Η μόδα είναι ένα μέσο που έχει βοηθήσει την queer κοινότητα να ξεκινήσει μία επανάσταση

Μπήκε στο GNTM για να μιλήσει για μόδα. Όχι γι΄αυτή που αναλώνεται σε έμφυλες διακρίσεις και ακριβές επωνυμίες, αλλά γι΄αυτή που αποδέχεται τη ρευστότητα στα πάντα και κλείνει το μάτι στις queer επαναστάσεις. Ο Κωνσταντίνος Τσαγκάρης μέσα από τον φακό του ANTIVIRUS.

Ας ξεκινήσουμε με τα παιδικά σου χρόνια.

Μμμ… τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στην Κηφισιά. Εκεί κοντά πήγα σχολείο. Γενικά μου άρεσαν πολύ τα αθλήματα. Έπαιζα βόλεϊ και τένις. Στη συνέχεια έκανα και χορό. Το μεγάλο μου, όμως, πάθος ήταν το «ντιμπέιτ». Ξεκίνησα από την έκτη δημοτικού και συνέχισα για χρόνια. Χάρη σ΄αυτό μπόρεσα να ταξιδέψω στην Ολλανδία, την Αγγλία, την Αμερική αλλά και σε πολλά και διαφορετικά μέρη. Και κάπως έτσι, μετά απ΄αυτά τα ταξίδια, αποφάσισα να πάω στην Αγγλία και να σπουδάσω Βusiness Management.

Πώς αυτοπρoσδιορίζεσαι;

Νιώθω αγόρι, αλλά θεωρώ ότι το φύλο είναι ένα μεγάλο φάσμα που αλλάζει και συνεχώς ανακαλύπτεις νέα πράγματα για τον εαυτό σου. Η ρευστότητα είναι κάτι που υπάρχει παντού. Στη μόδα, στον τρόπο που εκφραζόμαστε, παντού.

Πότε άρχισες να αντιλαμβάνεσαι τη σεξουαλικότητά σου;

Πιστεύω ότι πάντα την αντιλαμβανόμουν είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Όπως συμβαίνει και με όλο τον κόσμο. Απλώς, νομίζω ότι μέχρι να καταλάβεις τι συμβαίνει ακριβώς θέλει κάποιον χρόνο. Αρκετά γρήγορα -στο δημοτικό- συνειδητοποίησα πως αυτό που νιώθω είναι κάτι διαφορετικό απ΄αυτό που μου έχουν μάθει. Μου άρεσαν πολλά και διαφορετικά πράγματα, όπως για παράδειγμα παιχνίδια που έχουμε συνηθίσει να αναγνωρίζουμε ως κοριτσίστικα. Κάτι που, όταν είσαι μικρός, μπορεί να δημιουργήσει κάποια θεματάκια στο περιβάλλον σου. Μέχρι το Γυμνάσιο, πάντως, είχα αποδεχθεί πλήρως τον εαυτό μου και τότε ήταν που έκανα και το πρώτο μου coming out.

Τι θυμάσαι απ΄αυτό;

Την πίεση της πρώτης φοράς. Σαν ένα μπαλόνι που συνεχίζεις να το φουσκώνεις. Ο μοναδικός τρόπος για να φύγει αυτός ο αέρας είναι να μιλήσεις σε κάποιον. Για μένα ήταν η φίλη μου η Αριάδνη, σε μια εκδρομή στη Β΄Γυμνασίου. Είχα πάρει απόφαση να της το πω. Με το που φτάσαμε στον προορισμό, την έπιασα και της το είπα. Εκείνη άρχισε να ουρλιάζει και να με αγκαλιάζει, χαμός. Είναι σημαντικό το πρώτο coming out!

Στους γονείς σου, πότε μίλησες;

Περίπου έναν χρόνο μετά, στη Γ’ Γυμνασίου. Εν τω μεταξύ, είχα ήδη αρχίσει να μιλάω ανοιχτά σε μια ομάδα ανθρώπων ενώ ήμουν επηρεασμένος και από διάφορα coming out video στο YouTube. Έγινε, πάντως, λίγο σε άκυρη φάση. Εγώ καθόμουν στο τραπέζι. Η μαμά κάτι έκανε στην κουζίνα κι ο μπαμπάς ήταν χωμένος σε κάτι χαρτιά. Αφορμή στάθηκε ένα σχόλιο του μπαμπά μου, για το ότι «κάθε πιόνι είναι διαφορετικό». Με πάτημα αυτή τη φράση τους το είπα.

