Η Good As You(th) διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη το «NotanotherstraightFest» ένα Φεστιβάλ για τις διάφορες σεξουαλικότητες, την ποικιλία στην έκφραση φύλου και την διαχείριση του σώματος στις 10-15 Μαϊου 2014 και σας προσκαλει σε μία σειρά εκδηλώσεων που εναντιώνονται στην ομοφοβία, την τρανσφοβία, καταδικάζουν τον σεξισμό, και στοχοποιούν την πατριαρχία και τον τρόπο με τον οποίο αυτή επεμβαίνει στην διαμόρφωση των ταυτοτήτων μας και την διαχείριση των ελευθεριών μας. Οι εκδηλώσεις είναι ανοιχτές για όλους, σε διάφορα «ζωντανά» σημεία της πόλης, και προσφέρονται για συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων.
Γιατί «όχι ένα ακόμα στρέιτ φεστιβάλ»;
Σε μία σαφώς πατριαρχική κοινωνία όπως η ελληνική, το να διεκδικείς και να διοργανώνεις ένα «μη στρέιτ» φεστιβάλ, το αντιλαμβανόμαστε ως μία ρήξη με την ετεροκανονικότητα. Αν δεν το ονομάζαμε ως τέτοιο, ο κόσμος μπορεί και να το αντιλαμβανόταν εξαρχής σαν ένα φεστιβάλ που μιλάει για κάποια συγκεκριμένα θέματα μέσα από το κυρίαρχο πρίσμα, στο οποίο οι ομοφυλόφιλοι είναι μόνο γελοίες καρικατούρες, οι λεσβίες δεν είναι τίποτα παραπάνω από «νταλίκες», απομιμήσεις του κυρίαρχου αρσενικού, και οι μπάι απλά υποκρίνονται. Το φύλο μας, η σεξουαλικότητά μας, ο/η σύντροφός μας γίνονται κουτάκια που μας κλείνουν μέσα τους, γιατί με το να περιορίζεις κάτι μπορείς καλύτερα να το ελέγχεις. Οι ίδιοι οι «προνομιούχοι» στην πατριαρχία εσωκλείονται σε ένα δικό τους κουτάκι, αυτό του στρέιτ, για να χαράξουν σαφείς αποστάσεις από εμάς, τους ανώμαλους. Αντιλαμβανόμαστε ότι το να είσαι ετεροφυλόφιλος και να προσπαθείς να μυηθείς στην κουλτούρα του στρέιτ είναι μία ακόμα καταπίεση.
Γιατί τελικά, δεν είναι όλοι οι ετεροφυλόφιλοι στρέιτ.
Ο στρέιτ άντρας θα πρέπει να προσέχει μην τον κερατώσει η γυναίκα του, γιατί αυτό θα θίξει τον αντρισμό του. Δεν μπορεί να συγκινηθεί επειδή οι άντρες δεν κλαίνε, δεν μπορεί να κάνει παρέα με γυναίκες επειδή «αυτά τα κάνουν οι αδερφές», πρέπει να τη βρίσκει με το ποδόσφαιρο, με τις ταινίες δράσης, να είναι ρηχός, να γουστάρει πολλές γυναίκες, μπύρες και να ζει σε έναν χώρο ο οποίος ποτέ δεν είναι καθαρός επειδή το νοικοκυριό είναι γυναικεία δουλειά. Η στρέιτ γυναίκα θα πρέπει να ντύνεται στην τρίχα, για το ραντεβού της με τον άντρα που αναφέρθηκε παραπάνω. Η στρέιτ γυναίκα ξέρει να μαγειρεύει άψογα, για να ικανοποιεί τον άντρα της όταν έρθει εκείνη η ώρα, πρέπει από την εφηβεία της οραματίζεται την ημέρα του γάμου της, γιατί έχει μάθει ότι «είναι η πιο σημαντική στιγμή της ζωής της». Απαγορεύεται να κεράσει τον άντρα, δεν επιτρέπεται να βγάζει περισσότερα λεφτά από αυτόν, είναι προτιμότερο να μην δουλεύει και καθόλου.
