Cruising; Τι είναι αυτό, μπορεί να ρωτήσει ένας νέος σε ηλικία γκέι άνδρας. Τα apps γνωριμιών, κυρίως σε κινητά, έχουν μετασχηματίσει πλήρως τον τρόπο με τον οποίο οι γκέι γνωρίζονται ή «ψωνίζονται», αν θέλετε, στην Αθήνα του σήμερα και γενικότερα ψάχνονται. Ο πιο «παραδοσιακός» τρόπος ήταν πάντα η αναζήτηση για σεξ στα πάρκα και στις δημόσιες τουαλέτες, κάτι που σήμερα έχει ως επί το πλείστον περιοριστεί τόσο από πλευράς κόσμου όσο και επιλογών.
Αποφάσισα να μιλήσω με δύο νέους ανθρώπους, τον Μ., 32 ετών και τον Ν., 29, που έχουν πολύχρονη εμπειρία στο «outdoor cruising», όπως αποκαλείται στας Ευρώπας. Μάλιστα, οι ίδιοι δεν το έχουν εγκαταλείψει και, παράλληλα με τα διάφορα apps, επανέρχονται συχνά-πυκνά στα αγαπημένα τους στέκια, τα οποία αποκαλύπτουν και στο «Antivirus».
Πρώτος σταθμός η ΑΣΟΕΕ
Ξεκινάμε με τον Μ. για την ΑΣΟΕΕ (νυν ΟΠΑ) στο κτίριο της Πατησίων. Μπαίνουμε από την πλαϊνή είσοδο, στην οδό Δεριγνύ και ανεβαίνουμε από τις σκάλες. Ενδιάμεσα σε κάθε όροφο στις σκάλες έχει τουαλέτες. Μπαίνουμε – στις αντρικές βέβαια – και ο Μ. μου δείχνει με περηφάνια τις τρύπες που έχει κάνει με το τρυπάνι στα διαχωριστικά των καμπίνων, στις τουαλέτες του τρίτου ορόφου.
Συνεχίζουμε για το Πεδίον του Άρεως, λίγο πιο πέρα. Μπαίνουμε από την είσοδο του Green Park (αριστερά όπως το βλέπουμε από τη Μαυρομματαίων). Μου ομολογεί ότι δεν το συμπαθεί και τόσο ως cruising spot, οπότε αποφάσισα να απευθυνθώ στον Ν., ο οποίος θα με «ξεναγήσει» την επόμενη μέρα, πιο αναλυτικά.
Πριν από αυτό όμως, συνεχίζουμε με τον Μ. τη βόλτα. Μου εξηγεί ότι υπάρχουν κι άλλα μέρη που παίζει «παιχνίδι» στις τουαλέτες και ότι ακόμα βρίσκεται σε αναζήτηση, γιατί όλα αλλάζουν. Ας πούμε, για πολύ νέο κόσμο, μπορεί κανείς να βρει «φάση» στο Village Park του Ρέντη, στις τουαλέτες δεξιά από τα ταμεία, αλλά και σε μεγάλο «εμπορικό» των βορείων προαστίων, προσβάσιμο με τον ΗΣΑΠ.
Πλατεία Συντάγματος
Συνεχίζουμε για ένα πιο κεντρικό στέκι: Τις δημόσιες τουαλέτες στην πλατεία Συντάγματος. «Εδώ το παιχνίδι παίζεται στους ουρητήρες. Βέβαια, πριν από δύο μήνες έβαλαν διαχωριστικά μεταξύ των ουρητήρων, αλλά ο κόσμος δεν πτοήθηκε», μου λέει και προσθέτει: «Υπάρχει φύλαξη από το πρωί μέχρι το βράδυ που κλείνουν. Ειδικά ένας διακριτικός κύριος, που είναι συνήθως το βράδυ, δεν ενοχλεί και πιθανότατα γνωρίζει τι παίζει εκεί μέσα. Απλά καθαρίζει και φροντίζει το χώρο. Ο κόσμος έρχεται εδώ κυρίως τις απογευματινές ώρες μετά τη δουλειά.»
