Τα τελευταία τρία χρόνια κλέβει τις εντυπώσεις ως παρουσιάστρια του Thessaloniki Pride, ενώ αναγνωρίζει το drag ως επανάσταση ή όπως λέει χαρακτηριστικά «ένα μεγάλο middle finger στα έμφυλα στερεότυπα που έχει θέσει η πατριαρχία». Μια συνέντευξη με τη Raw Bee Candles.
Πες μας λίγα πράγματα για σένα.
Με λένε Κωστή, είμαι 24 ετών και κατάγομαι από την Κατερίνη. Στα 18 μου μετακόμισα στο Ηράκλειο της Κρήτης για σπουδές τις οποίες παράτησα μετά την πρώτη καραντίνα λόγω κόπωσης και burnout. Έκτοτε, μένω στη Θεσσαλονίκη με τον σύντροφό μου και εργάζομαι το πρωί σε net cafe και κάποια βράδια ως DJ στο exPOSE. Είμαι ένα περήφανο non-binary gay άτομο.
Πώς «γεννήθηκε» η drag persona σου; Κάνε μας μια περιγραφή της. Σε ποια στοιχεία του εαυτού σου θα λέγαμε ότι βασίζεται;
Η Raw Bee Candles γεννήθηκε στο Ηράκλειο στις 11 Ιανουαρίου του 2019, μετά από μια γενναία ποσότητα αλκοόλ και μια συζήτηση περί τέχνης και drag, η οποία κράτησε μέχρι την ανατολή του Ηλίου. Έδωσα το πρώτο μου show στο LaBrasserie τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Δημιουργώντας και εξελίσσοντας την Raw Bee, θα έλεγα ότι είναι η υπερηρωίδα που πάντα ονειρευόμουν και που πάντα παρίστανα. Σε κάποια φάση, ένιωθα ότι Κωστής και Raw Bee είναι ένα και το αυτό, κάτι το οποίο δεν έβλεπα μόνο εγώ, αλλά και τα κοντινά μου άτομα. Όσο κι αν αυτή η σύγχυση των δύο προσωπικοτήτων μέσα μου ήταν πολύ όμορφη, ήταν ταυτόχρονα και περίεργη και πρωτόγνωρη, επειδή, όσο περισσότερο ανακάλυπτα πράγματα για την τέχνη του drag και προσπαθούσα να τα ταιριάξω στην περσόνα μου, άλλο τόσο ξεκλείδωνα χαρακτηριστικά και ταλέντα του εαυτού μου τα οποία δεν είχα εκδηλώσει και ως εκ τούτου δεν είχα αναπτύξει κιόλας. Μέσα από αυτό το ταξίδι που έκανα στον εσωτερικό μου κόσμο, κατέληξα στο ότι η περσόνα μου είναι η πιο λαμπερή προέκταση του εαυτού μου. Είναι πάντα ετοιμόλογη, κάτι το οποίο ο Κωστής τώρα αρχίζει να το βρίσκει., Φροντίζει να κεντρίζει το ενδιαφέρον κάθε χώρου παρουσιάζοντας διαφορετικές πτυχές της κάθε φορά, όπως και ο Κωστής. Το όπλο της είναι το μικρόφωνο, διότι τραγουδάει live στα shows της, και το χαρακτηριστικό της είναι να σώζει την κατάσταση, όταν υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες. Αν για παράδειγμα δεν παίξει σωστά η μουσική ή αν κάποιο άλλο performer αργήσει να βγει στη σκηνή. Η Raw Bee είναι διπλά, υπερηρωίδα λοιπόν, αφ’ ενός καλλιτεχνικά και αφ’ ετέρου για εμένα, γιατί μου έμαθε να μιλάω με τον εαυτό μου και με έσωσε από διάφορες δύσκολες καταστάσεις τα τελευταία τέσσερα χρόνια.
Τον Ιούνιο σε απολαύσαμε στην παρουσίαση της κεντρική βραδιάς του Thessaloniki Pride. Μίλα μας λίγο για την εμπειρία σου, για τη διοργάνωση καθώς και τη μεταφορά της στη ΔΕΘ.