Όλες αυτές οι καταπιέσεις δεν εφαρμόζονται με τον ίδιο τρόπο και άμεσα σε όλα τα άτομα που ταυτοποιούνται ως στρέιτ. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε όμως ότι η ετεροκανονικότητα είναι κουλτούρα, και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οποιαδήποτε ταμπέλα μας καταπιέζει. Είναι επίσης σημαντικό να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι η στρέιτ κουλτούρα δεν είναι εγγενής στον κάθε ετεροφυλόφιλο, και αυτό επειδή οι ερωτικές επιλογές σίγουρα δεν καθορίζουν την στάση ενός ανθρώπου απέναντι σε άλλους.
Προκύπτει έτσι ο διαχωρισμός μεταξύ του στρέιτ και του ετεροφυλόφιλου. Στην δική μας θεώρηση, οι όροι δεν είναι συνώνυμοι, τουλάχιστον πρακτικά δεν είναι. Τον δεύτερο τον θέλουμε μαζί μας στους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας, χρειαζόμαστε την αλληλεπίδραση μαζί του προκειμένου η κοινωνία που θέλουμε να φτιάξουμε να είναι εξίσου δική του όσο και δική μας. Ο στρέιτ από την άλλη, που ασπάζεται, αναπαράγει και προωθεί τα παραπάνω κατασκευάσματα, είναι σαφώς εχθρικός απέναντί μας, και σε ένα ιεραρχικό μοντέλο μονοπωλεί την θέση του καταπιεστή μας, χωρίς ίσως να συνειδητοποιεί πως και ο ίδιος καταπιέζεται από τον τρόπο που (έχει μάθει να) λειτουργεί.
Εμείς, χρησιμοποιούμε τις ταμπέλες που μας καθορίσατε, γκέι, λεσβία, μπάι, τρανς, καθώς και ακόμα περισσότερες που σας αρέσει να χρησιμοποιείτε, όπως πούστης, πλακομούνα, τραβέλι, σε μία προσπάθεια να επανοικειοποιηθούμε τους όρους σας, και να σας δείξουμε ότι οι όροι δεν μας καθορίζουν. Επιλέξτε ελεύθερα τον σύντροφό σας, ακόμα και αν είναι σταθερά του αντιθέτου φύλου απ’ το δικό σας, απλώς εναντιωθείτε μαζί μας στην στρέιτ κουλτούρα που αφήνει στο περιθώριο ολόκληρες ομάδες, που γεννάει την βία, που συντηρεί ένα ολόκληρο κοινωνικό σύστημα ανισοτήτων.
Γιατί σε κοινωνικούς χώρους;
Η επιλογή των χώρων στους οποίους γίνεται το φεστιβάλ έχει σημασία για εμάς. Θέλουμε ένα φεστιβάλ ανοιχτό σε όλη την πόλη γιατί η Θεσσαλονίκη ανήκει σε όλους και όλες μας, στον άστεγο, τον ομοφυλόφιλο, τον άνεργο, την λεσβία, τον απεργό, την τρανς, τον μετανάστη. Επιλέγουμε τους ελεύθερους κοινωνικους χώρους γιατί ως ομάδα δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τα δικά μας δικαιώματα που βάλλονται από την πατριαρχία και τον καπιταλισμό αλλά στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες όλων όσων καταπιέζονται από το υπάρχον σύστημα. Στόχος μας και μέσα από το φεστιβάλ είναι η απελευθέρωση του ανθρώπου από την κοινωνική, πολιτική και οικονομική καταπίεση που υφίσταται μέσα από όλους τους τύπους πατριαρχικών δομών ή οικονομικών μοντέλων.
Στους κοινωνικούς χώρους της πόλης συναντάει κανείς μία ιδιαίτερη προσπάθεια προς αυτήν την κατεύθυνση. Πρόκειται για χώρους στους οποίους μπορούμε να λειτουργούμε, να συζητάμε, να αποφασίζουμε ελεύθερα. Ταυτόχρονα κάποια από τα μέρη που έχουμε επιλέξει συνδέονται με το ίδιο το θέμα του φεστιβάλ που θα παρουσιαστεί εκεί.
Ελπίζουμε με αυτήν την διοργάνωση να τεθούν οι βάσεις για μεγαλύτερα φεστιβάλ, βαθύτερες συζητήσεις, ακόμα και αλλαγή συνειδήσεων.