Αμέσως μετά, η βόλτα περιλαμβάνει μία στάση στις τουαλέτες του Εθνικού Κήπου. Παλιότερα έπαιζε περισσότερο παιχνίδι στον Εθνικό Κήπο, αλλά τώρα έχει περιοριστεί στις τουαλέτες και στο κομμάτι γύρω από αυτές. Πάντως, εμείς δεν είδαμε να παίζει τίποτα εκείνη την ώρα, αν και ο Κήπος είχε κόσμο, γιατί ήταν μέρα και τις τουαλέτες τις χρησιμοποιούν όλοι. Επίσης, είναι εύκολο να τις βρεις, γιατί υπάρχουν οι σχετικές πινακίδες.
Ζάππειο
Συνεχίζουμε προς το Ζάππειο. Τον ρωτάω πότε ήρθε πρώτη φορά: «Στα 14 μου, ένα απόγευμα του χειμώνα, πέρασα πολύ βιαστικά. Ήταν τρομακτικό γιατί συνέχεια πεταγόντουσαν μέσα από τους θάμνους διάφοροι. Η επόμενη φορά, όμως, που ξεκίνησα κανονικά το υπαίθριο cruising, ήταν στην ηλικία των 20. Είχα έρθει με παρέα γιατί φοβόμουνα, αλλά μετά από 3-4 φορές πήγα μόνος μου. Τότε είχε νέο κόσμο, ωραίο κόσμο και είχε πολλή βλάστηση. Υπήρχαν άτομα που ερχόταν και τη μέρα, όταν κάνανε lunch break κ.λπ. Τα τελευταία δύο χρόνια οι ώρες αιχμής είναι από τη δύση του ηλίου και μέχρι τις 12 το βράδυ ανεξαρτήτως ημέρας. Παλιότερα, επίσης, γινόταν ένας χαμός την Παρασκευή προς το Σάββατο το ξημέρωμα και το Σάββατο προς την Κυριακή, λίγο μετά τις 4 το πρωί.»
Ακολουθούμε τα μονοπάτια του Ζαππείου. Το cruising γίνεται σε όλο το χώρο κάτω από το Ζάππειο, γύρω από το συντριβάνι, δεξιά προς την Βασιλέως Κωνσταντίνου και αριστερά προς την Αμαλίας.
Τι προσέχουμε στο outdoor cruising;
Στον κεντρικό δρόμο του Ζαππείου ετοιμάζεται μία έκθεση, με κρητικά προϊόντα.«Η Κρήτη αντιστέκεται», γράφει, οπότε κι εγώ σχολιάζω: «Θα ‘ναι γεμάτο κρητικά τεκνά!» Μετά από αυτό όμως, προσπερνάμε τα περίπτερα και μπαίνουμε στο κυρίως κομμάτι του πάρκου, που είναι δίπλα στο συντριβάνι. Ρωτάω τον Μ.: «Τι προσέχουμε στο outdoor cruising;»
«Τους… άντρες με τα μαύρα», μου λέει με νόημα… «και τρέχεις από τη μεριά που τρέχουν όλοι, αν συμβεί το οτιδήποτε. Γενικά, δεν περπατάς αμέριμνος». «Στο Ζάππειο αριστερά και δεξιά από το συντριβάνι, μέσα στους θάμνους, παίζει πολλή φάση.
Επίσης, όπου έχει παγκάκια μαζεύονται και κάθονται οι… θαμώνες, αλλά το “καφενείο” είναι γύρω από το συντριβάνι. Το αποφεύγουμε, γιατί εκεί δεν παίζει παιχνίδι, αλλά κουτσομπολιό!
Υπάρχει και ένα πιο απομονωμένο σημείο δεξιά από το πάρκινγκ της Αίγλης, που είναι ανάμεσα στην Αίγλη και στη Βασ. Κωνσταντίνου. Εκεί συνήθως δε βρίσκεις, αλλά είναι πιο ήσυχα για να κάνεις φάση μόνος σου – με τον έναν ή τους περισσότερους που έχεις ψωνίσει από την άλλη πλευρά».
Αγία Φωτεινή ή Σάντα Φωφώ
Περνάμε και από εκείνη τη μεριά, που δείχνει όντως πολύ πιο ερημική. Διασχίζουμε το πάρκο και βγαίνουμε στη λεωφόρο Βασ. Κωνσταντίνου. Από εκεί, προχωράμε πάνω στις γραμμές του τραμ και στα δεξιά μας υπάρχει η είσοδος του πάρκου της Αγίας Φωτεινής, με πολλή βλάστηση και 3-4 άτομα να περιμένουν πιο μέσα και πάνω στο μονοπάτι.
