Η LGBT παράμετρος στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision δεν είναι κάτι καινούργιο. Φυσικά όλοι μας δικαίως θεωρούμε πως ο διαγωνισμός έγινε gay friendly το 1998, με την transexual Dana International να κερδίζει το διαγωνισμό και από τότε είδαμε σχεδόν τα πάντα και από χώρες που δεν το περιμέναμε. Η Ελλάδα; στην κλασική συνταγή με το έθνικ τσιφτετελοροκ που συχνά πυκνά της βγήκε μεν σε καλό (πήραμε βραβείο άλλωστε με RnB και κρητική σούστα – μη με ρωτάτε έτσι το χαρακτήρισαν το τραγούδι μας το 2005).
Ξεκινώντας από το 1998 θα οδηγήσω τη σκέψη μου (και ελπίζω και τη δική σας) στην εξής ερώτηση: Αφού το κάνουν τόσο καλά εκείνοι, εμείς γιατί όχι; Γιατί η ιδέα του Τάκη Ζαχαράτου να μας εκπροσωπήσει στο διαγωνισμό έχει πέσει πριν από 2 χρόνια αλλά οι ιθύνοντες την απερριψαν αμέσως γιατί απλά φοβήθηκαν το … κράξιμο!
https://www.youtube.com/watch?v=FmpVfohfuwQ
Νομίζετε ότι η Dana ήταν το πρώτο ανοιχτά LGBT άτομο που έκανε εκκεντρική εμφάνιση στη Eurovision; Πόσο αμαθείς είστε μικρά μου. Το 1997 η Ισλανδία έκανε (επίσημα τουλάχιστον) την αρχή με τον Paul Oscar και το τραγούδι Minn hinsti dans.
Το 1998 η Dana International έδωσε στο Ισραήλ το 3ο βραβείο στην ιστορία του διαγωνισμού μετά από 19 χρόνια! Βέβαια η κρατική τηλεόραση της χώρας δεν “κώλωσε” στις απειλές των υπερορθόδοξων εβραίων, οι οποίοι απειλούσαν να σκοτώσουν την transexual τραγουδίστρια.
Το 2002, είδαμε πολλά: Η Σλοβενία επιλέγει τρεις drag αεροσυνοδούς να εκπροσωπήσουν τη χώρα στο διαγωνισμό. Στα στούντιο της κρατικής τηλεόρασης επεμβαίνουν αστυνομία και ασθενοφόρα καθώς με το τέλος της εθνικής επιλογής ξεσπάνε επεισόδια! Όχι οτι το τραγούδι πήγε καλά στη Eurovision αλλά εκείνη τη χρονιά το διαγωνισμό κερδίζει ένα περίεργο outsider από τη Λεττονία ονόματι Maria Naumova (πλέον γνωστή ως Marie N). Η Μarie N ενω παρουσίασε στην εθνική επιλογή της χώρας της αλλά και στο βίντεο κλιπ της ένα αδιάφορο τραγούδι σε όλους μας, στη σκηνή του Tallinn εμφανίστηκε ντυμένη αγόρι καταλήγοντας στο τέλος του τραγουδιού γυναίκα, ιδέα εμπνευσμένη από το “Βίκτωρ Βικτώρια”.
To 2003 η ορθόδοξη Ρωσία, η οποία μάλιστα το 2013 δεν μετέδωσε τον 2ο ημιτελικό του διαγωνισμού επειδή η Φινλανδή τραγουδίστρια φίλησε την κοπέλα στα φωνητικά, έστειλε τις t.A.T.u στο διαγωνισμό, ένα δίδυμο από τις Julia Volkova και Lena Katina, οι οποίες έφεραν τα πάνω κάτω στο διαγωνισμό και τη διοργάνωση καθώς είχαν φιληθεί στις πρόβες κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού. Το 2003 αγαπημένες φίλες και φίλες ένα έχω να σας πω: η Ρωσία διαμαρτυρήθηκε για το πόσο κομπλεξική είναι η διοργάνωση στο γκει θέμα και η EBU (που τώρα φωνάζει κυριολεκτικα φτερά και πούπουλα) θεώρησε το φιλί ανάμεσα σε 2 κορίτσια, ανήθικη εικόνα για πρόγραμμα που βλέπει μια οικογένεια σε prime time ζώνη (φέρτε μου ενα κοσμοπόλιταν και δύο ζαναξ τώρα). Αν δείτε και το βίντεο παρακάτω, η διοργάνωση έκανε συνεχώς μακρινά πλάνα στο τραγούδι της Ρωσίας για να προλάβει τα … ακατονόμαστα ενώ απείλησε πως θα κόψει τη ζωντανή ροή και θα μεταδώσει τη μαγνητοσκοπημένη της προηγούμενης ημέρας, εάν πλησιάσουν τα κορίτσια μεταξύ τους!
