Χριστίνα ΤριχάH ιστορία ξεκινάει σε κάποιο μπαρ. Θα το αποκαλούμε Barbary Fig. Εκείνο το βράδυ ήταν η πελάτισσα, μια αγχώδης, υπερβολικά κοινωνική και πιωμένη πελάτισσα, η οποία έψαχνε αφορμές για να ζήσει έξω από το δοχείο των αρνητικών της σκέψεων.
To κείμενο γράφτηκε από τις Χριστίνα Τριχά και την Περσεφόνη Ντωμπινί
Εκείνο – το ίδιο – βράδυ πίσω από το μπαρ ήταν και η εσωστρεφής, παρατηρητική παρουσία. Κινούνταν ρυθμικά, σχεδόν σαν χορεύτρια ενός νωχελικού χορού, εξυπηρετώντας τη μια πελάτισσα μετά την άλλη.
Είχε πάρτι μια λεσβία, συχνή θαμώνας του μαγαζιού. Γινόταν πανικός! Λεσβοθύελλα! «Τι ζώδιο είσαι;», ρώτησε η πελάτισσα. «Σκορπιός», απάντησε. [gay panic attack]«ΑΑΑΑΑ ΕΓΩ ΚΑΝΩ ΚΑΡΜΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΣΚΟΡΠΙΟΥΣ», ούρλιαξε συγκρατημένα. «Γιατί εσύ τι είσαι;». «Καρκινάκι»[πάντα ένας Καρκίνος αναφέρεται ως Καρκινάκι στην πιάτσα].
Η φοιτήτρια-πελάτισσα είχε ξεκινήσει με μπύρες από το απόγευμα. Παράτησε τα διαβάσματα. Δεν το ‘χε. Έπινε και ελισσόταν από τη μια παρέα στην άλλη σαν βλαχοδήμαρχος σε προεκλογική εκστρατεία στο φανταστικό λεσβιακό της χωριό. Της την έπεσαν 3-4 λεσβίες εκείνο το βράδυ. Όμως μονάχα η εργαζόμενη – ας την πούμε Φραγκοσυκιά για λόγους προοικονομίας – είχε εισέλθει δυναμικά στο focus zone της. Η πελάτισσα κούρνιαζε για αρκετή ώρα με όλο της το σώμα στην μπάρα από νάζι και κούραση. Η Φραγκοσυκιά της πρότεινε να ανταλλάξουν λαστιχάκια: ένα γαλάζιο και ένα φλοράλ. Μετά την κέρασε υποβρύχιο σαν να μην έφταναν οι πέντε προηγούμενες μπύρες.
Κοιταζόντουσαν, μιλούσαν. Ως εδώ καμία τους δεν ήξερε πώς θα συνεχίσει τη βραδιά. Αργότερα θα προσπαθούσαν «λεσβιακά» να ξεκαθαρίσουν ποια την έπεσε σε ποια. Αλλά όσο η ώρα περνούσε και το πρωί κοντοζύγωνε ήταν φανερό πως θα έτρωγαν μαζί το 11ο παγωτό του καλοκαιριού.
Η λεσβοθύελλα καθάρισε, η φοιτήτρια βοήθησε στο συμμάζεμα του μπαρ και ξεκίνησαν παρέα για όπου. Το παγωτό τελικά αντικαταστάθηκε από φιλί στο πλάι των γραμμών του τρένου, τα λαστιχάκια βράχηκαν σε κάποια θάλασσα. Γυμνές κολύμπησαν, γυμνές αγκαλιάστηκαν, γυμνή ξεπάγιασε η Φραγκοσυκιά.
Μια πληροφορία που ίσως θα έπρεπε ήδη να είχαμε μοιραστεί προς όφελος της ίδιας ιστορίας είναι ότι η φραγκοσυκιά αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή είδη για δημιουργία αντιπυρικού φράχτη. Την χαρακτηρίζει η εσωτερική υγρασία των βλαστών που καίγεται δύσκολα, και έτσι δεν μεταδίδει τις φλόγες σε παράπλευρα φυτά. Ο καρπός της είναι το φραγκόσυκο, ο οποίος είναι ένα φρούτο χρώματος (ΠΑΜΕ ΛΙΓΟ ΜΟΙΡΑΡΑΚΗ) από κίτρινο (πριν ωριμάσει πλήρως) προς ροδοκόκκινο (όταν ωριμάσει) με μικρά αγκαθάκια στην επιφάνειά του.
Καμιά τους δεν γνώριζε αυτήν την πληροφορία και όμως κατέληξαν να βρεθούν χωρίς ισορροπία, αλλά με μπόλικη καύλα, μέσα στην αγκαλιά μιας παραθαλάσσιας ανυποψίαστης φραγκοσυκιάς. Δύο λεσβίες χωρίς κορμούς, με σαρκώδη επίπεδα, ελλειπτικά, ενωμένα μεταξύ τους. Η μία λίγο πιο «κίτρινη», η άλλη, πιο ώριμη, πιο «ροδοκόκκινη», γέμισαν σε ολόκληρη την επιφάνειά τους αγκάθια σαν χνούδι.
Η πελάτισσα έπεσε πρώτη, βούτηξε ολόκληρη στον κάκτο και πάνω της αφέθηκε, νωχελικά ως όφειλε, η Σκορπιός. Πόνος και γέλια και πανικός. Όχι gay πανικός αυτή τη φορά. Το κρεβάτι στο οποίο ήλπιζαν έδωσε τη θέση του στην αναζήτηση ΕΚΑΒ. Περάσαν με το αυτοκίνητο από: Συγγρού, Αθηνάς, Μοναστηράκι. Ρωτούσαν ξημερώματα τυχαίους τουρίστες μέχρι και φορτηγατζήδες, αν τα τραύματα από κάκτο μπορούσαν να επιφέρουν κάτι δραματικό.
Πιο δραματικό βέβαια από ένα πανικοβλημένο Καρκινάκι, με μοναδικό εξοπλισμό το μπουστάκι του και χέρια πρησμένα και κατακόκκινα, να τρέχει στην Αθηνάς για να κάνει τάκλιν σε ασθενοφόρο δεν υπήρχε. Υπήρχε όμως κάτι, ακόμα πιο «ρομαντικό». Μια Σκορπιός, σωστή αντιπυρική Φραγκοσυκιά, να βγάζει ένα- ένα τα επίμονα αγκαθάκια που κατασκήνωναν στο πλέον ξενερωμένο από τις μπύρες κορμί τής πρότερα πελάτισσάς της.
Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Άλλωστε η διαδικασία αφαίρεσης του κάκτου διήρκησε αιώνες. Για μέρες μετά η Φραγκοσυκιά σκόνταφτε σε αγκάθια, τα οποία ήταν παρατημένα στην κουζίνα και στο μπάνιο της. Για μέρες μετά η χαρά από αυτή την τυχαία πτώση συνόδευε τα λαστιχάκια στα χέρια τους. Η ανταλλαγή ήταν οριστική, όπως οριστικό είναι πως όσο θα υπάρχουν Φραγκόσυκα, τα καλοκαίρια μας θα ανήκουν σε λεσβιακούς έρωτες και πάθη.
Εξάλλου είναι γνωστό ότι οι πιο όμορφες λεσβιακές επιθυμίες γεννιούνται και πεθαίνουν (ή πέφτουν) πάντα καλοκαίρια
