Δεν ξέρω αν έχει κανείς άλλος θέμα με την μεταφορά έργων από το ένα είδος τέχνης στο άλλο, βιβλία, κινηματογράφο, θέατρο, εγώ πάντως το έχω σε πολύ κακό και το αποφεύγω σχεδόν ευλαβικά. Σε όλα όμως τα πράγματα υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις στις οποίες κάνεις το σταυρό σου να μην το μετανοιώσεις. Σε μια γενική αποτίμηση λοιπόν, πήγα στην Φθινοπωρινή Σονάτα και δεν το μετάνιωσα.
Το έργο, βασισμένο στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία του Ίγκμαρ Μπέργκμαν, θα μπορούσε άνετα να διδάσκεται στις ψυχαναλυτικές σχολές ως μια ωδή στη Φροϋδική σκέψη. Μητέρα και κόρη, το αρχετυπικό δίπολο του Φρόυντ, η πηγή όλων των δεινών, αλλά και όλων των ευδαιμονιών. Αγάπη και μίσος, θαυμασμός και απόρριψη, έλξη και εγκατάλειψη. Οι δύο γυναίκες αναμετρώνονται με όλα τα συναισθήματά τους και βγαίνουν ηττημένες (;).
Η παράσταση ακολουθεί μια γυμνή σκηνοθετική οπτική και επικεντρώνεται σε αυτό που ουσιαστικά είναι αυτό το έργο, το συναίσθημα. Οι ηθοποιοί είναι μέσα στο ρυθμό του έργου, μεταφορικά, αλλά και κυριολεκτικά, καθώς η μουσική που “παίζουν” και τραγουδούν γίνεται ένα μαζί τους. Η μουσική τις ενώνει, αλλά και τις χωρίζει. Είναι ο δίαυλος επικοινωνίας μάνας-κόρης, αλλά και η αφορμή για την αποξένωσή τους. Η χρήση της μουσικής έχει ενσωματωθεί πολύ αρμονικά στην παράσταση και έχει δώσει το κάτι παραπάνω.
Οι πρωταγωνίστριες, Μαρία Κεχαγιόγλου και Ανθή Ευστρατιάδου, έχουν χημεία και επικοινωνία πάνω στην σκηνή και οι ερμηνείες τους είναι ισοβαρείς και μετρημένες, όπως νομίζω ότι ταιριάζει στο έργο. Η παράσταση κρατάει τον ρυθμό της και σε οδηγεί αρμονικά σε ένα αναμενόμενο (;) κλείσιμο.
Στοιχεία παράστασης
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΟΝΑΤΑ του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Μετάφραση, διασκευή, σκηνοθεσία: Μαρία Μαγκανάρη. Σκηνικός χώρος, κοστούμια: Όμάδα Προτσές. Ερμηνεία: Μαρία Κεχαγιόγλου, Ανθή Ευστρατιάδου. ΘΕΑΤΡΟ ΟΔΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ. Δευτέρα – Τρίτη 21.00
