Τον τελευταίο χρόνο τρία επώνυμα άτομα αποφάσισαν να κάνουν coming out μέσα από το περιοδικό μας. Και το έκαναν επειδή συνειδητοποίησαν το πόσο σημαντικό είναι να μιλήσουν για θέματα που έχουν να κάνουν με τη ΛΟΑΤ+ κοινότητα, όχι σαν εξωτερικοί παρατηρητές αλλά ως μέλη της.
Ακόμη κι έτσι, όμως, διάβασα αρκετά κακεντρεχή σχόλια για τον τρόπο με τον οποίο έγιναν αυτά τα coming out, για τις ταυτότητες που διεκδικούσαν ακόμα και για την ηλικία των ατόμων που τα έκαναν.
Ακόμη χειρότερα, κάθε φορά που ακούμε ένα άτομο να μιλάει για τη σεξουαλικότητα του, αποφεύγοντας ίσως να μιλήσει ανοιχτά για αυτή, έχουμε την τάση να το καταδικάζουμε χρησιμοποιώντας μέχρι και κακοποιητικούς χαρακτηρισμούς.
Κάθε ΛΟΑΤ+ άτομο (επώνυμο ή μη) όμως, έχει το δικαίωμα να επιλέξει αν, πότε και που θα κάνει κάνει το coming out του. Και καθόλου δεν αναλογεί σε εμάς να το παίζουμε αστυνομικοί στις ζωές και στις ταυτότητες των άλλων.
Φυσικά και θέλουμε τους επώνυμους ΛΟΑΤ+ ανθρώπους να μη φοβούνται να μιλήσουν, μεταφέροντας ένα δυναμικό μήνυμα ορατότητας. Αλλά θέλουμε να το κάνουν μόνο όταν – όπως κι εμείς – θα αισθάνονται έτοιμοι και ασφαλείς.
https://avmag.gr/131141/spase-tin-ntoylapa-i-kai-ochi/
Τα άτομα που μίλησαν στο περιοδικό μας έκαναν ακριβώς αυτό. Όχι γιατί τα απειλήσαμε ή τα πιέσαμε με κάποιον τρόπο, αλλά γιατί το επέλεξαν από μόνα τους. Κι αυτό, αν με ρωτάτε, είναι πιο σημαντικό ακόμη κι από το ίδιο το coming out. Γιατί συνιστά πολιτική πράξη.
Για να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν. Κανένα άτομο δεν είναι υποχρεωμένο να κάνει coming out. Όταν όμως το κάνει αποκτά μοιραία πολιτική αξία. Και αυτό είναι κάτι που – ας είμαστε ειλικρινείς- το έχουμε ανάγκη ως κοινότητα.
Y.Γ. Καλό θα ήταν πάντως να μη χρησιμοποιούμε ένα coming out για να ξεπλένουμε ομοφοβικές απόψεις ανθρώπων ή ακόμη και κομμάτων.