Το ακολουθούμε, μέχρι το σημείο που βρίσκονται οι τρεις στοές κάτω από τη λεωφόρο. «Η Σάντα Φωφώ, όπως τη λένε οι θαμώνες, λειτουργεί κυρίως μέρα και σταματάει το cruising όταν δύσει ο ήλιος, οπότε το παιχνίδι μεταφέρεται στο… Ζαρντέν, το Ζάππειο δηλαδή». Δεν είναι και ο πιο ευχάριστος χώρος, για να πω την αλήθεια, έχει υγρασία, κουνούπια και μια όχι τόσο ευχάριστη οσμή.
Πειραιάς
Παίρνουμε το 040 και κατεβαίνουμε στο σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραιά. Εκεί μπορεί κανείς να βρει κάτι στις τουαλέτες του σταθμού, αλλά και έξω από το σταθμό, σε μία πεζογέφυρα λίγο πιο πάνω από το σταθμό.
Την ώρα που πήγαμε δεν είχε τίποτα, αλλά ο Μ. μου είπε ότι εκεί είναι cruising spot από τα πολύ παλιά χρόνια, σύμφωνα με ιστορίες που του έχει διηγηθεί ένας παλιός θαμώνας. Δυστυχώς δεν τον βρήκαμε εκείνη την ημέρα εκεί.
Ανεβαίνουμε στον ηλεκτρικό και φτάνουμε στο τέρμα στην Κηφισιά. Έχει βραδιάσει και το Άλσος έχει κλείσει. Ο Μ. μου λέει ότι το παιχνίδι παίζεται το βράδυ, μέχρι το κλείσιμο του Άλσους, γύρω στις 11. Εκείνη τη μέρα είχε την Ανθοκομική Έκθεση της Κηφισιάς, οπότε και να θέλαμε να δούμε κόσμο, δεν γινότανε. Υπήρχαν κάποια άτομα – ελάχιστα – στις δημόσιες τουαλέτες, που βρίσκονται στην πάνω είσοδο του Άλσους, κοντά στον παλιό Τροχονόμο, δηλαδή πάνω στη λεωφόρο Κηφισίας. Είναι υπόγειες, αλλά όχι τόσο καθαρές όσο του Συντάγματος ή του Πειραιά. Η βόλτα του υπαίθριου cruising τελείωσε εκεί, αλλά στο Ζάππειο, «εάν γυρίσεις τώρα, σίγουρα θα βρεις κάτι», μου είπε ο Μ. Είναι ώρα αιχμής.
«Ξενάγηση» στο Πεδίον του Άρεως
Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Πεδίον του Άρεως, όπως μου υποσχέθηκε ο Ν., ο οποίος τρέφει ιδιαίτερη «αγάπη» για το πάρκο, αφού ήταν το πρώτο μέρος που έκανε cruising, στην πολύ μικρή ηλικία των 15. «Τότε, βέβαια, απλά κοίταζα, δεν έκανα τίποτα, αλλά δεν άργησα να μπω στην ενεργό δράση. Άλλωστε το cruising είναι μόνο παιχνίδι μερικές φορές», μου λέει και ξεκινά την ξενάγηση από το σημείο που την είχε αφήσει ο Μ.
Είναι απόγευμα και μπαίνουμε από την είσοδο που βρίσκεται δίπλα στο παλιό Green Park. Περπατώντας, βλέπουμε μπροστά μας διάφορους τύπους και ο Ν. χαιρετάει ένα γνωστό του. Δεν είναι απαραίτητο ότι ήρθαν όλοι για αυτό το λόγο, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχει κίνηση το συγκεκριμένο σημείο. Μου λέει ότι στο Πεδίο «όλη μέρα γίνεται cruising, απλά μέχρι να σουρουπώσει είναι λίγο πιο… socializing, δηλαδή θα βρεις εδώ πέρα παρέες, παππούδες που έρχονται εδώ χρόνια κ.τ.λ. γνωστοί, φίλοι κι αυτά. Μετά, όταν αρχίζει και σουρουπώνει είναι λίγο πιο… cruisy».
Στα παγκάκια
Μου δείχνει το σημείο με τους θάμνους αριστερά από το δρομάκι: «Κυρίως εδώ έχει κίνηση το βράδυ, κατά τις 9, 10, 11, ας πούμε, γιατί την ημέρα, επειδή είναι είσοδος έχει κι άλλο κόσμο. Και στα παγκάκια εδώ γίνεται παιχνίδι και σε αυτούς εδώ τους θάμνους παίζει έντονη κίνηση. Το κομμάτι είναι από εδώ, δίπλα στην παιδική χαρά, μέχρι πάνω, που θα σου δείξω».
