Κρατώντας ένα πανό με το σύνθημα «δεν έχω οξυγόνο», η Μαρία Καρυστιανού, μεταξύ άλλων, βρέθηκε στη μαζική συγκέντρωση στο Σύνταγμα, μιλώντας για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους και «φωνάζοντάς» για Δικαιοσύνη.
Η Μαρία Καρυστιανού ξεκίνησε την ομιλία της απευθυνόμενη στην κόρη της, Μάρθη, λέγοντας συγκεκριμένα: «Αγαπημένο μου παιδί, δυο χρόνια πέρασαν από εκείνη τη μαύρη νύχτα. Καρδούλα μου, όλοι σήμερα μαζευτήκαμε εδώ για σένα. Για σένα κορίτσι μου και για όσους δεν φτάσατε ποτέ».
«Σαν σήμερα νιώσαμε ότι πεθάναμε μαζί σας. Στις 28 Φλεβάρη του ’23 ξημέρωσε για 57 οικογένειες αλλά και για τις οικογένειες σε όλη την Ελλάδα η μέρα που συγκλόνισε και πάγωσε την ύπαρξή μας. Για όσους από εμάς είχαμε τα παιδιά μας και τους αγαπημένους μας στο τρένο, ένα μέρος της ψυχής μας παραμένει μαζί τους και δεν θα επιστρέψει ποτέ. Μέσα στον αλόγιστο πόνο και την ασύλληπτη πραγματικότητα κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί τι αρχίζει από την πρώτη στιγμή», είπε.
Συνεχίζοντας, τόνισε ότι όλοι μαζί «μπορούμε και θα φέρουμε το θαύμα της Δικαιοσύνης στη χώρα μας και πάλι, μέσα από την αληθινή και όχι την κατ’ επίφαση εξιχνίαση του εγκλήματος στα Τέμπη.
«Έχουμε ως λαός την ευκαιρία να δώσουμε οξυγόνο σε κάθε τσακισμένη πτυχή της ταλαιπωρημένης χώρας μας».
Την ομιλία της έκλεισε απευθυνόμενη σε όσους ευθύνονται για τον θάνατο της κόρης της αλλά και των υπόλοιπων 56 ανθρώπων:
«Απευθύνομαι στους φονιάδες των παιδιών μας. Προσβάλετε και φερθήκατε απαξιωτικά στους νεκρούς μας. Μέλη και οστά των παιδιών μας βρίσκονται άταφα σε μέρη κρυφά. Διαπράξατε τη μέγιστη ύβρη και θα λάβετε τα δέοντα μέσα από τον παλμό της Νέμεσης. Μια πόλη είναι στον αέρα συνεχώς.
«Είναι οι ψυχές των παιδιών μας που μας οδηγούν. Και δεν υπάρχει για μας ιερότερο κάλεσμα απ’ αυτό. Κι εγώ να μην υπήρχα σήμερα εδώ. Το θεϊκό ποτάμι της αλήθειας κυλά με ταχύτητα φωτός και δεν έχει γυρισμό. Είναι γραμμένο στον ουρανό. Η αλήθεια θα βρεθεί. Η Δικαιοσύνη θα έρθει και μαζί της θα φέρει άφθονο οξυγόνο για μας και τα παιδιά μας. Για τις αδικοχαμένους ψυχές και τις επόμενες γενιές. Τους το οφείλουμε γιατί τους αγαπάμε και η αγάπη τα πάντα νικά».
