Αρκετά άτομα θεωρούν ότι οι ταινίες πορνογραφικού περιεχομένου αποτελούν αποκλειστική ευχαρίστηση των αντρών. Άποψη ιδιαίτερα εσφαλμένη, αφού σύμφωνα με τις μετρήσεις, παραπάνω από το 25% του γυναικείου πληθυσμού παρακολουθεί καθημερινά τέτοιες ταινίες. Για τι πορνό μιλάμε όμως;
Η πρόσφατη έρευνα του Pornhub, μια από τις πιο δημοφιλείς πορνογραφικές σελίδες στον πλανήτη κατέδειξε ότι οι γυναίκες (ανεξάρτητα από τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό) στο μεγαλύτερο μέρος τους επέλεγαν να δουν γυναικείο ή λεσβιακό πορνό. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη έρευνα, οι γυναίκες που συμμετείχαν, προτιμούν μια πιο τρυφερή προσέγγιση με αισθησιακές αφηγήσεις ερωτικής πράξης, ή αισθησιακά σώματα. Συνήθως όμως κι αυτές έχουν φτιαχτεί, όπως το σύνολο της βιομηχανίας του πορνό, σύμφωνα με τους κανόνες της mainstream πραγματικότητας: στερεοτυπικά σώματα με το σεξ να έχει πάντα μια διείσδυση φαλλικού συμβόλου. Υπάρχει αλήθεια κάποια εναλλακτική; Φυσικά!
Μια σημαντική κατηγορία, που συχνά παραλείπεται ή περιθωριοποιείται στον κόσμο της πορνογραφίας είναι αυτή του φεμινιστικού πορνό. Ένα είδος πορνό φτιαγμένο κυρίως από και για γυναίκες και κουήρ άτομα που πιστεύουν ότι όλα τα άτομα πρέπει να αντιμετωπίζονται και να φέρονται με σεβασμό. Πολύ απλά ένα πορνό με συνείδηση, στο οποίο δε θα δεις τη γυναίκα ως αντικείμενο. Ή πιο απλά, θα δεις πολλή γυναικεία ηδονή. Το κουήρ και λεσβιακό πορνό φυσικά έχει κατακτήσει μεγάλο μέρος των φεμινιστικών αυτών παραγωγών.
Βασικό χαρακτηριστικό των ταινιών αυτών είναι ότι όλα τα άτομα που συμμετέχουν απολαμβάνουν αυτό που γίνεται, ενώ όλα έχουν συναινέσει εκ των προτέρων για όσα θα γίνουν κατά τη διάρκεια της σκηνής. Εδώ δεν θα δεις (αποκλειστικά) στερεοτυπικά σώματα, μιας και όλα αντιμετωπίζονται με σεβασμό και αμείβονται ίσα. Κοινώς μην περιμένεις σκηνές με δύο γυναίκες να κάνουν σεξ με ένα μέτρο νύχι η καθεμία. Απαραίτητη προϋπόθεση, επίσης, είναι να ακολουθούνται όλοι οι απαραίτητοι κανόνες υγείας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα απ΄την αρχή. Ήταν το 1984 όταν η Candida Royalle ξεκινάει το Femme Productions, μια εταιρεία παραγωγής πορνό από την οπτική γωνία των γυναικών. Αν και η ίδια δε τον χαρακτήρισε ως φεμινιστικό, ήταν αυτό που δημιούργησε τα χαρακτηριστικά εκείνα που ορίζουν σήμερα το φεμινιστικό πορνό. Το 1984 ιδρύεται το On Our Backs από την Susie Bright που ήταν το πρώτο περιοδικό πορνογραφικού περιεχομένου φτιαγμένο από και για λεσβίες. Η AnnieSprinkle είναι παραγωγός σεξουαλικών παραστάσεων και ταινιών με φεμινιστική και διαθεματική σκοπιά και στοχεύει στην εκπαίδευση του κοινού να ασχοληθεί με την προσωπική του ευχαρίστηση στο σεξ.