Συνεχίζουμε πάνω από την παιδική χαρά: «Τον τελευταίο καιρό έχει σπάσει εδώ η κίνηση, δεν είναι τόσο έντονη, παρ’ όλ’ αυτά παλιότερα ήταν πολύ διαδεδομένο σημείο, ειδικά αυτοί εδώ οι θάμνοι και ήταν έτσι λίγο πιο private, πιο ασφαλές. Και τα παγκάκια εκεί πάνω. Όλη αυτή εδώ η περιοχή είναι επίσης κλασικό σημείο. Δηλαδή όλοι θα περάσουνε από εδώ πέρα να δούνε τι έχει, κατάλαβες. Μέχρι πάνω, μέχρι το τέλος του δρόμου».
Παλιά ήταν πιο χύμα
Έχουμε περπατήσει κι άλλο και μου δείχνει κάτι παγκάκια. Του λέω: «Εσύ είπαμε έρχεσαι εδώ από 15 χρονών, το ‘χεις δει και στις καλές και στις κακές του στιγμές». «Ναι», μου απαντάει, «το έχω δει σε όλο το φάσμα και στα πάνω και στα κάτω του. Ήταν πιο χύμα από το Ζάππειο παλιά. Επίσης, από κόσμο παλιότερα είχε τα πάντα, έβρισκες ό,τι ήθελες, από παππούδες μέχρι πιτσιρίκια. Γιατί γενικά είχε πάρα πολύ κίνηση».
Φτάνουμε σε κάτι άλλα παγκάκια: «Να ας πούμε εδώ γίνεται της κακομοίρας και εδώ σε αυτά τα 2-3 παγκάκια και σε αυτά πίσω. Όσοι κάθονται στα παγκάκια, ψάχνονται. Παλιότερα είχε όλων των ειδών τον κόσμο, γενικά, πολύς κόσμος, πολύ χύμα, πολύ cruisy, πολύ σεξουαλική ατμόσφαιρα γενικότερα. Μετά την ανάπλαση άρχισε να παρακμάζει, όταν το κλείσανε για ένα μεγάλο διάστημα και το cruising περιορίστηκε κάτω σε ένα ανοιχτό συγκεκριμένο σημείο. Επίσης, μετά άρχισαν να έρχονται οι μετανάστες και να ζητάνε λεφτά, πράγμα που δεν υπήρχε παλιότερα. Οπότε άρχισε να παίζει μία escorting κατάσταση».
Πιάτσα
«Δηλαδή», τον ρωτάω, «παλιότερα δεν υπήρχαν άτομα που ζητούσαν χρήματα;» «Υπήρχε σε ένα πολύ μικρό ποσοστό και συνήθως κάποιοι σου έκαναν την πρόταση να σου δώσουν κάτι, ας πούμε και όχι να λέει ο άλλος “δώσε μου”.»
Συνεχίζοντας την αφήγηση τύπου «περασμένα μεγαλεία…» μου λέει: «Μετά εμφανίστηκαν και τα application στα κινητά και άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα».
Του εξηγώ τους ενδοιασμούς μου, καθώς και τους πιο πρόσφατους, για τα άτομα που έχουν βρει «καταφύγιο» και κάνουν χρήση ψυχοδραστικών ουσιών: «Δεν είναι επικίνδυνοι», με διαβεβαιώνει. «Δεν είναι ανάγκη να πέσεις επάνω τους, αλλά γενικά δεν έχει ακουστεί ποτέ το παραμικρό».
Περνάμε άλλο ένα σημείο με παγκάκια και ακολουθούμε τον δρόμο, με τα δέντρα από πάνω μας και δεξιά-αριστερά παγκάκια με νέους και πιο ηλικιωμένους: «Είναι από τα κλασικά σημεία που θα περάσεις να δεις τι γίνεται. Είναι μέσα στη ρουτίνα της βόλτας».
