Το Human Cast Inclusive Art Festival επιστρέφει για 3η χρονιά στο κέντρο της Αθήνας. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (10/12), το πολυθεματικό αυτό φεστιβάλ μάς υπόσχεται και φέτος ένα τετραήμερο εκδηλώσεων (5 – 8/12), με στόχο με τη συμμετοχή καλλιτεχνών διαφορετικής φυλετικής και εθνικής καταγωγής, ΛΟΑΤΚΙ και ανάπηρων ατόμων, ανθρώπων μεγαλύτερης ηλικίας και σωματικής ποικιλομορφίας. Μάλιστα, η φετινή θεματική του φεστιβάλ είναι το “Inclusive Families”, αφιερωμένη στο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στη δημιουργία οικογένειας και στην φροντίδα της.
Λίγες μέρες πριν από την έναρξη του φεστιβάλ, η Μαίρη Σακελλαρίου (Διευθύντρια Παραγωγής), η Ζέτα Θεοδωρέλου(Υπεύθυνη Επικοινωνίας), η Αικατερίνη Κονταρίνη(Καλλιτεχνική Διευθύντρια) κι ο Νάσος Κατσιαούνης (Επιμελητής εικαστικής έκθεσης Queer Art 3 “Inclusive Families”), μας μιλούν για όλα αυτά που αξίζει να γνωρίζουμε πριν το επισκεφθούμε.
Πείτε μας λίγα πράγματα για το Human Cast;
Μαίρη Σακελλαρίου: Το Human Cast πήρε σάρκα και οστά το καλοκαίρι του 2021. Ξεκίνησε ως ιδέα της Ξένιας Ντάνια, μιας μαύρης καλλιτέχνιδας και ηθοποιού, η οποία βίωνε στον επαγγελματικό της χώρο τις στερεοτυπικές διακρίσεις εξαιτίας της διαφορετικής φυλετικής καταγωγής της. Η ιδέα υλοποιήθηκε στη συνέχεια από εμένα και την Αικατερίνη Κονταρίνη, εικαστικό και πλέον καλλιτεχνική διευθύντρια του οργανισμού.
Ο σκοπός του Human Cast πηγάζει από την ανάγκη για ουσιαστική ορατότητα και συμπεριληπτικότητα της ανθρώπινης ποικιλομορφίας στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στις καλλιτεχνικές παραγωγές.
Το όραμά μας είναι να δημιουργηθεί ένα ασφαλές και ισότιμο περιβάλλον στις καλλιτεχνικές παραγωγές, το οποίο θα αγκαλιάζει με σεβασμό τη μοναδικότητα κάθε καλλιτέχνη. Με αυτόν τον τρόπο, επιδιώκουμε να συμβάλλουμε στην αποδοχή και κατανόηση της ποικιλομορφίας από την ελληνική κοινωνία, χωρίς την αναπαραγωγή στερεοτύπων.
Μαίρη Σακελλαρίου
Φέτος, διοργανώνεται για 3η χρονιά το Human Cast Inclusive Art Festival, το οποίο θέλει «να προάγει την ορατότητα και συμπεριληπτικότητα της ανθρώπινης ποικιλομορφίας στην καλλιτεχνική δημιουργία και έκφραση». Πώς επιτυγχάνεται αυτό;
Μαίρη Σακελλαρίου: Όπως ανέφερα και παραπάνω, ο σκοπός του οργανισμού είναι να δημιουργεί ένα κλίμα συμπερίληψης και ορατότητας στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Αυτό στοχεύουμε σε κάθε φεστιβάλ που διοργανώνουμε. Ειδικότερα, στο 3ο φεστιβάλ μας, η θεματολογία της εικαστικής έκθεσης και η συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 8/12 μεταξύ των καλλιτεχνών και του κοινού επικεντρώνεται στη Συμπεριληπτική Οικογένεια.
Προάγουμε αυτό το όραμα, μέσα από ένα ψυχαγωγικό τετραήμερο, όπου εκπροσωπούμε κάθε μοναδικό καλλιτέχνη με σεβασμό, δίνοντάς του την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις δεξιότητες και τις ικανότητές του. Πάντα με αγάπη και αποδοχή.
Επιπλέον, οι χώροι που επιλέγουμε για τα δρώμενα μας είναι προσβάσιμοι και ασφαλείς, δημιουργώντας της ασφάλεια που αποζητάμε όλ@ μας.
Ποια θα λέγαμε πως είναι τα highlights της φετινής διοργάνωσης;
Ζέτα Θεοδωρέλου: Το φεστιβάλ, όπως αποκαλύπτει και ο τίτλος του, είναι πολυθεματικό. Απευθύνεται σε καλλιτέχνες και θεατές από τους χώρους των εικαστικών τεχνών, του χορού, της μουσικής και του θεάτρου. Γι’ αυτόν τον λόγο, το κοινό, ανάλογα με τις προτιμήσεις του, έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει ένα πλήθος εκδηλώσεων που έχουν ως κοινό στόχο τη συμπεριληπτικότητα και την ορατότητα στην καλλιτεχνική δημιουργία.
Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, με σημείο εκκίνησης τη φετινή θεματική “Inclusive Families”, η εικαστική έκθεση που “ανοίγει” το φεστιβάλ εστιάζει στο δικαίωμα κάθε ανθρώπου να δημιουργεί και να φροντίζει την οικογένειά του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η παράλληλη δράση που θα πραγματοποιηθεί την τελευταία μέρα στον χώρο της έκθεσης. Εκεί, ένα πάνελ συζήτησης μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού θα εξετάσει την αναγκαιότητα της ισότιμης πρόσβασης όλων στον θεσμό της οικογένειας.
Επίσης, στο πλαίσιο του σεμιναρίου συμπεριληπτικού χορού, που είναι προσβάσιμο σε κάθε σώμα, οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να συν-κινηθούν με την ομάδα συμπεριληπτικού χορού Έξις.
Μια ιδιαίτερη στιγμή του φεστιβάλ είναι η συμμετοχή του καλλιτέχνη Γιώργου Καλογερόπουλου και της παράστασής του “Γιαγιάδες”. Μαζί με την ομάδα του, μας μεταφέρει στην αγκαλιά της γιαγιάς μας, που μπορεί να χωρέσει τα πάντα.
Ζέτα Θεοδωρέλου
Από το πρόγραμμα δεν θα μπορούσε να λείπει η συναυλία. Μέσα από τη μουσική των Hume Assine, θα αναβιώσουν μνήμες του πρώτου φεστιβάλ, με τραγούδια από τον νέο τους δίσκο, από την electronica στα Athens Blues και από το pop rock των 90’s στην chill out r’n’b. Το ίδιο βράδυ, η κωμική σκηνή της πόλης ζωντανεύει με το μοναδικό Snap – Athens Queer Comedy Club, το οποίο υπόσχεται να δημιουργήσει έναν χώρο φιλόξενο και προσβάσιμο, με ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.
Τελικά, δεν μπορώ να πω με σιγουριά ποιο είναι το highlight του 3ου Human Cast Inclusive Art Festival. Αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω είναι η μοναδικότητα και η πολυθεματικότητα της ταυτότητάς του. Πρόκειται για ένα φεστιβάλ που μας χωράει όλ@!
Η φετινή θεματική του φεστιβάλ είναι το “Inclusive Families”. Γιατί επιλέξατε αυτή τη θεματική;
Αικατερίνη Κονταρίνη: Το 2024 έγινε ένα μεγάλο βήμα προς την ισότητα στους πολίτες του Ελληνικού κράτους μετά από αγώνες χρόνων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Το 2024 τα ΜΜΕ πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου αλλά και μετά μετατράπηκαν σε μία αρένα ομοφοβικού και τρανσφοβικού λόγου, όπου το βήμα της άποψης δινόταν πρωτίστως σε άτομα με γνωστό μίσος εναντίον των ΛΟΑΤΚΙ και δευτερευόντως σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα και οικογένειες που ήταν οι άμεσα ωφελούμενοι του νομοσχεδίου. Μέχρι χθες αποκλεισμένοι από την ισότιμη και ισόνομη αντιμετώπιση από το κράτος. Το αποτέλεσμα της παραπάνω τακτικής, είναι από την μία εφόσον άνοιξε το θέμα οι οικογένειες ΛΟΑΤΚΙ να αποκτήσουν ορατότητα, από την άλλη το μίσος να αυξηθεί, μιας και καθημερινά είχε θέση στα πάνελ των τηλεοπτικών εκπομπών.
Το HUMAN CAST ως οργανισμός, ο οποίος έχει ως στόχο την εξάλειψη στερεοτύπων και διακρίσεων στα ΜΜΕ, δεν θα μπορούσε να δεν θα μπορούσε να μείνει αμέτοχο. Αποφασίσαμε φέτος η θεματική του φεστιβάλ που διοργανώνουμε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά να έχει την θεματολογία “Inclusive Families”. Η απάντηση μας στο μίσος και την βαρβαρότητα είναι να διοργανώσουμε ένα πολυθεματικό φεστιβάλ αφιερωμένο σε όλες τις οικογένειες, κάνοντας και φέτος ανοιχτό κάλεσμα σε καλλιτέχνες όλων των μέσων, να στείλουν έργα με θέμα την συμπεριληπτική οικογένεια. Η ανταπόκριση ήταν μεγάλη! Στα εγκαίνια της εικαστικής έκθεσης Queer Art 3 και καθόλη την διάρκεια του φεστιβάλ στον χώρο HGW std θα δείτε τα έργα των καλλιτεχνών να δημιουργούν μία αφήγηση για τις οικογένειες που δημιουργήσαμε ή επιλέξαμε, για τις οικογένειες που υπάρχουν ή θα επιθυμούσαμε να ανήκουμε. Για οικογένειες που δεν ανήκουν στο αυστηρό πλαίσιο της «πυρηνικής οικογένειας».