Μέχρι το 2007 δεν είχαμε κάποιο “κρούσμα” κατά τον Άνθιμο, LGBT εμφάνισης. Ώσπου η Δανία δείχνει το νέο της πρόσωπο στην Ευρώπη με το πόσο ανοιχτή και ανεκτική είναι στέλνοντας στο διαγωνισμό την DQ (Drama Queen) aka Peter Andersen. Μπορεί να μην πέρασε καν στον τελικό αλλά η Δανία μας έδειξε πως ο αστυνομικός Peter μπορεί ως DQ να κάνει την Ευρώπη να περάσει καλά για 3 λεπτά. Κι ενώ εκείνος δεν πήγε καλά εκείνη τη χρονιά το βραβείο του διαγωνισμού πήγε στην ομολογουμένος λεσβία Marija Serifovic από τη Σερβία. Το 2007 είχαμε φυσικά και τη Verka Serduchka aka Andriy Mykhailovych Danylko αλλά εκεί μιλούσαμε για καθαρό ρόλο καθώς ο Andriy είναι πιστός στην οικογένειά του και στην ετεροφυλία του – πιστέψτε με το ξέρω πολύ καλά αυτό.
Το 2013 η Τουρκία και η Ρωσία δεν μεταδίδουν τον 2ο ημιτελικό της Eurovision καθώς η Krista Siegfrids από τη Φιλανδία φιλάει την κοπέλα στα φωνητικά (κυριώς θεατρικά καθώς το τραγούδι της ήταν μια ωδή απόγνωσης στον σύντροφό της που δεν της έκανε πρόταση γάμου για πολλά χρόνια). Στο διάλειμμα του τελικού ωστόσο η Σουηδική τηλεόραση συμπεριέλαβε στο πολυδαίδαλο μουσικό της χορευτικό και σκηνή από έναν gay γαμο.
Φυσικά ο διαγωνισμός gay friendly έγινε επίσημα gay prompt contest με τη νίκη της Conchita to 2014. Ο Tom από την Αυστρία παρά την αποτυχία του το 2012 να εκπροσωπήσει τη χώρα μέσω εθνικής επιλογής, πήρε ανάθεση το 2014 από την κρατική τηλεόραση, η οποία προφανώς βλέποντας πώς μέσα στην Αυστρία η άνοδος των νεοναζι ως δεύτερη πολιτική δύναμη έκλεινε τα στόματα για οποιαδήποτε ανοιχτή συζήτηση κοινωνικών θεμάτων αποφάσισε να σπάσει το απόστημα. Και γιατί το λέω αυτό; Γιατί όταν πήγαμε στη Βιέννη μιλώντας με πολλούς Αυστριακούς, μάθαμε πως η νίκη της Conchita μπορεί να ήταν ένα πολύ μεγάλο ατού για την LGBT κοινότητα διεθνώς καθώς η Conchita έκανε αυτό που δεν έκανε ποτέ η Dana International (δηλαδή να διεθνοποιήσει το θέμα του ρατσισμού εναντίον των ομοφυλόφυλων) αλλά στην Αυστρία βοήθησε να μιλήσουν ανοιχτά ακόμα και στην τηλεόραση και στο κοινοβούλιο για πολλά θέματα για τα οποία δεν ήθελαν να ακούσουν κουβέντα. Έτσι η Conchita κατέκτησε ρόλο εθνικό και συμβολικό περισσότερο για την απελευθέρωση της επικοινωνίας των Αυστριακών.
Και η ερώτησή μου: μετά από όλα αυτά προσπαθώ να καταλάβω γιατί η ιδέα του Τάκη Ζαχαράτου με μίμηση Μαρινέλλας στα 40 χρόνια μας στη Eurovision (2014) θεωρήθηκε αστεία ιδέα;