Πώς αντέδρασαν;

Αρχικά, υπήρξε σιγή και ένα μικρό σοκ. Αλλά στη συνέχεια ήρθαν κοντά μου, μου είπαν ότι με αγαπούν και να μην ανησυχώ. Είναι πολύ σημαντικό αυτό το πρώτο «σ΄αγαπώ» και αυτή η αγκαλιά. Γιατί, όταν υπάρχουν ως βάση, μπορείς να χτίσεις. Τις περισσότερες φορές οι γονείς δεν έχουν κάποια εκπαίδευση γύρω από τα queer θέματα. Χρειάζεται χρόνος. Έτσι και με τους γονείς μου χρειάστηκε λίγος χρόνος για να καταλάβουν καλύτερα τι νιώθω. Το δουλέψαμε, όμως, μέσα στα χρόνια και τώρα είμαστε φανταστικά.

Έχεις βιώσει ομοφοβικά περιστατικά;

Ναι, όπως και τα περισσότερα παιδιά που ανήκουν στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα. Μακάρι να μην ήταν αλήθεια αυτό, αλλά δυστυχώς ισχύει. Στη δική μου την περίπτωση, ευτυχώς, είχαμε να κάνουμε μόνο με λεκτικά περιστατικά. Εντάξει, αυτό το «αδερφή» πεταγόταν συνέχεια σε κάποιες φάσεις. Ακόμα κι αυτό σε επηρεάζει και σε μαζεύει όταν είσαι παιδί. Όλο αυτό σταμάτησε κάπου μεταξύ Β’ και Γ’ Λυκείου.

Το ενδιαφέρον για τη μόδα πότε μπήκε στη ζωή σου;

Στο Λύκειο. Τότε ξεκίνησα να το ψάχνω περισσότερο. Μου άρεσε πολύ να δημιουργώ δικά μου λουκ και να τα ανεβάζω. Όταν, στη συνέχεια, πήγα στην Αγγλία, αυτό έγινε πιο έντονο, γιατί εκεί βλέπεις ότι ο κόσμος δεν φοβάται να εκφραστεί μέσω της μόδας. Εκτίθεσαι σε πολλές και διαφορετικές αισθητικές και εκεί άρχισα να χτίζω την πιο σταθερή μου οπτική πάνω στη μόδα. Μπορώ να πω πως το ενδιαφέρον μου γι΄αυτήν έγινε ακόμη πιο έντονο. Το μόντελινγκ, πάντως, για μένα άρχισε στην Ελλάδα πριν από έναν χρόνο. Ήμασταν σε καραντίνα και μιλούσα με έναν φίλο μου φωτογράφο, όταν μου πρότεινε να κάνουμε ένα πρότζεκτ. Από εκεί με είδε ένα άλλο άτομο, που έχει ένα δικό του brand στην Ελλάδα. Κάναμε και μαζί μια φωτογράφιση. Κάπως έτσι ξεκίνησα, όμως μπορώ να πω πως το μόντελινγκ ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Θεωρώ πολύ ενθουσιώδες το να μπορείς να χειρίζεσαι το σώμα και το πρόσωπό σου με έναν τρόπο που ζωντανεύει μια εικόνα και τα ρούχα που φοράς.

Και πώς φτάσαμε στο GNTM;

Ξεκίνησε ως σκέψη με το που τελείωσε ο προηγούμενος τελικός. Σκέφτηκα πως θα μπορούσε να μου προσφέρει την πλατφόρμα, ώστε να δείξω στον κόσμο τι μπορώ να κάνω. Γιατί κακά τα ψέματα, αν θες στη χώρα μας να δείξεις κάτι πέρα από το συνηθισμένο, δεν μπορείς να το κάνεις με απλά μέσα. Το GNTM ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξω ότι υπάρχουν κι άλλα πρότυπα ομορφιάς, όπως το να έχεις μεγάλη μύτη ή να μην είσαι τούμπανο. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι την αίτηση ξεκίνησε να την γράφει το αγόρι μου. Μου το έκανε έκπληξη.

