Μας προσφέρει “Βότκα Βύσσινο” και μας τραγουδά για το ακομπλεξάριστο crush της με ένα άλλο κορίτσι. Η Μarseaux σε μια συνέντευξη για το πώς να είσαι ο εαυτός σου.
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο σου τραγούδι «Βότκα Βύσσινο». Μίλα μας λίγο για την ιστορία αυτού του τραγουδιού;
Girl meets girl and cupid gets to work!
Στο βίντεο κλιπ κυριαρχεί έντονα ο «γυναικείος αισθησιασμός». Είναι το «Βότκα Βύσσινο» ένα τραγούδι που μιλά για τον έρωτά σου για μια κοπέλα; Θυμάμαι ότι σε συνέντευξή σου έχεις πεις ότι το τραγούδι βασίζεται σε αληθινή ιστορία.
Το τραγούδι όντως βασίζεται σε μία πολύ ιδιαίτερη εμπειρία για μένα και ήξερα απ’ την πρώτη στιγμή ότι θέλω να μιλήσω γι’ αυτό. Ήμασταν σε tour στο Ηράκλειο Κρήτης και μόλις είχαμε παίξει την τελευταία συναυλία της περιοδείας, οπότε αποφασίσαμε με όση ενέργεια μας είχε μείνει να βγούμε να παρτάρουμε. Στο μαγαζί που πήγαμε διαδραματίζονται τα γεγονότα που περιγράφει το κομμάτι, γι’ αυτό και στο κλιπ επιλέξαμε να γυρίσουμε σκηνές σε κλαμπ, ώστε να θυμίζουν τις αναμνήσεις μας από εκείνο το βράδυ. Γενικά, επειδή τα κομμάτια μας είναι πολύ συχνά εξομολογητικά και αυτοβιογραφικά, προσπαθούμε πολύ να φωτογραφίσουμε τα γεγονότα με έναν τρόπο που θα μας κάνει κι εμάς τους ίδιους να αναπολούμε όταν τα επανεπισκεπτόμαστε στο μέλλον. Ακούω πχ το «Λίγο Πριν τα 17» ένα από τα πρώτα κομμάτια μου στο Wednesday Night Cypher και νιώθω πραγματικά σα να είμαι στο πατρικό μου στη Ραφήνα και να πηγαίνω ακόμα σχολείο. Αντίστοιχα, πιστεύω πως ακούγοντας το «Βότκα Βύσσινο» σε τρία χρόνια από τώρα, θα θυμάμαι έντονα το πρώτο μου φιλί με κοπέλα και τα τόσα συναισθήματα που γέμισα εκείνο το βράδυ, ανακαλύπτοντας μία πτυχή του εαυτού μου που έως τότε δεν είχε εκδηλωθεί.
Εσύ πώς αυτοπροσδιορίζεσαι; Ποια είναι η σχέση σου με τη ΛΟΑΤ+ κοινότητα;
Η αλήθεια είναι πως ακόμα δυσκολεύομαι να με αυτοπροσδιορίσω, διότι είμαι σε μια φάση ευρύτερης προσωπικής αναζήτησης, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως δεν προσανατολίζομαι προς ένα φύλο.
Έχω στενές σχέσεις με πολλά άτομα από την κοινότητα και ως WNC ένα μεγάλο μέρος του fanbase μας είναι ΛΟΑΤ+. Όταν ο Solmeister το 2016 έβαψε τα μάτια του και δημιούργησε αυτή τη larger-than-life emo stage persona, πολλά γκέι αγόρια ταυτίστηκαν και βρήκαν το θάρρος να εκφράσουν τον εαυτό τους πιο ελεύθερα. Ένα τεράστιο κομμάτι της θεματικής μας άλλωστε είναι το να μη φοβάσαι να δείξεις στον κόσμο ποιος είσαι, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν να είναι εναντίον σου. Απ’ τα πιο όμορφα πράγματα που έχω δει κοιτώντας απ’ τη σκηνή προς τα κάτω, είναι ζευγαράκια να φιλιούνται· αγόρια με αγόρια, αγόρια με κορίτσια και κορίτσια με κορίτσια, όλοι να νιώθουν τον ίδιο στίχο ταυτόχρονα. Είναι μικρές στιγμές έκφρασης και ελευθερίας του έρωτα που μπορείς να τις ζήσεις μόνο σε συναυλίες, αυτές που είναι σα να μην υπάρχει ο υπόλοιπος κόσμος για ένα δευτερόλεπτο, όταν η μουσική εναρμονίζεται με το συναίσθημα και σχεδόν σε μεθάει.
