. Τόνισε επίσης ότι:
«η κοινωνική αποστασιοποίηση δεν είναι το ίδιο με την κοινωνική απομόνωση»
«Υπάρχουν μέρη από όπου μπορείτε να ζητήσετε βοήθεια» , είπε. «Υπάρχουν πάντα οργανισμοί όπως το Trevor Project, που είναι διαθέσιμοι 24 ώρες τη μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα» . Το Trevor Project παρέχει 24ωρες υπηρεσίες για τη ΛΟΑΤΚΙ νεολαία που τις έχει ανάγκη, μία ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης ειδικά για τη ΛΟΑΤΚΙ νεολαία, και μία γραμμή βοήθειας με καταρτισμένους συμβούλους, με την οποία μπορούν να επικοινωνήσουν μέσω των TrevorChat, TrevorText και TrevorLifeline (1-866-488-7386). Στη νέα του αναφορά, το Trevor Project ενθαρρύνει τη ΛΟΑΤΚΙ νεολαία που βρίσκεται σε αναστάτωση λόγω της αρνητικής κοινωνικής επίπτωσης της σωματικής αποστασιοποίησης, να συμμετέχει σε δραστηριότητες διαδικτυακά, όπως τα βιντεοπαιχνίδια, οι ομαδικές προβολές, και τα μαθήματα σωματικής άσκησης.
Όσον αφορά στον Nez Marquez, μένει μέσα στον ξενώνα την περισσότερη μέρα, ο οποίος λειτουργεί παραπάνω ώρες. Δήλωσε ότι ενώ η κατάστασή του δεν ήταν ιδανική πριν τον κορονοϊό, ανυπομονεί να επιστρέψει στη ζωή του πριν την πανδημία. «Έκανα αιτήσεις για στέγη, έκανα αιτήσεις για δουλειές και είχα συνεντεύξεις, και δεν μπορώ να τα κάνω πια αυτά» , είπε ο Marquez. «Ανυπομονώ να τελειώσει όλο αυτό για να επιστρέψω στη ζωή μου και να κάνω αυτά που πρέπει να κάνω» .
Μετάφραση: Ελευθερία Κατόπη, Ανδρομάχη Κουτσουλέντηκαι Ανδρέας Πασπαλάκης
Πηγή:nbcnews.com