Σε είχε προβληματίσει το γεγονός ότι στους προηγούμενους κύκλους δεν είδαμε κανένα (ανοιχτά) queer άτομο να προχωρά στο παιχνίδι;

Πολλές φορές έχουμε δει άτομα της κοινότητας να κάνουν απίστευτα δυνατές προσπάθειες στο συγκεκριμένο σόου, αλλά και σε άλλα, χωρίς να λαμβάνουν την ανταπόκριση που πρέπει. Φυσικά και ήταν κάτι που με προβλημάτισε. Απλώς, πάντα είχα στο μυαλό μου ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσπαθήσω και να τα δώσω όλα. Αν αυτό δεν τους κάνει… οκ. Δικό τους πρόβλημα.

Χρειάστηκε να εξηγήσεις, όταν ήσουν μέσα στο παιχνίδι, πράγματα που σχετίζονται με την queer κοινότητα;

Ναι, γιατί διάφορα άτομα μέσα στο σπίτι, ακόμα και από τη δική μου παρέα μπορεί να έλεγαν – χωρίς να το γνωρίζουν – κάτι που θεωρούμε προβληματικό. Μια φράση ή μια λέξη για παράδειγμα. Συνέβη κάποιες φορές, αλλά πάντα είχαν την όρεξη να ακούσουν τι είχα να τους πω για να είναι πιο ενημερωμένοι. Θέλω να πιστεύω πως, ακόμα και στον μικρόκοσμο του σπιτιού, βοήθησα κάποια άτομα να καταλάβουν καλύτερα. Κάτι που προσπάθησα να μεταφέρω και παραέξω, όταν μου δινόταν η ευκαιρία, μιλώντας μπροστά στην κάμερα για θέματα που θεωρούσα σημαντικά.

Πιστεύω ότι πολλά ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, όταν συμμετέχουν σε τέτοιες εκπομπές νιώθουν την υποχρέωση να «εκπαιδεύσουν» τον κόσμο γύρω από ζητήματα διαφορετικότητας.

Νομίζω ότι αυτό συμβαίνει σε κάθε queer άτομο. Από τη στιγμή που έχεις αυτή την πλατφόρμα, αισθάνεσαι την υποχρέωση να τη χρησιμοποιήσεις, για να ενημερώσεις και λίγο τον υπόλοιπο κόσμο. Πιστεύω, πως αν το κάθε άτομο της κοινότητας μπει σ΄αυτή τη διαδικασία – να μιλάει δηλαδή στους άλλους ανοιχτά – τότε θα αρχίσει να μας καταλαβαίνει και ο κόσμος καλύτερα.

Πόσο διαφορετικά πιστεύεις ότι θα ήταν τα πράγματα, αν υπήρχαν περισσότερα ανοιχτά queer άτομα στην τηλεόραση;

Αρκετά. Κυρίως γιατί θα βοηθούσε περισσότερο τον υπόλοιπο κόσμο να γνωρίσει και να καταλάβει άτομα σαν κι εμένα. Όταν ήμουν μικρότερος δεν νομίζω να έβλεπες πολλούς ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρες στην τηλεόραση. Ίσως μόνο μέσω μιας αποτύπωσης που θύμιζε περισσότερο καρικατούρα. Ευτυχώς, υπήρχαν τα ερεθίσματα από το εξωτερικό.

Δεν είναι όμως λίγο ευκαιριακός ο τρόπος με τον οποίο οι εκπομπές σήμερα διαχειρίζονται ζητήματα διαφορετικότητας;

Νομίζω ότι αυτό γίνεται κάπως αμφίδρομα. Από τη μία, ένα queer άτομο έχει την ευκαιρία να δείξει ποιο είναι και να μιλήσει για την ταυτότητά του. Αντίστοιχα είναι και μια ευκαιρία για το εκάστοτε σόου να πουλήσει και το element της διαφορετικότητας, το οποίο, όμως πρέπει να σταματήσει να γίνεται με tokenism, να μπαίνει δηλαδή απλά κάποιος μόνο επειδή είναι queer ή ό,τι άλλο, και αυτό να είναι η μόνη ιδιότητα που του προσάπτουν. Αν με ρωτάς και πέρυσι και φέτος άξιζε να μπουν στο GNTM κι άλλα queer παιδιά. Άξιζαν πολύ.

Mίλα μου λίγο για την πρώτη μέρα μετά το παιχνίδι.

