Νομίζω πως μετά και την προβολή του χθεσινού επεισοδίου του GNTM, έγινε ξεκάθαρο πως η εν λόγω εκπομπή πρόκειται για ένα σκληρό ριάλιτι.
Όχι μόνο γιατί προκαλεί ίντριγκες μεταξύ των παιχτών, προσφέρει μια σούπερ δραματοποίηση στις ιστορίες τους και επενδύει σε στερεότυπα γύρω από το τι σημαίνει “ομορφιά”. Περισσότερο διαφαίνεται από τον “ριάλιτι” τρόπο που διαχειρίζεται τις συμμετοχές ατόμων που εμπίπτουν σ΄αυτό, που εντελώς καταχρηστικά ονομάζει “διαφορετικότητα”.
Πάρτε για παράδειγμα την περίπτωση αυτών των δύο ατόμων, Aλέξανδρος (Reject), Άνταμ (Terpsichoree/Gandi Galore), που βρέθηκαν εκτός παιχνιδιού, γιατί σύμφωνα με τους κριτές “ήταν έτοιμα μοντέλα (model) για να φτάσουν στην κορυφή (top)”. Αλήθεια αυτός δεν είναι (και καλά) ο σκοπός του Next Top Model; Μάλλον όχι.
Τα συγκεκριμένα άτομα προκαλούσαν ανοιχτά την εμμονή που έχουμε ως κοινωνία να διακρίνουμε τα πάντα (και την εμφάνιση) σε ανδρικό και γυναικείο, προωθώντας μια κουλτούρα που εναντιώνεται στις έμφυλες διακρίσεις και τις τοξικές αρρενωπότητες. Και η συμμετοχή τους ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να προβληθεί αυτή η κουλτούρα μέσα από μια μέινστριμ εκπομπή με υψηλή απήχηση στη νεολαία.
Αντ΄αυτού, η εκπομπή αποφάσιζε να απορρίψει αυτή την ευκαιρία και να τη “στείλει στο εξωτερικό”, με τη δικαιολογία ότι η μόδα στην Ελλάδα δεν είναι έτοιμη γι΄αυτά τα άτομα.
Ακριβώς όπως κι η ελληνική κοινωνία, συνεχίζει να απορρίπτει οτιδήποτε “διαφορετικό”, με τη δικαιολογία ότι δεν είναι έτοιμη ακόμη. Κι αυτό είναι το πιο σκληρό ριάλιτι στοιχείο απ΄όλα.