Ο κώδικας
Τον ρωτάω πώς πλησιάζει ο ένας τον άλλον και μου εξηγεί ότι «υπάρχει ένας κώδικας. Θα λειτουργήσουν τα βλέμματα, κάποιες κινήσεις, θα τον δεις, θα σε δει και μπορεί να πάει κατευθείαν μέσα στους θάμνους, μπορεί να σου κάνει νόημα, μπορεί να μιλήσετε για τα βασικά, εξαρτάται».
Μου δείχνει «και αυτό το σημείο είναι πολύ cruisy και οι θάμνοι από εδώ δεξιά και αριστερά. Απλά αυτά εδώ τα σημεία είναι πιο νωρίς. Πιο αργά ο κόσμος μεταφέρεται προς τα πάνω και προς τα κάτω εκεί που μπήκαμε. Επίσης, οι escorts… τι έγινε σήμερα; Έχει πολύ κόσμο… τέλος πάντων, οι escorts είναι συνήθως πιο νωρίς, από το μεσημέρι μέχρι το απόγευμα, όσο έχει φως. Μετά την κάνουνε, δεν είναι τόσο έντονη η παρουσία τους».
Γυρίζουμε από τον ίδιο δρόμο προς τα πίσω. Είμαστε στην καρδιά του πάρκου και κατευθυνόμαστε προς τα νότια, δηλαδή προς λεωφόρο Αλεξάνδρας και το άγαλμα της Αθηνάς. Στα αριστερά μας είναι ένα ποταμάκι χωρίς νερό.
Τώρα τελευταία έχει παίξει συσκότιση στο πάρκο
Τον ρωτάω για το φωτισμό και αν τη νύχτα βλέπεις που πατάς και πού πηγαίνεις: «Τώρα τελευταία έχει παίξει συσκότιση στο πάρκο», μου λέει, «αλλά μπορώ να σου δείξω κάποια σημεία τα οποία συνήθως έχουν φως. Θεωρητικά λάμπες έχει παντού, απλά δεν τις ανάβουνε. Να προτιμάς γενικά τις μέρες που έχει φεγγάρι. Δεν βλέπεις αλλιώς. Δεν είναι ότι θα σου συμβεί κάτι. Δεν το θεωρώ τόσο επικίνδυνο. Βέβαια, αν δεις δέκα άτομα να ‘ρχονται, καλό είναι να απομακρυνθείς. Παρ’ όλ’ αυτά θεωρώ ότι παλιότερα ήταν πιο επικίνδυνο από ό,τι είναι τώρα. Δηλαδή έχω πάρα πολύ καιρό να ακούσω κάποια επίθεση ή κάτι. Επίσης, με έχουνε χτυπήσει, να ξέρεις, δύο φορές».
Λίγα μέτρα πιο πέρα από το ποταμάκι μου λέει ότι κι κι εδώ είναι καλό σημείο και φτάνουμε σε κάτι σαν κόμβο, που έχει αρκετή κίνηση: «Και τώρα περνάμε στο πιο cruisy κομμάτι. Εδώ το μεσημέρι θα δεις τους παππούδες που κάθονται και προσπαθούν να ψωνίσουνε κανένα αγόρι. Τις βραδινές ώρες το πιο cruisy σημείο είναι αυτός εδώ ο δρόμος. Δηλαδή αν κάποιος θέλει να έρθει σε ένα σημείο όταν σουρουπώσει, για να βρει κάποιον, είναι αυτό εδώ το σημείο και κάτω η είσοδος. Όσο πέφτει η νύχτα ο κόσμος αρχίζει και μαζεύεται προς τα εδώ, μέχρι την εκκλησία του Άγιου Χαράλαμπου».
Άγιος Χαράλαμπος
«Παιχνίδι παίζει εδώ, στην είσοδο του πάρκου που είναι δίπλα από τον Άγιο Χαράλαμπο, μέσα στους θάμνους και στο δρόμο που περνάει μπροστά από την εκκλησία. Συνήθως αυτό το σημείο είναι από τα καλύτερα, γιατί έχει φως και είναι και κοντά σε έξοδο. Όλοι θα περάσουν από εδώ».
Εκεί ολοκληρώνεται η «ξενάγηση», τον ευχαριστώ και επιστρέφουμε περνώντας από όλη τη νότια πλευρά του πάρκου, η οποία κάτω από το άγαλμα της Αθηνάς έχει «καταληφθεί» από τους χρήστες. Περνάμε από μπροστά τους, με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι, αλλά αυτοί δεν αντιδρούν καθόλου και συνεχίζουμε μέχρι την έξοδο.