Ήταν πολύ περίεργη. Ένιωθα λίγο χαμένος. Γιατί βλέπεις μετά από μήνες τόσα δικά σου άτομα που πρέπει να μιλήσετε για όλα αυτά που έχουν συμβεί. Χάνεσαι μέσα στην πληροφορία και δεν ξέρεις ποιον να πρωτοδείς. Κατά τ’ άλλα έχεις μια απίστευτη χαρά και απλά θες να τους έχεις συνέχεια μαζί σου.

Η αντίδραση του κόσμου ποια ήταν;

Υπήρχε ένας αριθμός αρνητικών μηνυμάτων με κάποια απ΄αυτά να έχουν ομοφοβικό περιεχόμενο. Αναμενόμενο. Τα θετικά όμως υπερκαλύπτουν τα υπόλοιπα κι αυτό είναι που έχει σημασία. Ο αριθμός των ανθρώπων που μου έστειλε για να εκφράσει την υποστήριξή του ήταν μεγαλύτερος. Αρκετά μηνύματα, μάλιστα, ήταν και από άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, που μου έδωσε την αίσθηση ότι όντως κάποια πράγματα αλλάζουν στην Ελλάδα. Γιατί φαίνεται τελικά, ότι όλες οι γενιές μπορούν να αλλάξουν, όσο μεγάλες και να είναι, αρκεί να υπάρχει το ερέθισμα και η γνώση. Ξεχωριστή θέση για μένα, όμως, έχουν τα συγκινητικά μηνύματα από άτομα της κοινότητας.

Αν και έχουμε δει αρκετά ανοιχτά γκέι άτομα να παίρνουν μέρος σε τέτοιες εκπομπές, σπάνια βλέπουμε να θίγονται ζητήματα σχετικά με την έκφραση φύλου. Αλήθεια, τι είναι αυτό που πρεσβεύεις στη μόδα;

Ότι η μόδα είναι συζήτηση. Γιατί ό,τι και να βάλεις, κάνεις μια συζήτηση και εκεί που ξεκινά η συζήτηση είναι που υπάρχει και ενδιαφέρον. Βλέπεις ένα φόρεμα σε ένα αγόρι. Ακούς πολλά, ο κόσμος προβληματίζεται γύρω από τις ταμπέλες «ανδρικό» και «γυναικείο», τα πράγματα πηγαίνουν ένα βήμα παρακάτω. Η μόδα είναι ένα μέσο που έχει βοηθήσει την queer κοινότητα στο να ξεκινήσει και να φέρει μια επανάσταση, σπάζοντας αυτά τα στερεότυπα. Πρεσβεύω ότι η μόδα στην Ελλάδα πρέπει να γίνει η αφορμή για περισσότερες τέτοιες συζητήσεις.

Θεωρείς ότι η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα στην Ελλάδα έχει συνηθίσει αυτή τη συζήτηση;

Δυστυχώς όχι, γιατί η εσωτερικευμένη ομοφοβία υπάρχει ακόμα σε μεγάλο βαθμό, κυρίως στους άνδρες.

Εσύ την έχεις βιώσει;

Φυσικά και την έχω βιώσει μέσα από σχόλια τύπου «είσαι αρκετά θηλυπρεπής». Ξέρω, όμως πλέον πού να βάλω την τελεία και να πω «εντάξει, δικό σου πρόβλημα, όχι δικό μου». Μου φαίνεται, πάντως, κάπως ειρωνικό όλο αυτό. Παλεύουμε ενάντια στα στερεότυπα και αγωνιζόμαστε για την αποδοχή της διαφορετικότητας, ενώ παράλληλα περιθωριοποιούμε και εμείς άτομα που θεωρούμε διαφορετικά. Είναι σαν να έχει περάσει το στερεότυπο της κοινωνίας και να το αναπαραγάγουμε και εμείς στους άλλους. Δε χρειάζεται όμως όλο αυτό το πράγμα. Ας αφήσουμε το κάθε άτομο να είναι αυτό που θέλει να είναι και ας ανοίξουμε λίγο τους ορίζοντές μας και ας δώσουμε ευκαιρίες.

