Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, για την επέτειο από τη μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας, που έγινε την ίδια μέρα του 1857 από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη. Το αίτημά τους ήταν οι καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Η συγκέντρωση των γυναικών μπορεί να διαλύθηκε από την αστυνομία, αλλά δυο χρόνια μετά, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.
Η 1η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ, το 1911 υιοθετήθηκε από τη Σοσιαλιστική Διεθνή μετά από πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin και το 1977 ορίστηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.
Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Το σύνθημά τους ήταν «ψωμί και τριαντάφυλλα», όπου το ψωμί συμβόλιζε την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.
Η γιορτή της γυναίκας, όμως μετατρέπεται σε μία ακόμη γιορτή τύπου Αγ. Βαλεντίνου, έντονα εμπορευματοποιημένη και σε μια ευκαιρία για να δεχτούν οι γυναίκες λουλούδια ή να βγουν έξω να περάσουν μία ξέφρενη νύχτα με τις φίλες τους.
Το μωβ, κάνει ανοιχτό κάλεσμα φέτος, ώστε η γιορτή να μην χάσει το πολιτικό της περιεχόμενο σημειώνοντας:
“Κι εμείς πιάνουμε το νήμα, την κλωστή των αγώνων, που ξεκινά αιώνες πριν, και φτάνει σήμερα στην Τουρκία, στο Κομπάνι, στην Πολωνία, στην Λατινική Αμερική, στις ΗΠΑ την επομένη κιόλας της εκλογής του Trump.
Ζούμε καθημερινά, ως γυναίκες τις συνέπειες της κρίσης, της ανεργίας, της επισφάλειας, τους περιορισμούς και την βία της πατριαρχίας, του σεξισμού και της κουλτούρας του βιασμού.
Βγαίνουμε στους δρόμους για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, από τα αναπαραγωγικά δικαιώματα και την κατακραυγή της ανδρικής βίας, μέχρι την εναντίωση στην επισφάλεια και τον περιορισμό των κοινωνικών παροχών.
Βγαίνουμε στους δρόμους ενάντια στην ομοφοβία, στην τρανσφοβία και στο ρατσισμό.
Και στις 8 Μαρτίου θα ξαναβγούμε στο δρόμο.
Θα ενώσουμε τις φωνές μας με κάθε αγωνιζόμενη γυναίκα: γυναίκες που συμμετέχουν σε σωματεία, σε συλλογικότητες στις γειτονιές, σε δομές αλληλεγγύης και δίκτυα αλληλοβοήθειας· γυναίκες που επενδύουν κόπο και χρόνο για τη «φροντίδα» της κοινωνίας και την κοινωνική αλλαγή· γυναίκες που υπερασπίζονται το δικαίωμά τους στο σεξουαλικό και έμφυλο αυτοπροσδιορισμό και αρνούνται τις ταμπέλες και τους κοινωνικά επιβεβλημένους ρόλους.
Αλλά και γυναίκες που έχουν γίνει χίλια κομμάτια για να ταΐσουν τα παιδιά τους και να φροντίσουν τις οικογένειές τους, γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες που αναζητούν μια καλύτερη μοίρα. Θέλουμε ακόμα να ενώσουμε τις φωνές μας με όσους και όσες καταπιέζονται από την πατριαρχία και τους συμμάχους μας που αντιλαμβάνονται την ανάγκη εναντίωσης σε αυτή.
Στόχος μας είναι να αντιταχθούμε συλλογικά στις πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές επιθέσεις εναντίων των γυναικών και να καταστήσουμε ορατές τις ανάγκες και τις προσδοκίες μας. Μέχρι την ημέρα που θα γιορτάσουμε τη νίκη μας.”
Η συγκέντρωση θα γίνει την Τετάρτη 8 Μαρτίου στην Πλ. Κλαυθμώνος στις 19:00 και θα ακολουθήσει πορεία προς τη Βουλή.
