Την περασμένη Πέμπτη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο κήρυξε την Ευρωπαϊκή Ένωση “ελεύθερη ζώνη για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα”, ως απάντηση στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ΛΟΑΤ+ κοινότητες στα κράτη μέλη και κυρίως σε χώρες, όπως η Πολωνία και η Ουγγαρία.
Το συγκεκριμένο ψήφισμα εγκρίθηκε με 492 ψήφους υπέρ, 141 κατά και 46 αποχές. Στις ψήφους “υπέρ” συγκαταλέγονται κι αυτές των Ελλήνων/Ελληνίδων ευρωβουλευτών/τριών, με εξαίρεση αυτή του καταδικασθέντος για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, Γιάννη Λαγού(ψήφισε κατά), αλλά και του Αθανάσιου Κωνσταντίνου (παλιό μέλος της Χρυσής Αυγής κι αυτός), οποίος απείχε από την ψηφοφορία. Εδώ να αναφέρουμε, πως ο εκλεγμένος με τη Νέα Δημοκρατία ευρωβουλευτής, Θοδωρής Ζαγοράκης, “καταψήφισε εκ παραδρομής το τελικό κείμενο, υπερψηφίζοντάς το στη συνέχεια με διορθωτική ψήφο”.
Όπως και να έχει, όμως, η πλειοψηφία της ελληνικής εκπροσώπησης στην ευρωβουλή στήριξε την προσπάθεια για μια Ευρώπη χωρίς διακρίσεις, δίνοντας την εντύπωση στους Ευρωπαίους εταίρους, ότι η χώρα μας υπερασπίζεται την ισότητα και καταπολεμά τις διακρίσεις.
Μια εντύπωση που, δυστυχώς, ελάχιστα ανταποκρίνεται με την πραγματικότητα, αφού η ελληνική νομοθεσία εξακολουθεί να διακρίνει τα ΛΟΑΤ+ άτομα σε πάρα πολλά επίπεδα και η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να συντηρεί τα φοβικά αντανακλαστικά της.
Θα μου πεις, ότι είναι αστείο να λέμε πως “είμαστε και σαν την Πολωνία που πιστεύει ότι έχει περιοχές χωρίς ΛΟΑΤ+” ή σαν την Ουγγαρία που θέλει να εξαφανίσει την τρανς κοινότητα”. Αν βέβαια σκεφτείς, πόση ομοφοβία υπάρχει στις επαρχιακές πόλεις της χώρας μας, με τα ΛΟΑΤ+ άτομα να παραμένουν στη ντουλάπα ή την κατάσταση που αντιμετωπίζει στην Ελλάδα η τρανς κοινότητα, ίσως να μη σου φανεί και τόσο αστείο.
Κάτι άλλο που αξίζει να αναφέρουμε είναι πως στο σχετικό βούλευμα τα μέλη του ευρωκοινοβουλίου τονίζουν ότι “τα ΛΟΑΤ+ άτομα παντού στην ΕΕ θα πρέπει να απολαμβάνουν την ελευθερία να ζουν και να δείχνουν δημόσια τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό και την ταυτότητα του φύλου τους χωρίς φόβο, μισαλλοδοξίας, διακρίσεις ή διώξεις από τις αρχές σε όλα τα επίπεδα διακυβέρνησης “, κάνοντας ειδική αναφορά στο τρόπο με τον οποίο η πολιτεία πρέπει να αναφέρεται στις ΛΟΑΤ+ κοινότητες, κατακρίνοντας οποιαδήποτε ρητορική μίσους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο πρόεδρος της Πολωνίας, Andrzej Duda, ο οποίος δε χάνει την ευκαιρία να μιλήσει για “ανώμαλους, που πολεμούν τις παραδοσιακές αξίες” ή η υπουργός οικογενειακών υποθέσεων της Ουγγαρίας, Katalin Novak, η οποία υποστηρίζει ότι “τα ομόφυλα ζευγάρια δεν πρέπει να τεκνοθετούν, αφού κάνουν κακό στην ψυχική υγεία των παιδιών”. Κάτι, δηλαδή, αντίστοιχο με τον δικό μας υπουργό Δικαιοσύνης, Κωνσταντίνο Τσιάρα, που μίλησε για “παρεκκλίσεις και ψυχολογικά προβλήματα”. Φυσικά εμείς δεν είμαστε σαν την Πολωνία ή την Ουγγαρία, σωστά;
Πριν λίγες μέρες, η (δική μας) πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλουσε συνέντευξή της αναφέρθηκε στα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα, δηλώνοντας ότι “συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Ελλάδα βρίσκεται σε καλό σημείο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνουν περισσότερα”.
Όσο κι αν συμφωνώ για το ότι πρέπει να γίνουν περισσότερα, επιτρέψτε μου να διατηρώ τις επιφυλάξεις μου, σχετικά με το σημείο που βρίσκεται η Ελλάδα σε σχέση με τα ΛΟΑΤ+ δικαιώματα και το πόσο εύκολα μπορεί να “υπερασπίζεται” τον τίτλο της “ελεύθερης ζώνης για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα”.
φωτογραφία από δράση της Colour Youth