Μπορεί να δουλέψει ένα queer μοντέλο στην Ελλάδα;

Θεωρώ πως ναι. Γιατί ως μοντέλα έχουμε πολλές δυνατότητες να κάνουμε πολλά πράγματα. Φυσικά, η αγορά στην Ελλάδα είναι λίγο περιορισμένη όσον αφορά τη μόδα. Αλλά ευκαιρίες υπάρχουν και ελπίζω στη δημιουργία νέων, αφού η αγορά προσαρμόζεται στους καιρούς και αλλάζει.

Ποια είναι τα όνειρά σου;

Στο κομμάτι του μόντελινγκ, θα ήθελα να επεκταθώ και στο εξωτερικό. Ίσως γιατί αυτό σου δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσεις πολλά και διαφορετικά άτομα. Πάνω απ΄όλα θα ήθελα να με δω σε εξώφυλλα και πασαρέλες διεθνούς βεληνεκούς. Φυσικά τα μοντέλα δεν είμαστε κρεμάστρες. Έχουμε ενδιαφέροντα και μας αρέσουν πολλά πράγματα. Έχω τελειώσει ήδη Βusiness Μanagement και θα ήθελα να εργαστώ μέσα στη μόδα και στο Μarketing κάποια στιγμή στο μέλλον.

Νιώθω πως μετά την ολοκλήρωση του σόου κάπως σε χάσαμε, γιατί;

Δεν θεωρώ πως χάθηκα, παίρνω τα βήματα που πρέπει για να συνεχίσω, κάνοντας διάφορες φωτογραφίσεις και πρότζεκτ. Όσον αφορά στην τηλεόραση, γενικά υπάρχουν πάρα πολλά μέσα για να εκφράσεις αυτό που θέλεις και πρέπει να βρεις την κατάλληλη πλατφόρμα. Δεν θεωρώ ότι τα θέματα που μου αρέσει να θίγω, ανήκουν σε μια πρωινή εκπομπή, για παράδειγμα. Όχι ότι έχουν κάτι κακό οι πρωινές εκπομπές, απλώς προτιμώ να μιλήσω σε ένα περιοδικό και να μιλήσω γι΄αυτά που με αφορούν. Ποτέ δεν ήταν στόχος μου η τηλεόραση.

Ποια θεωρείς ότι είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα queer άτομο στην Ελλάδα;

Νομίζω ότι όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας μάς δημιουργούν έναν φόβο, τον οποίο καταλήγουμε να τον δημιουργούμε και εμείς στον εαυτό μας. Μπαίνουμε πολλές φορές στο τριπάκι να θεωρήσουμε ότι αρκετός κόσμος εκεί έξω, ίσως περισσότερος από όσος είναι, στην πραγματικότητα, είναι φοβικός. Κλεινόμαστε στο καβούκι μας και περιορίζουμε την έκφρασή μας. Και αυτό καταλήγει ίσως στο να μην υποστηριζόμαστε μεταξύ μας. Φυσικά και μιλάμε και για ένα στίγμα που εξακολουθεί να υπάρχει για εμάς σε πολλούς χώρους. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ο κόσμος δεν γνωρίζει. Είναι σημαντικό να υπάρξει μια εκπαίδευση γύρω από αυτά τα θέματα. Δε χρειάζεται να περιμένουμε μόνο τη νέα γενιά. Και οι παλιότερες έχουν τη δυνατότητα να μάθουν. Η ώρα είναι τώρα και κάθε μέρα μετράει στο να φέρουμε την αλλαγή.

Εσύ θεωρείς ότι συνέβαλες στο να μάθει ο κόσμος κάτι περισσότερο;

Θέλω να πιστεύω πως ναι. Θα δείξει …

Τι θα συμβούλευες ένα queer παιδί που θέλει να μπει σε ένα αντίστοιχο σόου;

Να είναι ο εαυτός του, να υποστηρίζει τη γνώμη του ό,τι και να συμβαίνει. Να είναι προετοιμασμένο να παραμείνει ακέραιο σε αυτό που πιστεύει. Και να κοιτά πάντα τον στόχο του.

Για ποια πράγματα αισθάνεσαι περήφανος;

Για το πώς έχω καταφέρει να παίρνω μαθήματα απ΄όλες τις διαδικασίες που συμβαίνουν στη ζωή μου. Για το ότι είμαι μαχητής. Για το θάρρος να λέω πάντα αυτό που θέλω. Για τη γνώμη μου και τα πιστεύω μου.