Την τελευταία ημέρα του φεστιβάλ, στον χώρο της έκθεσης, μαζί με τις Οικογένειες Ουράνιο Τόξο, τους καλλιτέχνες και το κοινό, θα πραγματοποιηθεί μια ανοιχτή συζήτηση που θεωρούμε αναγκαία. Θα εξετάσουμε το κατά πόσο το νομοσχέδιο ήταν πραγματικά συμπεριληπτικό, δεδομένου ότι εξαιρεί τα τρανς άτομα που έχουν ή επιθυμούν να δημιουργήσουν οικογένεια. Θα συζητήσουμε, επίσης, αν η κοινωνική αντιμετώπιση των ΛΟΑΤΚΙ+ οικογενειών έχει αλλάξει ή αν εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις, ακόμα και προς τα παιδιά τους. Μέσα από αυτές τις δράσεις, το HUMAN CAST επιδιώκει να ανοίξει τον διάλογο και να προωθήσει τη συμπερίληψη σε κάθε πτυχή της καλλιτεχνικής και κοινωνικής ζωής.
Αικατερίνη Κονταρίνη
Σε μια εποχή, που οποιαδήποτε προσπάθεια συμπερίληψης αναγνωρίζεται (αρνητικά) ως «woke κουλτούρα» και δέχεται επιθέσεις, πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν δράσεις από αυτή του Human Cast Inclusive Art Festival;
Αικατερίνη Κονταρίνη: Θα συμφωνήσω, οποιαδήποτε προσπάθεια συμπερίληψης αναγνωρίζεται αρνητικά σήμερα ως «woke κουλτούρα» ενώ ο όρος woke δεν ξεκίνησε ως τέτοιος. Έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η ανάλυση αυτού του φαινομένου. Με λίγα λόγια, αν θέλουμε να αποκωδικοποιήσουμε αυτό τον μηχανισμό επικοινωνίας που έχει κυριαρχήσει ως όρος στα social media και στην πολιτική παγκοσμίως, είναι η απεγνωσμένη προσπάθεια των προνομιούχων στο αναφαίρετο δικαίωμα τους (όπως θεωρούν) να συνεχίζουν να κακοποιούν τους ανθρώπους που δεν φέρουν τα ίδια προνόμια με αυτούς και να μπορούν να δικαιολογούν αυτή τους την συμπεριφορά χωρίς να βρίσκονται υπόλογοι. Χωρίς δηλαδή ούτε καν την συνέπεια των λόγων τους. Είναι πραγματικά απίθανο, τι σκαρφίζονται κάποιοι για να δικαιολογήσουν τον μισανθρωπισμό τους, ο οποίος τα τελευταία χρόνια δεχόταν σκληρή κριτική ή και ακύρωση, πράγμα που τους ξένιζε γιατί είχαν συνηθίσει να είναι στο απυρόβλητο. Σκεφτήκαν λοιπόν ότι αν βαφτίσουν όλες τις προσπάθειες συμπερίληψης και κοινωνικής δικαιοσύνης woke κουλτούρα, αυτοί θα γινόντουσαν οι αντί-woke και εκεί θα λυνόταν το πρόβλημα τους χωρίς να δέχονται πλέον καμία κριτική ή συνέπεια.
Ο τρόπος για να μην επικρατήσει αυτό το – επικοινωνιακό τέχνασμα θα το χαρακτηρίσω -είναι η κοινωνία να συνεχίσει την δυναμική της πορεία προς την εξέλιξη και την ισότητα ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις αφήνοντας πίσω όσους επιλέγουν να μην εξελιχθούν. Μελετώντας ιστορία της τέχνης θα διαπιστώσουμε ότι οι επαναστάσεις στην τέχνη με την δημιουργία νέων καλλιτεχνικών κινημάτων προηγήθηκαν ή συμβάδισαν με τις κοινωνικές και πολιτικές επαναστάσεις, αυτό μας δείχνει ότι η τέχνη έχει την δύναμη να εμπνέει να παρακινεί και να αφυπνίζει. Καλλιτεχνικές δράσεις που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση στηρίζοντας τους καλλιτέχνες, ανοίγοντας διάλογο με το κοινό και θέτοντας εννοιολογικά ζητήματα στην θεματική τους ανοίγουν τον δρόμο για κοινωνική εξέλιξη.