Το Thessaloniki Pride ή αλλιώς το δεύτερό μου σπίτι είναι πραγματικά η αγαπημένη μου ενασχόληση, ακριβώς επειδή είναι ό,τι πιο δύσκολο έχω κάνει στην καριέρα μου. Όντας μέλος της παραγωγής, περνάνε άπειρα πράγματα από τα χέρια μου, έχω αμέτρητες συνθήκες να διαχειριστώ. Ωστόσο, δεν θα παραπονεθώ ποτέ, γιατί δεν είμαι μόνη. Η συλλογικότητα αυτή λειτουργεί σαν ένα τεράστιο μελίσσι. Όλα τα εθελοντά εργαζόμαστε με απύθμενη χαρά, γιατί κάνουμε κάτι το οποίο αγαπάμε και θέλουμε να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, καθώς και να πετύχουμε τον στόχο μας, να περνάμε δηλαδή στον κόσμο της Θεσσαλονίκης και όλης της Ελλάδας τα μηνύματά μας: «ότι είμαστε εδώ, είμαστε καλά, και είμαστε ασταμάτητα». Τα τελευταία τρία χρόνια που έχω τα ηνία της παρουσίασης, κάθε χρονιά είναι σαν την πρώτη χρονιά. Το συναίσθημα είναι το ίδιο. Παθαίνω σοκ με την αγάπη του κόσμου, με ένα κοινό που είναι κάθε φορά όλο και πιο εκρηκτικό, όλο και πιο συμπεριληπτικό, όλο και πιο αγαπησιάρικο βρε παιδί μου. Ειδικά το φετινό iteration του φεστιβάλ στη ΔΕΘ παίζει να ήταν το καλύτερο Thessaloniki Pride ever. Η έκθεση δεν μας περιόρισε, όπως ακούστηκε. Αντιθέτως, μας έδωσε ακόμα μεγαλύτερη ορατότητα. Το φεστιβάλ υπερηφάνειας της Θεσσαλονίκης διοργανώθηκε στο κέντρο του κέντρου της πόλης χωρίς τα μικρά τεχνικά προβλήματα που ενίοτε προέκυπταν, με μεγαλύτερη περιφρούρηση του χώρου, δημιουργώντας ένα ακόμα πιο ισχυρό safe space για τα άτομα που είτε το επισκέφθηκαν είτε εργάζονταν για την περάτωσή του. Θεωρώ ότι το highlight ήταν το υπερθέαμα που δόθηκε στην τεράστια μας σκηνή, το οποίο καταευχαριστήθηκα και να συντονίζω από το δικό μου μετερίζι αλλά και να το παρακολουθώ.
Τα περασμένα Χριστούγεννα συμμετείχες και σε μια εκδήλωση διαβάζοντας παραμύθια σε παιδιά. Μία εκδήλωση στην οποία εναντιώθηκαν αρκετές συντηρητικές και ομοφοβικές φωνές. Ποια ήταν η δική σου στάση/απάντηση σε όλες αυτές τις φωνές;
Δεν θα σου κρύψω ότι αυτή ίσως και να ήταν η πιο δύσκολη περίοδος της καριέρας μου και κατ’ επέκταση της ζωής μου. Τηλέφωνα από κανάλια, δημοσιογράφους, sites, επικρατούσε στο κινητό μου ο κακός χαμός. Ειδοποιήσεις, βροχή από σχόλια και μηνύματα, ευτυχώς τα περισσότερα προς υπεράσπισή μου. Ωστόσο, έχω την τύχη να έχω ανθρώπους γύρω μου που με στήριξαν off the record, μου θύμισαν ότι είμαι πολύ πιο δυνατό απ’ ό,τι πιστεύω, με συγκράτησαν. Η απάντησή μου, όπως και στο παρελθόν, για πολύ πιο χαζά θέματα, ήταν η ίδια: όλα απαντώνται πάνω στη σκηνή. Αυτό το μέσο διαθέτω για να απαντήσω ουσιαστικά σε όλες αυτές τις φωνές, αυτό θα χρησιμοποιήσω. Μέσα από τα shows έχω μάθει να απαντάω. Μπορεί να μαζεύτηκα, να κλείστηκα στον εαυτό μου για κάποιο καιρό, αλλά όπως και στη φύση, ένα κύμα μαζεύεται προτού σκάσει ορμητικά στην ακτή. Μέσα από την όλη συνθήκη έχω βγει πιο ατρόμητη από ποτέ, πιο σίγουρη, πιο ήρεμη για τον εαυτό μου και τι μπορώ να αντιμετωπίσω.