Φτάνοντας πιο κοντά στο σήμερα συναντάμε αρκετές γνωστές ιστοσελίδες και εταιρείες παραγωγής. To 2007 ξεκινάει το Crash Pad Series (Shine Louise Houston) το πιο γνωστό ίσως queer/λεσβιακό/trans inclusive site φεμινιστικού πορνό σήμερα. Η οπτική του γωνία είναι η ν οπτική ενός ατόμου που παρακολουθεί με κρυφή κάμερα. Οι Pink and White Productions έχουν αναρτημένες στο site του Crash Pad Series τις πολιτικές ίσης και δίκαιης πληρωμής, των κανόνων υγείας και της επιλογής των πρωταγωνιστών των ταινιών και των βίντεο. Το 2002, το άτομοα Courtney Trouble (genderqueer performer και παραγωγός ταινιών πορνό) ξεκινάει ένα από τα πιο γνωστά σάιτ, το Queer Porn Revolution (τότε No Fauxxx) και δημιουργεί μαζί με την Tina Horn το 2010 το Queer Porn TV το οποίο έχει βραβευτεί από τα Feminist Porn Awards με το βραβείο Good For Her το 2013. Το 2010 η Erika Lust ανοίγει ένα site φεμινιστικού πορνό, το Lust Cinema. Η ταινία της Cabaret Desires βραβεύτηκε από το Feminist Porn Awards το 2012 και η σειρά της XConfessions βραβεύτηκε από τον ίδιο φορέα το 2014 και το 2015. Προσπαθεί να παρακινήσει τον κόσμο να κάνει τις δικές του ταινίες πορνό και να διαλέγει το πορνό που βλέπει όπως το φαγητό που τρώει, να ξέρει πώς παράγεται και από πού προέρχεται, να καταναλώνει πορνό ηθικά. Το Four Chambers είναι ένα καλλιτεχνικό/πορνογραφικό πρότζεκτ με ταινίες και βίντεο που περιέχουν διάφορες μορφές και σκηνές σεξ. Είναι ένα πρότζεκτ που αποσκοπεί στο να παντρέψει την τέχνη με το πορνό, χωρίς να ενδιαφέρεται να ξεχωρίσει το ένα από το άλλο. Σε αντίθεση με τα προηγούμενα site μπορεί να υπάρξει συνδρομή από 1 δολάριο το μήνα έως 150, αλλά με ενδιάμεσες τιμές τα 9 και τα 20 δολάρια, είναι όντως εφικτό να υπάρξει πρόσβαση στο υλικό του.
Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφέρουμε ότι από το 2009 υπάρχουν στον Καναδά τα Βραβεία Φεμινιστικού Πορνό (Feminist Porn Awards), μια τελετή που οργανώνεται μια φορά το χρόνο στο Τορόντο. Χαρακτηριστικό εδώ είναι τα κριτήρια για τη βράβευση μιας ταινίας. Συγκεκριμένα α) σε κάθε ταινία θα πρέπει να έχει συμμετάσχει γυναίκα στην παραγωγή, στο σενάριο, τη σκηνοθεσία της ταινίας. β) Η ταινία να δείχνει πραγματική γυναικεία ευχαρίστηση. γ) Να διευρύνει τα όρια της αποτύπωσης του σεξ στην ταινία και δ) να σπάει τα στερεότυπα που βρίσκονται στο ετεροκανονικό πορνό. Στην Ευρώπη, οι φεμινιστικές ταινίες πορνό βραβεύονται κάθε 2 χρόνια στην τελετή PorYes Award.
Δυστυχώς σήμερα το φεμινιστικό πορνό δεν είναι εύκολα προσβάσιμο αν δεν το αγοράσεις πρώτα – σε σχέση με το mainstream που διατίθεται δωρεάν. Υπάρχουν ανεξάρτητες παραγωγές που παράγουν φεμινιστικό πορνό σε χαμηλότερες τιμές από τη συνήθως υψηλή μηνιαία συνδρομή, δηλαδή που πουλάνε ταινίες με λιγότερα από 10 δολάρια, ή δίνουν περιεχόμενο με ελεύθερη συνεισφορά, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει η πληθώρα δωρεάν υλικού που υπάρχει στα πιο γνωστά πορνοσάιτ.
Υπάρχει πολύς χώρος για καλύτερο πορνό, και μπορούμε να τον πιάσουμε όλο, φεμινιστικά, φυσικά. Πώς αλλιώς; Από τη στιγμή που η σεξουαλική παιδεία είναι ανύπαρκτη, ένα μέρος της δικής μας εκπαίδευσης πάνω στην ευχαρίστηση και στα σώματα πηγάζει από το πορνό. Τι πορνό βλέπουμε, τι πορνό υπάρχει ή τι πορνό δημιουργούμε (γιατί όχι;) έχει μεγάλη σημασία στο τι παιδεία και κουλτούρα χτίζεται γύρω από το σεξ και τις συμπεριφορές μας.
Γιατί να επιλέγουμε φεμινιστικό πορνό:
Πρόκειται κυρίως για πορνό από γυναίκες για γυναίκες και κουήρ άτομα για κουήρ άτομα
Εστιάζει στην γυναικεία ευχαρίστηση
Στηρίζουμε μια επιχείρηση η οποία δεν πατάει πάνω στη γυναίκα κάνοντάς την αντικείμενο ή φετίχ
(ούτε κανένα άλλο φύλο ή μέρος του σώματος).
Τα σώματα, όπως και στην πραγματικότητα, ποικίλουν, δεν βλέπεις μόνο στιλιζαρισμένα, αδύνατα, νεανικά σώματα.
Η παραγωγή των ταινιών είναι δίκαιη και ίση, όλες/οι πληρώνονται και λαμβάνονται υπόψιν σαν υποκείμενα με άποψη και με σεβασμό.
Από τη Μαρία Μάζη & τη Χαρά Τσοπακίδου