Πιστεύεις ότι ο λεσβιακός έρωτας παραμένει ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία;
Δεν το πιστεύω απλώς, είμαι σίγουρη και ένας λόγος που θέλησα να θίξω το συγκεκριμένο θέμα είναι η ορατότητα. Ξέρω πως δεν επανεφηύραμε τον τροχό, ούτε κάναμε κάποια επανάσταση, αλλά θέλω να πιστεύω πως βάλαμε το λιθαράκι μας κι εμείς στο να γίνει ένα βήμα μπροστά.
Όταν κυκλοφόρησε το κομμάτι, ανέβασες στο TikTok, ότι κανένας από την οικογένειά σου δεν επικοινώνησε μαζί σου. Γιατί πιστεύεις ότι έγινε αυτό; Είσαι ανοιχτά out σε ζητήματα σεξουαλικότητας και ταυτοτήτων;
Το είπα κάπως στα κωμικά πλαίσια του TikTok, αλλά όντως ενώ συνήθως με παίρνουν για συγχαρητήρια, από κάποιους τηρήθηκε μία σιγή ιχθύος. Επιστρέφω κατά κάποιο τρόπο σε αυτό που είπα στην προηγούμενη ερώτηση: Kαλό τους έκανε που έβαλαν αυτή την εικόνα στο μυαλό τους κι ας ένιωσαν άβολα λόγω των προκαταλήψεων τους. Μερικοί από αυτούς θα κάνουν ένα βήμα για να το ξεπεράσουν.
(Δανειζόμενοι τον τίτλο ενός τραγουδιού σου) Είναι η Marseaux «σαν τα Άλλα Κορίτσια»;
Είναι και δεν είναι, αυτό ισχύει για όλες μας. Στα τραγούδια μου εξιστορώ τις δικές μου προσωπικές ιστορίες, όπως είπα και πιο πάνω, για να φωτογραφίσω τον εαυτό μου καθώς κάνει το ταξίδι του. Ταυτόχρονα όμως, προσπαθώ να εστιάσω στην κοριτσίστικη εμπειρία, στα μικρά πράγματα που μας ενώνουν και μας δίνουν ταυτότητα, διότι αυτό θεωρώ πως λείπει από τη mainstream ελληνική μουσική. Έχουμε πολλά τραγούδια που αερολογούν· εγώ προσπαθώ να είμαι συγκεκριμένη.