Είναι η Θεσσαλονίκη περισσότερο συντηρητική από την Αθήνα; Πόσο εύκολη είναι η ζωή μιας για μια Drag Queen στην πόλη σου;
Η Θεσσαλονίκη είναι, όπως λέει και το άσμα, μια μεγάλη φτωχομάνα. Νιώθω πολλές φορές ότι ζούμε σε μια πόλη από τη μία κατατρεγμένων, από την άλλη νεόπλουτων βολεμένων και θα έλεγε κανείς ότι στην Αθήνα συμβαίνει το ίδιο. Η διαφορά μας είναι ότι εμείς στον Βορρά είμαστε πιο δεμένες μεταξύ μας. Φίλες μου στην Αθήνα μου λένε, ότι κάθε performer έχει και τον δικό της χώρο και τον υπερασπίζεται σαν κόρη οφθαλμού, λες και θα εμφανιστεί κάποι@ να της τον κλέψει. Στη Θεσσαλονίκη μοιραζόμαστε τους λιγοστούς χώρους που έχουμε, γιατί όλα μας δικαιούμαστε τον χώρο και τον χρόνο που μας αναλογεί. Όσον αφορά στον συντηρητισμό, η Θεσσαλονίκη είναι περισσότερο κλειστή λόγω μεγέθους, ωστόσο, διαθέτοντας πολύ περισσότερο νεαρό κόσμο αναλογικά με την Αθήνα, ευθυγραμμίζουμε και αυτό το ισοζύγιο.
Αλήθεια, πώς προσδιορίζεσαι σε σχέση με την καλλιτεχνική σου ταυτότητα;
Η αλήθεια είναι ότι έχω πολλές καλλιτεχνικές ταυτότητες και η τομή τους είναι η Raw Bee. Αρχικά είμαι μουσικός και τραγουδιστής, εν συνεχεία κάνω καράτε τα τελευταία 15 χρόνια (πολεμική μεν, τέχνη δε), το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την κινησιολογική μου έκφραση, έχω πειραματιστεί με τον χορό και έχω ασχοληθεί και με το θέατρο σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Η Raw Bee είναι ο συνδετικός κρίκος των παραπάνω, και ο Κωστής είναι ο ενορχηστρωτής αυτής της σύνθεσης.
Είναι για σένα το drag μια πολιτική πράξη;
Το drag στην Ελλάδα γενικά είναι (και επιβάλλεται να είναι) βαθιά πολιτικό. Ως ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, ζούμε σε αντίξοες συνθήκες και μέσα από αυτές χτίζουμε τις συνειδήσεις μας, και, μέσω της τέχνης, χτίζουμε και τις συνειδήσεις της κοινωνίας που μας περιβάλλει. Το drag συγκεκριμένα είναι μια επανάσταση, ένα μεγάλο middle finger στα έμφυλα στερεότυπα που έχει θέσει η πατριαρχία, είναι ελευθερία της έκφρασης, ελευθερία σώματος, φύλου, φυλής και σεξουαλικότητας. Και τι πιο περιζήτητο από την ελευθερία του να είναι κάθε άτομο αυτό που θέλει να είναι;
https://www.instagram.com/p/CflsUeZLIdr/?img_index=1
Πες μας κάτι για το τέλος.
Δεν είμαστε όλες εδώ. Λείπουν οι δολοφονημένες.
Κεντρική φωτογραφία: ΤheOutsiders