Είναι τελικά η τέχνη ο καλύτερος τρόπος να αναγνωρίζουμε και να σεβόμαστε τις πολλές και διαφορετικές ταυτότητες της ανθρώπινης ύπαρξης;
Νάσος Κατσιαούνης: Θεωρώ ότι βιώνουμε μια τεράστια κρίση ταυτότητας και αποσύνδεσης στην εποχή μας, μαζί μια ωραία δόση εργοστασιοποίησης. Τα σόσιαλ μίντια έχουν παίξει πολύ μεγάλο ρόλο σε αυτό, όπως και οι απαιτήσεις του εξοντωτικού καπιταλισμού. Ίσως η ταυτότητά μας και ο σεβασμός μας για τις ταυτότητες άλλων να έχει να κάνει και με το σώμα μας ως υπαρκτή έμβια ύλη. Εννοώ ότι έχει χαθεί η σύνδεσή μας με το σώμα μας και η σύνδεση του σώματός μας μέσα στον κόσμο· αυτά έχουν αντικατασταθεί από το σώμα – μηχανή όπου μέσα στο απίστευτα γρήγορο και παράλογο αστικό περιβάλλον πρέπει να κρατιέται σε κατάσταση ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις και τα “θέλω” ιδεών και ανθρώπων που πιθανότατα δεν συνάδουν διόλου με τα “θέλω”, τις ιδέες και τις ανάγκες του έμβιου σώματος.
Νάσος Κατσιαούνης
Όταν το σώμα αφαιρείται του ανθρώπινου στοιχείου και της αυτονομίας του, τότε αποσπάται και η ταυτότητα μαζί του. Αν δεν υπάρχει ταυτότητα, τότε πώς θα υπάρξει και σεβασμός για άλλες ταυτότητες; Η εμμονή για παράδειγμα, του σύγχρονου (δυτικού κυρίως πολιτισμού που λόγω παγκοσμιοποίησης συμπαρασύρει κάθε διαφορετική κουλτούρα) για το λεγόμενο τέλειο, αψεγάδιαστο (και ας μην κρυβόμαστε λευκό) σώμα με τις τέλειες αναλογίες, αντικειμενοποιεί και αχρηστεύει το σώμα σε τόσο βαθύ επίπεδο όπου η ύπαρξη ταυτότητας αδυνατεί να βρει έστω και μια χαραμάδα για να λάμψει. Η κατάργηση της αποδοχής της ποικιλομορφίας των σωμάτων, της μεταμόρφωσής τους μέσα στο χρόνο, και της χρήσης τους για την εξωτερίκευση του εσωτερικού εαυτού μας – πράγματα αδιαμφισβήτητα ανθρώπινα – καταργεί και την ταυτότητα και δημιουργεί αντίγραφα σώματα – μηχανές που απλά υπάρχουν και ανταγωνίζονται το ένα το άλλο.
Εδώ είναι που η τέχνη ενεργεί επαναστατικά εισχωρώντας και γκρεμίζοντας το status quo. Η πραγματική τέχνη είναι απελευθέρωση σώματος, έκφραση εαυτού, αντιμετώπιση της αλήθειας, αποδοχή της φυσικά υπάρχουσας ατέλειας, συνειδητοποίηση του διαφορετικού, εξερεύνηση του νέου, αναγνώριση του άγνωστου σε εμάς, όπλο κατά του φόβου και πυρομαχικό ενάντια στον πόνο αυτού που μας πονάει. Η τέχνη, λοιπόν, είναι κατεξοχήν συνώνυμο με την ταυτότητα και αντώνυμο στην εργοστασιοποίηση. Αυτή είναι που μας εμφανίζει τις ποικίλες ταυτότητες που υπάρχουν μέσα και γύρω μας. Η συνειδητοποίηση της ύπαρξης του “είμαι” που έρχεται μέσω της πρακτικής της ή της βίωσής της τέχνης, φέρνει αυτομάτως και την συνειδητοποίηση της ύπαρξης του “είσαι”. Άρα η συνειδητοποίηση του εγώ υπάρχω με αυτόν τρόπο και βλέπω ότι εσύ υπάρχεις με έναν άλλο τρόπο, διαφορετικό από τον δικό μου αλλά υπαρκτό, πώς μπορεί να μην φέρει μαζί της και τον σεβασμό για την ανθρώπινη φύση και τις ταυτότητές της γενικά;
Πληροφορίες
3ο Human Cast Inclusive Art Festival
Τοποθεσίες: Διαφορετικές αναλόγως με την εκάστοτε δράση (δείτε αναλυτικά εδώ)
Ημερομηνίες: Από τις 5 έως τις 8 Δεκεμβρίου 2024
Είσοδος: Ελεύθερη ή 10€ (αναλόγως την εκάστοτε δράση – αναγράφονται παραπάνω)
Προπώληση: Χορός 6/12 | Stand Up Comedy και συναυλία 7/12 | Θέατρο 8/12