Στην Ελλάδα σπάνια βλέπουμε τραγούδια να «προβάλλουν» τον ομόφυλο έρωτα; Πιστεύεις ότι οι νέοι καλλιτέχνες έχουν την «υποχρέωση» να το κάνουν, ξεπερνώντας τα στερεότυπα που υπάρχουν;
Οι καλλιτέχνες, παλιοί και νέοι, θεωρώ πως έχουν την υποχρέωση να είναι αληθινοί προς τον εαυτό τους και να μην αυτολογοκρίνονται εάν εμπνευστούν από κάτι τέτοιο. Περισσότερο με ενδιαφέρει να υπάρχει η ελευθερία ένας νέος καλλιτέχνης να μιλήσει για το θέμα, παρά να «υποχρεώσω» (έστω και με εισαγωγικά) τον οποιονδήποτε να μιλήσει γι’ αυτό, διότι το αποτέλεσμα θα βγει πλαστό και δεν θέλω να ακούσω ένα τραγούδι για τον ομόφυλο έρωτα εάν είναι να το γράψει κάποιος ανέμπνευστα, διότι εκεί μιλάμε για queerbaiting, όχι για ορατότητα. Ωστόσο, διάβασα κάπου πως κι εγώ κάνω queerbaiting, επειδή λέει τους στίχους του κομματιού τους έγραψε άντρας, λες και κάποιος μου τους τάισε με το ζόρι ή λες και αγόρασα ένα έτοιμο πιασάρικο τραγούδι για να κάνω επιτυχία. Έχω την τύχη να έχω στο πλάι μου, σχεδόν σαν δεύτερο πατέρα, τον Solmeister, έναν άνθρωπο που είναι πρόθυμος να ακούσει, σχεδόν ψυχαναλυτικά, όσα έχω να πω πριν γράψει το οτιδήποτε και που προσωπικά θεωρώ πως είναι από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες που έχει βγάλει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Ενώ ξέρω πως με τη φήμη, δε γλιτώνεις την κακεντρέχεια, καλό θα ήταν να ξεκαθαρίσουμε πως τους στίχους μου δεν τους γράφει «ένας άντρας» τους γράφει ο πιο κοντινός μου άνθρωπος, ο άνθρωπος που πίστεψε σε μένα απ’ την αρχή και που έχουμε φάει μαζί ψωμί κι αλάτι και το αποτέλεσμα πάντα καλύπτει απόλυτα όσα έχω να πω.
Πώς ξεκινά η καλλιτεχνική σταδιοδρομία της Marseaux;
Το μικρόβιο το κόλλησα στα 12, όταν συμμετείχα στα πρώτα μου μιούζικαλ και συνεχίζεται στο καλλιτεχνικό σχολείο και την ενασχόληση μου με τον χορό, αλλά όταν μιλάμε για σταδιοδρομία, το όνειρο παίρνει μορφή κάπου το 2017 όταν μπήκα στο Wednesday Night Cypher. Μάλιστα, στον καινούριο μου δίσκο, σαν outro, καλογυαλίσαμε σε θέμα παραγωγής και μίξης το πρώτο μου κομμάτι που κυκλοφόρησε, το «Μια Φορά κι Έναν Καιρό» κρατώντας όμως την αρχική μου ερμηνεία και συμβολικά νομίζω ήταν ο ιδανικός τρόπος να κλείσει ο δίσκος, δείχνοντας την εξέλιξη μου μέχρι εδώ και ταυτόχρονα, αποδίδοντας φόρο τιμής στο πώς ξεκίνησα.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με την Έλενα Παπαρίζου;
Ξέρεις αυτό που λένε dream come true, ε; Απλά χτύπησε το τηλέφωνο του Sol μια μέρα και μας έπεσε σαν κεραμίδι στο κεφάλι.
Πότε να περιμένουμε το νέο σου δίσκο;
Πριν τα μέσα Ιουνίου το “Chica” θα βρίσκεται στα ακουστικά σας…
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζουμε για εσένα;
Είμαι σε ένα συγκρότημα, το Wednesday Night Cypher μαζί με τον dPans, τον Brando, τον Geo RVSD και τον MrBlz. Είμαστε πέντε διαφορετικές φωνές και πέντε άνθρωποι με τελείως διαφορετικές μουσικές καταβολές, αλλά έχουμε βρει τη δική μας αρμονία. Α, και βγάζουμε ένα τραγούδι κάθε Τετάρτη. Ακούγεται δύσκολο, αλλά αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε ποιοι;
Θα ήθελες να πεις κάτι στα (ΛΟΑΤ+) άτομα, που θα διαβάσουν τη συνέντευξη;
Το να είσαι ο εαυτός σου είναι το πιο όμορφο και το πιο δύσκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Μην το αμελείς, γιατί σου το χρωστάς.
Το “Βότκα Βύσσινο” από το επερχόμενο album “Chica” κυκλοφορεί από τη Minos EMI/Universal
